Հայոց ցեղասպանութեան ոգեկոչական ձեռնարկներու նախօրէին, Սուրիոյ նախագահ տոքթ. Պաշշար Ասատ եւ Առաջին տիկին Ասմա Ասատ ընդունեցին Բերիոյ հայոց թեմի առաջնորդ Շահան արք. Սարգիսեանն ու Ազգ. վարչութեան եւ հայկական միութիւններու ներկայացուցիչները:
Նախագահը այս առիթով բարձրօրէն գնահատեց հայ համայնքին կառուցողական դերը` պատերազմի օրերուն Սուրիոյ դիմագրաւած ծանրագոյն դժուարութիւններու յաղթահարման մէջ: Նախագահին խօսքն ու հանդիպումէն ետք հրապարակուած նախագահական պալատին հաղորդագրութիւնը քանի մը ուղերձ կը հաղորդէր:
Այցելութիւնը առիթ էր մօտէն ծանօթանալու Բերիոյ հայոց թեմի գործունէութեան եւ վերականգնումի ծրագիրներուն, մտահոգութիւններուն եւ առաջարկներուն: Միւս կողմէ` Հայոց ցեղասպանութեան ոգեկոչական ձեռնարկներու նախօրէին նման հանդիպումի մը կազմակերպումն ու այս մանրամասնութիւնը նախագահական պալատի պաշտօնական հաղորդագրութեան մէջ արձանագրումը այլ բան չէր, եթէ ոչ` զօրակցութիւն հայ ժողովուրդին ու անոր արդար պահանջատիրութեան:
Այցելութեան երկրորդ շարժառիթը լուսարձակի տակ բերելն էր պատերազմի ընթացքին հայութեան, սուրիական հայրենիքի ընդհանուր շահերէն թելադրուած, հաւասարակշռուած մօտեցումն ու մշակութային, ուսումնակրթական, բարեսիրական աննահանջ գործունէութիւնը, յատկապէս` Հալէպ քաղաքի պատերազմական աղէտալի օրերուն:
Այս իմաստով նախագահը կը շեշտէր, որ` «Հայրենասիրութիւնը լոկ խօսքով չեն արտայայտեր: Հայրենասիրութիւն կը նշանակէ` պատկանելիութեան զգացում, հայրենի հողի պաշտպանութիւն: Կը նշանակէ, որ մեզմէ իւրաքանչիւրը իր ներդրումը բերէ ամենալաւ ձեւով` անկախ իր ազգային կամ ցեղային պատկանելիութենէն»:
Հանդիպումն ու կարծիքներու փոխանակումը հրաւէր մըն էր նաեւ նորովի թափով լծուելու վերականգնումի աշխատանքներուն, առաւել եւս բացուելու սուրիական միջավայրին` վերստին ծաղկեցնելու սուրիական բազմերանգ ընկերութիւնը: Այս պատգամն էր, որ նախագահը կը յղէր, երբ կ՛ըսէր. «Մեր ներկայ մարտահրաւէրը ոչ թէ միայն պատերազմին պատճառով երկրին քանդուած ենթակառոյցները վերանորոգելն է, այլ վերակազմաւորելն է սուրիական ընկերութիւնը իր բազմաշերտ ու գունեղ հիւսուածքով: Այս բազմազանութիւնն է, որ կը զատորոշէ սուրիական ընկերութիւնը այլ ընկերութիւններէ»:
Նախագահը սուրիական ընկերութեան զանազան շերտերու համարկումին, գործակցութեան անդրադառնալով` կարեւոր կը համարէր երկրի զարգացման գործընթացին մէջ քաղաքացիական հասարակութեան դերը, համաքաղաքացիներուն միջեւ գոյութիւն ունեցող տնտեսական, մշակութային, ուսումնակրթական, քաղաքական, ընկերային փոխյարաբերութիւններու զարգացման միջոցով: Սա հրաւէր մըն էր հայ համայնքին` իր գործուն դերակատարութիւնը ունենալու քաղաքացիական հասարակութեան վերաձեւաւորման մէջ եւս:
«Հայ համայնքը փոքրամասնութիւն մը չէ այլեւս, ան անբաժան մասնիկն է սուրիական ընկերութեան», կ’եզրափակէր նախագահը` նորարար ծրագիրներով միասնական աշխատանքի հրաւիրելով սուրիահայութիւնը, իսկ երկրէն մեկնող սուրիահայերուն վերադարձի կոչ ուղղելով:
«Գ.»
