Կառավարութեան կազմութեան վերջին ճշդումներու մասին շրջանառութեան մէջ դրուած տեղեկատուութիւնը երէկ կատարեց շրջադարձ, եւ լիբանանեան լրատուադաշտը ողողուեցաւ դէպի զերօ կէտ արագ անցումի նիւթերով:
Կառավարութիւն կազմելու մագոգային հանդիպումները առկախուած են, մինչ կը հնչեն վերապահութիւններ, անհամաձայնութիւններ գլխաւոր հոսանքներու, ուժերու եւ դէմքերու կողմէ: Նախկին առկախումներու ձեւը կը թուի, որ փոխուած է: Նախապէս վեթոյի ենթարկելու վճռակամ յայտարարութիւններ կը կատարուէին, եւ գլխաւոր կողմ մը նոյնիսկ իր վրայ վերցնելով առկախման պատասխանատուութիւնը կ՛արգելակէր գործընթացը: Հիմա երբ կ՛ըսուի` «չենք մասնակցիր կառավարութեան, բայց եթէ կազմուի` վստահութեան քուէ կը շնորհենք», «համաձայն չենք, բայց չենք արգելակեր», «համաձայն ենք որեւէ ձեւաչափի», որոշ վարքագիծ մը կը մատնանշուի:
Երկրին իրավիճակը վաղուց հատած է ահազանգային գիծերը, եւ ոչ ոք կ՛ուզէ իրավիճակի պատասխանատուութիւնը բեռցնել այս պարագային արգելակելով կառավարութեան կազմութիւնը:
Զուգահեռ, բողոքի պարագայական գործողութիւնները կը շարունակուին: Մայրուղի փակելու յանկարծակի որոշում մը եւ այդ ընթացքին արծարծուող պահանջներու երեւոյթը քաղաքացիական հասարակութեան ապակողմնորոշուած ըլլալու տպաւորութիւն կը փոխանցեն: Չի հրապարակուիր հանգուցալուծման քաղաքական եւ տնտեսական փլաթֆորմ, եւ չեն ձեւաւորուիր փլաթֆորմը ներկայացնող լիազօրուած կազմերը:
Ընկերային ցանցերու եւ լրատուամիջոցներու նախաձեռնած հաղորդումներու ընթացքին պարզ կը դառնայ, որ հասարակաց պահանջը բողոքողներու ներկայացուցիչներուն` անկախ կառավարութեան կազմութիւնն է: Թեքնոքրաթի վրայ հաւաքուած բազմակողմ շեշտադրումը իր ուղղութիւնը կեդրոնացուցած է այժմ անկախ բնոյթին վրայ:
Մասնագիտական ներուժը նման ճգնաժամերու պարագային որոշ համոզիչ ընկալումով հիմնական նախապայման է իրավիճակի յաղթահարման համար արդիւնաւէտ կառավարում ապահովելու եւ արագ լուծումներ ձեռք ձգելու առումով: Եթէ պահանջուածը զուտ ճգնաժամի յաղթահարումն է, ապա մասնագէտին քաղաքական հակումներն ու պատկանելիութիւնը սկզբունքով երկրորդական պիտի ըլլայ:
Անկախներէ բաղկացած կառավարութեան պահանջը արծարծողները այնքան արմատական կը թուին ըլլալ, որ կարծէք անկախ ըլլալու սկզբունքը գերակայ է մասնագէտ ըլլալէն: Նման գերակայութիւն ո՛չ միայն պետական դաշտի ապահամայնքայնացում կ՛առաջադրէ, այլ նաեւ ապակուսակցականացում:
Ժողովրդավարութեան հետամուտ շարժումը վստահաբար կը գիտակցի, որ ժողովրդավար կարգերով կառավարուող երկիրներու մէջ ընտրակարգերը ընդհանրապէս համամասնական բնոյթ ունին` յստակ առաւելութիւն տալով միջկուսակցական մրցակցութիւններու: Քաղաքական դաշտի կայացման համար կազմակերպութիւններ պիտի համախմբուին տարբեր գաղափարներու, տարբեր ծրագիրներու, տարբեր նպատակներու շուրջ եւ իրարու հետ մրցին ընտրութիւններու ընթացքին` կազմելու համար խորհրդարան, կառավարութիւն եւ պետական համապատասխան հաստատութիւններ: Այս գործընթացները ժողովրդավար կարգերու մէջ այբուբենի կարգավիճակ ունին:
Հիմա հակաճգնաժամային գործողութիւններ գործադրելու պահն է: Առաջնայինը մասնագիտական խումբի կազմութիւնն է: Այդ մասնագէտներու կուսակցական հակում ունենալը որեւէ ձեւով չի խոչընդոտեր գործի արդիւնաւէտութեան ընթացքը: Անոնց առաջադրուիլը քաղաքական ուժերուն կողմէ, կը նպաստէ համալիբանանեան համաձայնութեան գոյացման: Պետական կառավարումը մասնագիտական գործ ըլլալով հանդերձ հասարակութեան եւ քաղաքական գործընթացներու հետ սերտօրէն առնչուած ընթացք է: Այլապէս, յաւելեալ նախապայմաններու արծարծումը բողոքողներուն կողմէ կրնայ արգելակիչ գործօնի վերածուիլ տագնապի յաղթահարման համար մասնագէտներէ բաղկանալիք կառավարութեան կազմութեան գործընթացին:
«Ա.»
