Յ. ԲԱԳՐԱՏՈՒՆԻ
«Վարդահեղեղ արշալոյսին» հարիւրամեակն է այսօր:
28 մայիս 1918-ի, Հայաստանի անկախութեան, Հայաստանի պետականութեան վերականգնման, անկախ Հայաստանի հիմնադրութեան հարիւրամեակը:
Նուաճումը, տօնը, կոչեցէք` ինչպէս որ կ՛ուզէք:
Բայց մէկ իրողութիւն անվիճելի է:
28 մայիս 1918-ը հայ մարդու անկախ մտածողութեան յաղթանակի տօնն է աներկբայօրէն:
Պատմական դէպքերը տեղի կ՛ունենան քաղաքական, ռազմական, ընկերատնտեսական ժամանակի պայմաններուն մէջ:
Պատմական դէպքերը կը գնահատուին ժամանակի ու տասնամեակներու ընթացքին:
28 մայիս 1918-էն հարիւր տարի ետք ոչ մէկ բան մնացած է ըսելու «Վարդահեղեղ արշալոյս»-ին մասին:
Լաւն ու վատը, ճշմարիտն ու սուտը, սպիտակն ու սեւը հարիւր տարի զիրար հալածած են:
Ճակատամարտերը` արժեզրկուած,
հերոսները` վարկաբեկուած,
նուաճումները` ոտնակոխուած,
դրօշը, զինանշանը` սրբապղծուած,
պատմութիւնը` նենգափոխուած:
Միակ ճշմարտութիւնը Հայաստանի գոյութեան ճշմարտութիւնն է:
28 մայիս 1918-ը պահեց Հայաստանը:
28 մայիս 1918-ը պահեց ժողովուրդը:
28 մայիս 1918-ը հիմը դրաւ յաջորդող հանրապետութեանց:
28 մայիս 1918-ը սերմանեց Արցախը անկախ հռչակելու հզօրութիւնը:
28 մայիս 1918-ը հայ ժողովուրդի, հայ մարդու ազատատենչութեան, անկախութեան ձգտումի, խիզախութեան, անկիւնադարձային ու պատմադրոշմ, բոլոր ժամանակներու համար անխորտակելի կոթողն է:
28 մայիս 1918-ը 100 տարի ետք ալ, այսօրուան անկախ Հայաստանի անխորտակելի փարոսն է:
Մէկ դար անցաւ, եւ դեռ քննարկումի նիւթ են «աւանթիւրիզմ»-ը, «թրքական նուէր»-ը, «պատմական սխալներ»-ը:
Մինչ այդ արեւը կը շողայ եւ «Վարդահեղեղ արշալոյս»-ը իր ճառագայթները տարածած է Հայաստանի վրայ:
Հայաստանը անկախ է այսօր:
Հայաստանը` մեր բոլորին հայրենիքը կայ այսօր եւ անկախ է, որովհետեւ եղաւ 28 մայիսը:
Որովհետեւ եղան` Սարդարապատ, Բաշ Ապարան ու Ղարաքիլիսէ:
Որովհետեւ եղան Արամ Մանուկեան, Դրօ, Նազարբէկեան, Քեռի, Ռուբէն, Վրացեան եւ հարի՜ւր հարիւր հերոսներ:
Հայաստանը կայ այսօր եւ անկախ է, որովհետեւ 28 մայիս 1918-ին եղաւ համաժողովրդային պոռթկում, համաժողովրդային կռիւ` ընդդէմ թուրքին, ընդդէմ բռնատէրին, ընդդէմ ցեղասպանին:
Եղաւ համաժողովրդային նուաճում անկախութեան ու եղաւ Հայ յեղափոխական դաշնակցութիւն` իբրեւ այդ նուաճման իր բաժինը բերած զինուոր, ֆետայի, սպայ, հրամանատար, Արամ Մանուկեան, նախարար թէ քաղաքապետ ու մանաւանդ` քաղաքացի:
Եղա՛ւ Հայաստանը անկախ, որովհետեւ կար ՀՅ Դաշնակցութեան ոգին, ազատութեան, անկախութեան, ինքնուրոյնութեան ոգին, ազատագրական պայքարի ճամբուն վրայ լաւագոյն ֆետայիներու արեամբ պողպատացած հայո՛ւ անխորտակելի Ոգին:
Հարիւր տարի անցաւ:
Եկաւ խորհրդային վարչակարգ ու անցաւ:
Հայաստան 28 մայիսի ոգիով դարձեալ անկախացաւ:
Հայ մարդու ազատատենչ ու անկախութեան ձգտող ոգին դարձեալ յաղթանակեց:
Նորանկախ Հայաստանի մէջ կատարուեցան փոփոխութիւններ: Պիտի կատարուէին անկասկած ու դեռ պիտի կատարուին վստահաբար:
Պատմութեան ընթացքը այս է, կանգ չ՛առներ:
Բայց պիտի մնայ Ոգին: Հայ մարդու Ոգին:
28 մայիս 2018-ը այդ Ոգիի վերակայտառացման տօնն է:
Նենգափոխումները, դրժումները, բեմադրական դատավարութիւնները, պատասխանատուութեանց բեռնումները, ուրացումները միայն վնաս էին ու վնաս են այսօր եւս:
Հիմնականը միւսն է: Մնայո՛ւնը:
Եւ Հայաստա՛նն է մնայունը:
Հայաստանի անկախութի՛ւնն է մնայունը:
Անկախութեան կերտիչներու աւա՛նդն է մնայունը:
Հայ ժողովուրդի ազատատենչ մարտունակութի՛ւնն է մնայունը:
Այդ մարտունակութեան ողնայարը եղող ազատագրութեան առհաւական արժէքներու ժառանգորդ, Հայ յեղափոխական դաշնակցութեան խի՛ղճն ու հոգի՛ն, կազմակերպուած ո՛ւժն է մնայունը:
Տեւաբար ժողովուրդին հետ ու ժողովուրդին համար գո՛րծն է մնայունը:
Հայ ժողովուրդի, Հայաստանի ու Արցախի բանա՛կն է մնայունը:
Մնացեալը գնայուն է:
Կիրքն ու ոխը, փտածութիւնն ու վարկաբեկումը, սուտը, վայնասունը, նենգափոխումը, ուրացումը, անհատականը ժամանակաւոր են եւ գնայուն:
Վարչակարգերը եկան ու անցան, իշխանաւորները եկան ու անցան:
Եկան նորերը, պիտի գան տակաւին ուրիշներ ու պիտի անցնին:
Պիտի մնայ 28 մայիս 1918-ը:
Մնաց 28 մայիսը եւ եղաւ Նոր Հայաստան:
Եղաւ 28 մայիս 2018-ը:
Պահենք զայն մեր հոգիով, մեր սրտով, մեր բռունցքով, մեր արիւնով:
Պահենք հայ մարդու ազատատենչութիւնը:
Անկախութեան ձգտումը:
Հայ մարդու գոյութեան արժէքը:
Բոլորիս շնորհաւոր հայակերտ 28 ՄԱՅԻՍը:
