ԴԵՐԵՆԻԿ ՄԵԼԻՔԵԱՆ
«Ալիք» օրաթերթի գլխաւոր խմբագիր
Երկար մի ժամանակաշրջան վայրի լիպերալիզմի մոտելներով քաղաքական յղփացածնների մօտ ՅԵՂԱՓՈԽՈՒԹԻՒՆ հասկացողութիւնը խեղաթիւրւում էր որպէս, մեղմ ասած, «ժամանակավրէպ ռոմանթիզմ»…
Վայրի լիպերալամէտների ինչպէս քաղաքական, այնպէս էլ ե՛ւ տնտեսական ե՛ւ քաղաքակրթական-սոցիալական «արժէքային համակարգերն», ահաւասիկ, յօդս ցնդած կեղծարարութիւններ են…
* * *
Հայաստանի վերանկախ հանրապետութեան 3-րդ տասնամեակի նախավերջերին իրականացուել է թաւշեայ կոչուող յեղափոխութիւն, որի առանցքում իր անհերքելի հետքը թողեց արդիական մտքի կրող երիտասարդութիւնը, որն «արժէքային համակարգի» գործիքակազմ էր որդեգրել միեւնոյն յեղափոխական եղանակը: Այլ խօսքով, յեղափոխական գործը արդիւնաւորուեց անարիւն ու համակարգային փոփոխութեամբ, իսկ սա, փաստենք, մեծագոյն ձեռքբերումն էր համաժողովրդական արդար պայքարի: Պայքար, որն ի զօրու կը լինի նուաճել նոյնպէս նպատակային-գաղափարային` «Նոր Հայաստան» արժէքային համակարգի համազգային վաստակը, եթէ, անշուշտ, այդ պայքարի մեթոտաբանութիւններն ու միջոցները պահպանեն իրենց թաւշեայ ոճը եւ չվերածուեն յատկապէս ինքնանպատակ ու անկառավարելի քայլերի, որոնք էլ սրընթացօրէն կաշխատեն ի վնաս նոյն յեղափոխութեան… յեղափոխութիւն, որն օրինաչափօրէն իրականացուել է ոչ թէ «ընդդէմ», այլ «յանուն» սկզբունքների:
Ու թերեւս, մերօրեայ հայ երիտասարդութեանը, առաւել քան երբեւէ, հարկաւոր է առնչուել ու ականջալուր լինել հայկական յեղափոխութեան տիտանների արժէքային ու մշտապէս կենսունակ խորհուրդ-պատգամներին, որոնցից մէկն էլ, ահա, զարդարում է մեր այսօրուայ էջը` «օրուայ պատգամ» վերտառութեամբ…
