Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Աւելի քան երկու ամիսներէ ի վեր լիբանանահայութիւնը ճգնաժամի մէջ է: Հազարաւոր ընտանիքներ տնտեսական ահաւոր կացութեան մէջ կը գտնուին: Կրօնական ղեկավարութեան նախաձեռնութիւնները, լիբանանեան քաղաքական, բարեսիրական թէ ընկերային կազմակերպութիւններու ճիգերը, ըստ երեւոյթին, եթէ երկար ժամանակի վրայ պիտի տեւէ տագնապի ուժգնութիւնը օրէ օր, ժամէ ժամ առաւել եւս պիտի սկսինք զգալ:
Ճիշդ է, որ Լիբանանը համայնքային երկիր է: Ճիշդ է որ սիւննի համայնքը Սէուտական Արաբիոյ նեցուկը կը վայելէ, շիի համայնքը` Իրանի, մարոնիները` Ֆրանսայի, ալաուիները Սուրիոյ, ծայրայեղ սիւննիները` Թուրքիոյ, իսկ մենք, բնականաբար, Հայաստանի պետութեան նեցուկը պէտք է վայելենք: Բայց եւ այնպէս այդ մէկը ոչ թէ չենք զգար, այլ չկայ: Չկար անցեալին ալ, չկայ այսօր ալ, եւ ճիշդ չէ, որ այսպէս մնայ:
Անցնող տասնամեակներուն Սուրիոյ, Իրաքի եւ այսօր Լիբանանի գաղութները ֆիզիքական, տնտեսական, բարոյական եւ քաղաքական անտիրութեան մէջ են:
Պէտք է Հայաստանի պետութիւնը ունենայ մշակուած երկարաժամկէտ ծրագիր մը:
Սփիւռքը փաստօրէն միայն նիւթական նեցուկի համար կ՛օգտագործուի: Համաձայն ենք, որ Հայաստանի ներքին քաղաքականութեան մասին շատ ըսելիք եւ ընելիք չունենանք: Հակառակ անոր որ կրնանք ունենալ: Բայց ո՞ւր է սփիւռքի հարցերու յանձնակատարը: Ինչո՞ւ ձայնը չկայ: Ի՞նչ կ՛ընէ: Ինչպէ՞ս է իր գործի սահմանումը: Այսպիսի պարագաներու լուռ կենալու որոշում կա՞յ, թէ՞ նախասիրութեան հարց է: Ո՞վ է այսօրուան Հայաստանի իշխանութեան սփիւռքի հարցերով զբաղողը: Զօրակցական հեռաձայնի, քանի մը հազարի օժանդակութեան մասին չէ խօսքը: Ինչո՞ւ այսքան բացասական կեցուածք:
Հինի նորի հարց չէ: Համոզումի եւ յանձնառութեան հարց է: Վարչապետ, Ազգային ժողով, նախագահ կամ սփիւռքի հարցերու յանձնակատար: Հայաստանի մամուլ, Հայաստանի պատկերասփիւռի կայան… Օրական Ամերիկայէն, Եւրոպայէն թղթակցութիւններ կը դիտենք: Ո՞ւր է լիբանանահայութեան օրակարգը: Ո՞ւր է լուրջ նախաձեռնութիւն մը: Ո՞ւր է բոլոր մակարդակներու վրայ ժողովրդային եւ ղեկավարի մակարդակով ոգեղէն կապի ամրացումը:
Գիտէ՞ք, որ մարդկային ընդունուած վիճակ է, որ եթէ քու հարազատներդ քու նեղ օրերուդ քու մասիդ չի հարցնեն, լաւ օրերուդ այլեւս այդ հարազատներուն հետ կապդ կը կտրես:
Վտանգաւոր հոգեբարոյական վիճակի մէջ է լիբանանահայութիւնը: Վտանգին չափը եւ ահաւորութիւնը յետոյ պիտի զգաք, եւ ուշ պիտի ըլլայ:
