Հայկական երեսփոխանական պլոքի անդամ երեսփոխան Յակոբ Թերզեան ընկերային ցանցերուն ընդմէջէն կատարեց հետեւեալ յայտարարութիւնը.
«Պատմութեան եւ անկէ ուսանելի դասեր քաղելու, ինչպէս նաեւ պատմութիւնը կեղծելու փորձերը արգիլելու եւ Լիբանանի նահատակներէն իւրաքանչիւրին յիշատակին հաւատարիմ մնալու համար, կը հաստատենք, որ 6 մայիս 1916-ին Ճեմալ փաշան 14 լիբանանցի ազգային գործիչներ հրապարակաւ կախաղան բարձրացուց, եւ այդ հրապարակը կոչուեցաւ «Նահատակաց» հրապարակ: Ազատական այդ նահատակներուն յիշատակը իւրաքանչիւր լիբանանցիի յիշողութեան մէջ դրոշմուած է` հակառակ ոմանց կողմէ ուրացումի տրամադրութեան եւ ճշմարտութիւնը նենգափոխելու միտումին: Արիւնարբու օսմանցիին կախաղանի պարանը շէյխին եւ քահանային միջեւ խտրութիւն չդրաւ, ո՛չ ալ զատորոշեց գործարարին եւ լրագրողին միջեւ, այլ բոլորը նկատեց ազգայնականներ:
Պատմութիւնը իմաստազրկելու եւ իր խորքէն պարպելու նպատակով զայն նենգափոխելու փորձեր կատարողներուն կ’ըսեմ. «Եթէ կարդալ գիտէք, վերադարձէ՛ք Լիբանանի պատմութեան իններորդ դասարանի գիրքին եւ կարդացէ՛ք, թէ արիւնարբու Ճեմալ փաշան 1915-1916 թուականներուն ռազմական դրութեան օրէնքի ծիրին մէջ ինչեր կատարած է, եւ ապա վերադարձէ՛ք ձեր պատմութեան ու հայրենիքին»:
Լիբանանի պատմութիւնը կեղծելու փորձերուն դէմ ամուր արգելք մը պիտի ըլլանք` 6 մայիս 1916-ին վերադարձնելով Լիբանանի Նահատակաց տօնը ըլլալու իրականութիւնը, եւ ոչ թէ ընդունելով անոր սահմանափակումը նահատակ լրագրողներով, որոնք անպայմանօրէն արժանի են մեր յարգանքին:
6 մայիս 1916-ը Լիբանանի բոլոր նահատակներուն յիշատակի օրն է եւ միայն նահատակ լրագրողներով անոր սահմանափակումը կը նուաստացնէ մնացեալ բոլոր նահատակներուն զոհողութիւնները»:
