
ԵՍԱՅԻ ՀԱՒԱԹԵԱՆ
Տարին արդէն իր վերջին օրերը կ՛ապրի: Ամէն մարդ զբաղած է տօնական օրերու նախապատրաստական աշխատանքներով: Տօնական օրերու շունչը զգալի է ամէն կողմ:
Հայկական եւ մանաւանդ դաշնակցական աւանդութիւն է, սակայն, տարեվերջին անդրադառնալ տարուան գլխաւոր անցուդարձերուն` հաշիւ ներկայացնելով ժողովուրդին:
Մուսալեռցիներուն մէջ շատ տարածուած ասոյթ մը կայ` «Շիւտ բանուղէն, քէչ շապաք» (Շատ աշխատողին` քիչ շապիկ), որ ցոյց կու տայ ընդհանուր միտում մը, որ սովորական է մարդոց քով: Այսինքն շատ աշխատողներ շատ անգամ կը մոռցուին…
Ընդհանրապէս մեր ժողովուրդը աւելի կը քննադատէ, քան կը գնահատէ. հաւանաբար մեր ծիներուն մէջ կայ այդ յատկութիւնը…
Այս նշմարով ես կ՛ուզեմ անդրադառնալ «Ազդակ»-ին` փորձելով գնահատել այն աշխատանքը, որ թերթի աշխատակազմը կը տանի վերջին տարիներուն:
Եթէ սփիւռքահայութիւնը ծով է` ցրուած ըլլալով աշխարհով մէկ, ապա ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէի պաշտօնաթերթ «Ազդակ»-ը այդ ծովուն վրայ նաւարկող նաւ մըն է, որ կը թիավարէ հոսանքին դէմ` հիմնական առաքելութիւն ունենալով օրաթերթի անխափան հրատարակութիւնը եւ, մանաւանդ, մամուլի միջոցով կենդանի պահել հայու հոգին, մանաւանդ` իր հողէն կտրուած հայութեան համար:
«Ազդակ»-ը, սակայն, դարձած է նաւատորմիղ. շատոնց անցած են այն ժամանակները, երբ թերթին անձնակազմը կը զբաղէր օրաթերթի հրատարակութեամբ միայն:
Վերջին տասնամեակին, քայլ առ քայլ «Ազդակ»-ը դուրս եկաւ իր օրաթերթի սահմաններէն:
«Ազդակ»-ի անձնակազմը դարձաւ բանակ մը (44 հոգինոց), որ լծուեցաւ օրըստօրէ աւելի ծաւալուն աշխատանքի եւ դարձաւ արդարօրէն նաւատորմիղ մը` որդեգրելով լաւագոյն պաշտպանողական ռազմավարութիւնը, յարձակում գործելով տարբեր բնագաւառներու վրայ:
Օրաթերթի ամէնօրեայ եւ սպառիչ աշխատանքներու կողքին (Դաշնակցութեան պաշտօնաթերթ ըլլալով հանդերձ, դարձաւ գաղութին թերթը` տեղ տալով բոլորին անխտիր), «Ազդակ»-ի խմբագրութիւնը ընդարձակեց իր աշխատանքներու ծիրը. «Պզտիկ Մզտիկ», «Անսխալ գրենք», բացառիկներու հրատարակութիւն, արխիւներու թուայնացում, մամլոյ լսարաններու շարք, «Ազդակ»-ը համացանցի վրայ, «Ազդակ»-ի արաբերէն կայքէջ, արագ լրահոս, գաղափարական յաւելուած, երիտասարդ մարդուժի պատրաստութիւն, տարբեր առիթներով յաւելուածներ, գունաւոր թիւեր եւ տակաւին:
Միայն աշխատասէր, ծառայութեան եւ հայրենասիրութեան բարձր ոգիով գործող, իրենց առաքելութեան հաւատացող խմբագիրներ եւ աշխատակիցներ կրնան օրաթերթ-նաւը նաւատորմիղի վերածել եւ իրագործել աշխատանք մը, որ ուրիշ երկիրներու մէջ ամբողջ նախարարութեան մը պաշտօնէութեան կը վստահուի…
Այո՛, «Ազդակ»-ը յաջողած է: Ան արժանի է բոլորիս յարգանքին ու գնահատանքին: Լիբանանահայ գաղութը մասնաւորապէս, որ կը վայելէ «Ազդակ»-ի բարիքները, պարտաւոր է թեւ ու թիկունք ըլլալ այս թերթին, որ կը շարունակէ իր աշխատանքները` առանց յուսահատելու եւ միշտ աւելին հրամցնելով իր ընթերցողներուն:
Այս շաբթուան «Ազդակ»-ի խմբագրականները, որոնք կ՛անդրադառնան «Ազդակ»-ի յաջողութիւններուն եւ բացթողումներուն, բաւարար ապացոյց են կենդանի, ազնիւ, հետեւողական, քննադատական մտքով առաջնորդուող օրաթերթի մը, որ շատ աւելին է, քան` սոսկական օրաթերթ մը:
Վերջին խմբագրականին մէջ կը կարդանք. «Նախորդ եւ այս խմբագրականներով ներկայացուեցան աշխատանքներ, դժուարութիւններ, թերի կէտեր, բայց նաեւ` գործադրելի ծրագիրներ: Անդարձ է «Ազդակ»-ի ուղին, օրաթերթին առընթեր` յաւելուածներ, բացառիկներ հրատարակելու, լսարաններ կազմակերպելու, ելեկտրոնային նոր տարածքներ ապահովելու, երիտասարդ մարդուժ պատրաստելու, մանկապատանեկան խաւին ուղղութեամբ յատուկ ծրագիրներ իրականացնելու, մամուլի տարբեր համախմբումներու աշխուժ ներկայութիւն ըլլալու, յօդուածաշարքերը գիրքի տեսքով հրատարակելու եւ թերթ-ընթերցող կապը աւելի անմիջական դարձնելու: Կը գիտակցինք, որ բազմաբաժանմունքային այս գործելադաշտի կայացման ու զարգացման համար «Ազդակ» պէտք է շարունակէ Սեն Էքզիւփերիի փիլիսոփայութեան հետեւելով, ընթանալ փոքրիկ քայլերու արուեստի ճամբով` միաժամանակ վերագիտակցելով, որ չէր իրականանար այս ամբողջը, եթէ չըլլար նախ եւ առաջ մնայուն նեցուկն ու նիւթաբարոյական աջակցութիւնը` ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէին, սատարումը` նուիրատուներուն, նուիրումը` «Ազդակ»-ի ընտանիքին, եւ ինչպէս մամուլի աշխատակազմին, այնպէս ալ` դիրքերը չլքող ընթերցող փաղանգին»:
Սիրելի՛ «Ազդակ»-ի ընտանիքի անդամներ (եւ ընդհանրապէս` հայ մամուլի աշխատակիցներ), թող Աստուած ձեր ուժն ու կորովը աւելցնէ: Ձեր նաւատորմը թող յաղթահարէ բոլոր փոթորիկները:
Շնորհաւոր Նոր տարի եւ Ս. Ծնունդ:
25 դեկտեմբեր 2018
Մուսա Լեռ – Այնճար


