Սրբուհի Քելէշեանի Անահիտ Բագրատունիի Եւ Մարօ Գանտահարեանի Յիշատակին Նուիրեալ ԼՕԽ-ականներ
ԼՕԽ-ԱԿԱՆՆԵՐ
Յունիս 2020-ին Լիբանանահայ օգնութեան խաչի (ԼՕԽ) «Նայիրի» մասնաճիւղը յաջորդաբար կորսնցուց իր անդամներէն վաստակաւոր եւ բարերար երեք ընկերուհիներ, որոնցմէ իւրաքանչիւրին դրոշմը յաւիտեան կնքուած պիտի մնայ հայ իրականութեան մէջ` ազգային, մշակութային թէ միութենական մարզերուն մէջ:
Սրբուհի Քելէշեան իր ամբողջ կեանքը նուիրած է Հայ օգնութեան միութեան (ՀՕՄ)` ծառայելով ԼՕԽ-ի շարքերէն ներս: Ան եղած է ԼՕԽ-ի Շրջանային վարչութեան անդամ եւ աշխատած զանազան յանձնախումբերու մէջ: Շէն ու եռանդուն այս անձնաւորութիւնը պատերազմի օրերուն, հոգիով-սրտով նետուած է «ճակատ»` արհամարհելով ռումբերն ու կրակները, փութալով օգնութեան հասնիլ անկարին եւ կարիքաւորին: Իր սրտաբուխ նուիրատուութիւններով ու միութենականի յանձնառու գործունէութեամբ, Սրբուկ Քելէշեան եղած էր սրտակից բարերարը իր շատ սիրած «Նայիրի» մասնաճիւղին:
Անահիտ Բագրատունի խոր հաւատքով ու նուիրումով նեցուկ կանգնած է հայ եկեղեցւոյ եւ ԼՕԽ-ին` դառնալով առաքինի տիպարը հայ կնոջ: Տարիներ շարունակ ան վարած է Պէյրութի Ս. Նշան եկեղեցւոյ եւ Ազգային առաջնորդարանի տիկնանց վարչութիւններու ատենապետի պաշտօնը: Կենսալից ու գործունեայ` ան խանդավառած է շուրջինները նուիրուելու եկեղեցւոյ բարեզարդման եւ հաւատքի ուժով յաղթահարելու ազգին բոլոր դժուարութիւնները:
Մարօ Գանտահարեան ուսուցչական ասպարէզին մէջ իր անսակարկ նուիրումով ու առաքինի հայեացքով սերունդնե՜ր դաստիարակած է` իբրեւ լա՛ւ հայ եւ լա՛ւ մարդ: Իր ազնուականի կեցուածքով դարձած էր տիպարը` իր աշակերտներուն եւ շրջապատին: ԼՕԽ-ը միշտ ալ մեծ տեղ գրաւած է անոր սրտին մէջ, որովհետեւ նուիրումն ու բարեսիրութիւնը իր էութեան մէջ էին: Իր հեզ ու բարի բնաւորութեամբ ջերմութիւն ներշնչած է իր շուրջիններուն:
«Նայիրի» մասնաճիւղի անդամներս միշտ երախտապարտ պիտի մնանք սիրելի՛ ընկերուհիներուն, եւ անոնց յիշատակը անթառամ պիտի մնայ մեր սրտերուն մէջ: