ՏԻՐԱՆ ՊԱՂՏԱՏԵԱՆ
1993-ին, Հայաստան կատարած առաջին այցելութեանս ընթացքին, վստահ էի, որ օր մը առիթը պիտի ունենամ հայրենիքիս մէջ ապրելու: Հակառակ Հայաստանի դիմագրաւած բոլոր դժուարութիւններուն` Հայաստանի պատկանելիութեան հաճելի զգացում ունէի:
Տարիներ անց այս զգացումը զիս մղեց, որ վերջնականապէս փոխադրուիմ Հայաստան: Իբրեւ հայ, ես երբեք չէի գտած իրական տուն` իմ այցելած եւ ապրած բոլոր երկիրներուս մէջ:
Ծնած եմ Լիբանան, ուսումս ստացած եմ Աւստրիա եւ, վերջապէս, 2005-ին որոշեցի երազս իրականացնել եւ մնայուն կերպով Հայաստան ապրիլ: Հայրենիքի եւ սփիւռքի միջեւ տարբերութիւնը հասկցայ Հայաստան տեղափոխուելէս ետք: Օրըստօրէ աւելի վստահ կ՛ըլլամ, որ տուած որոշումս լաւագոյնն էր ինծի համար` իբրեւ հայու: Աշխատանքային ժամերէն ետք Հայաստանի մէջ եռացող կեանքը այն է, ինչ որ ես ու ընտանիքս կը փափաքէինք` ցուցահանդէսներ, թատրոններ, համերգներ եւ տարբեր տեսակի ձեռնարկներ. այս բոլորը դրական իրողութիւններ են կեանքիս մէջ: Զաւակներուս համար իմ մանկութեան ծանր պարտականութիւնը եւ ցանկութիւնը` պահպանել հայկական ոգին, լեզուն եւ մշակոյթը, այլեւս խնդիր չէ: Այստեղ երկրորդ երազ մըն ալ իրականացաւ, երեխաներս` Վանին եւ Առնոն Հայաստանի մէջ ծնան: Այսօր իմ մարտահրաւէրս է մասնակցիլ հայրենիքի վերակառուցման ամբողջ գործընթացին` դուրսէն քննադատելու եւ անգործ այնտեղ ապրելու փոխարէն: Ապագային կ՛ուզեմ զաւակներուս աչքերուն նայիլ եւ ըսել, որ մեր ընտանեկան ծառը վերադարձուցի իր արմատներուն: Հայաստան վերադառնալու իմ որոշումս շատ կարեւոր պատճառներ ունէր, անոնցմէ մէկն էր վրէժխնդիր պատասխանը Հայոց ցեղասպանութեան նախաձեռնողներուն, որոնք կը ծրագրէին Հայաստանը դատարկել իր բնակչութենէն: Ես վերադարձայ հիմնելու ընտանիք` մօտաւորապէս 100 տարի առաջ հետապնդուած մեծ հայրերուս փոխարէն: Շատ հաճելի զգացում է «բարեւ» ըսել ամէն հանդիպած մարդուդ, ամէն օր վայելել այն կոթողները, յուշարձաններն ու տեսարանները, զորս տարիներ շարունակ կը տեսնէի սենեակիս մէջ զետեղուած հայկական օրացոյցներուն մէջ:
Նիւթը տրամադրուած է «Վերադարձ Հայաստան» հիմնադրամին կողմէ www.repatarmenia.org
Հարցազրոյցի թուական` հոկտեմբեր 2012 http://repatarmenia.org/en/engage/community/a/diran-bagdadian
