Քսան Օրեր, Որոնք Ցնցեցին Երկրի Կեղտը

ՍԵԴՕ ՊՈՅԱՃԵԱՆ

Կեղտ մը պաշարած էր մեր հայրենիքի հասարակական կեանքը: Կեղտը թափանցած էր ղեկավարման մակարդակէն մինչեւ ժողովրդային խաւերը: Կեղտը կը կրծէր մեր հաւաքական ներուժը, կը խորթացնէր մեր ազգային արժէքները, կը կեղեքէր մեր հայրենական հարստութիւնը:

Այս կեղտին շարժիչները ցեցերու նման սեփական յղփացման համար կը վատնէին մեր ժողովուրդին ու յատկապէս ապագայ սերունդի նիւթական եւ մտաւոր ժառանգութիւնը: Ինչպէս ՀՅ Դաշնակցութեան հիմներգը կը հաստատէ` «շահագործող ցեցեր վատնեն, իսկ մեզ չոր հաց բաժին հանեն»:

Տակաւին տարիներ առաջ, այս կեղտի մասին Վահան Յովհաննիսեան կը զգուշացնէր բոլորին` թէ՛ կառավարութեան, թէ՛ քաղաքական ուժերուն, թէ՛ մտաւորականութեան եւ թէ ժողովուրդին: Իր «Մայրամուտ, որը հարկաւոր է կասեցնել» խորագրեալ յօդուածաշարքին մէջ (հրատարակուած 2013-ին «Երկիր» եւ «Ազդակ» թերթերուն մէջ), ան սեւով ճերմակի վրայ կը յայտարարէր բոլորին, «ո՛չ Ղարաբաղեան շարժման սկզբում, ո՛չ Սպիտակի երկրաշարժի սարսափելի օրերին, ո՛չ պատերազմի ժամանակ, ո՛չ մութ ու ցուրտ, սովի 90-ականներին, ո՛չ, առաւել եւս, 2000-ականների սկզբին մենք չէինք կարող պատկերացնել, որ, որպէս ազգ ու երկիր, կարող ենք յայտնուել այն կեղտի մէջ, որում այսօր ենք»:

Վահանին խարազանող խօսքերը օրին տեղ չհասան: Հակառակ իր եւ իր առաջնորդած կուսակցութեան` Դաշնակցութեան անհատնում ճիգերուն, կեղտը մնաց եւ ուռճացաւ: Ժողովուրդը կը զգար ու կը տեսնէր կեղտը, սակայն տիրող ջլատիչ թմբիրը կ՛արգելակէր անոր վերացման հաւաքական նախաձեռնութիւնը:

Այսպէս, կեղտին պատճառած հայրենական «մայրամուտը», որ պէտք էր կասեցնել` կը յամենար, առիթ տալով յաւելեալ վատնումներու, կեղեքումներու: Եւ կը շարունակէր անպատասխան մնալ Վահանին հարցումը, «ինչպէս մայրամուտից առաջ, երբ չգիտես` կը ծագի՞ արդեօք արեւը:»

Այդ արեւը սկսաւ իր շողերը արձակել երեք շաբաթ առաջ: Ապրիլ 13-էն մինչեւ մայիս 2, մենք ողջ հայութեամբ ականատես եղանք, զգացինք, մասնակից դարձանք քսան օրերու, որոնք ցնցեցին մեր երկրի կեղտը: Այսօր մօտալուտ կը թուի յուսադրող եւ լուսադրող արեւածագը Հայաստանի:

Քսան օրերուն պատահածը ոչ յեղափոխութիւն էր,  եւ ոչ ալ ըմբոստութիւն: Ասիկա տարերային այն շարժումն էր, որ կրնար միայն մեր ժողովուրդի գիտակցական բնազդը կատարել:

Մեր թշնամիները կը սպասէին եղբայրասպանութեան, որպէսզի աւելի տկարանայ հայ ժողովուրդի կամքը: Շատեր կը յուսային մեր հասարակութեան բարոյական կորուստը, որպէսզի աւելի երկփեղկուի Հայաստանը: Տարածաշրջանով շահագրգռուած ուժերը կ՛ակնկալէին մեր երկրի քաղաքական անկայունութիւնը, որպէսզի աւելի դիւրաւ հակակշռելի դառնայ մեր ազգային ճակատագիրը:

Ի տես բոլորին, եղբայրասպանութեան փոխարէն մենք ապացուցեցինք մեր համերաշխութիւնը: Բարոյական կորուստի փոխարէն մենք ամրապնդեցինք մեր վճռականութիւնը: Քաղաքական անկայունութեան փոխարէն մենք փոխանցեցինք մեր հաւաքական տոկունութիւնը:

Հիմա ժամանակն է արդար Հայաստանի կառուցման, որ կը պահանջէ մեր բոլորին զօրակցութիւնը, իւրաքանչիւրիս մասնակցութիւնը, մանաւանդ ամէն մէկ հայու համերաշխութեան եւ զոհաբերութեան ոգին: Այս բոլորը պիտի ընենք, պէտք է ընենք, ո՛չ միայն յանուն Հայաստանի, այլ նաեւ յանուն Արցախի պահպանման եւ սփիւռքի ամրապնդման:

Կարող ենք ընել այս բոլորը, որովհետեւ մեր ժողովուրդը ցնցեց երեսուն տարուան կեղտը: Այդ կեղտին հիմնական աղբիւրը այն սովետական մարդն էր, որ ինքզինք կենդանի պահեց մեր մէջ: Կեղտը ցնցելով նախ պէտք է քանդենք այս օտարամուտ մարդը, որուն դէմ Դաշնակցութիւնը տասնամեակներ շարունակ պայքարեցաւ:

Ճիշդ է, մեզի համար Խորհրդային միութիւնը փուլ եկաւ 29 տարի առաջ: Սակայն Խորհրդային մարդը չմեռաւ մեր մէջ: Այդ մարդը, իբրեւ ղեկավար թէ իբրեւ ժողովուրդի մէկ անդամը, մնաց կենդանի` ինքզինք շարունակաբար վերարտադրելով կրկին ու կրկին անգամ` իբրեւ ղեկավար թէ իբրեւ ժողովուրդի մէկ մասնիկը:

Այսօր, հայրենիքի մէջ մեր ժողովուրդը գիտակցաբար թէ անգիտակցաբար սկսած է քանդել այդ Խորհրդային մարդը: Անկախ այն իրողութենէն, թէ գալիք օրերուն եւ ամիսներուն քաղաքական ուժերը ինչպիսի ընթացք կու տան Հայաստանը վերափոխելու իրենց խոստումներուն, այս Խորհրդային մարդը պէտք է քանդել: Որովհետեւ, այդ մարդը, իբրեւ առաջնորդ թէ ժողովուրդի բաղկացուցիչ տարր, տեւաբար խափանեց արդար Հայաստանի ստեղծումը:

Շնորհիւ մեր ժողովուրդին առողջ բնազդներուն, հիմա կը քանդուի Խորհրդային մարդը, եւ կը քանդուի ճիշդ ձեւով` առանց բռնութեան, խաղաղ միջոցներով:

Եւ մեր ժողովուրդը ճիշդ է, միշտ ճիշդ եղած է իր բնազդներով: Այդ բնազդը այսօր իր ամենայն բիւրեղականութիւն ինքզինք կը պարտադրէ: Պէտք է քանդել Խորհրդային մարդը, պէտք է անէացնել այդ հրէշը, պէտք է վերջնականապէս վանել այդ տեսակը մեր մէջէն, որպէսզի կրկին չսպրդի մեր հաւաքական կեանքէն ներս` ո՛չ իբրեւ առաջնորդ, եւ ոչ եւս իբրեւ մեր ժողովուրդի մէկ բաղկացուցիչ տարրը: Ասիկա պիտի ըլլայ մեր ժողովուրդին առաջին յաղթանակը:

Մեր ժողովուրդի այս տարերային շարժումը յաղթանակն է Դաշնակցութեան գաղափարներուն, որոնք ծնունդ տուին Հայաստանի ազատագրութեան եւ մեր անկախ պետականութեան հաստատման: Այս շարժումը նաեւ յաղթանակը պիտի ըլլայ Դաշնակցութեան առաջադրած արդար Հայաստանին, որ անպայման պիտի գայ:

Խորհրդային մարդուն քանդումը նաեւ յաղթանակն է Դաշնակցութեան պայքարին, զոր մէկ դար միայնակ մղեց պոլշեւիզմի դէմ, սակայն որուն այսօր տիրութիւն սկսած է ընել մեր աննման ժողովուրդը:

Ի տես այս բոլորին, այսօր Արամը, Քաջազնունին, Դրոն, Նժդեհը եւ մեր միւս մեծերը կը սկսին հանգիստ ննջել իրենց շիրիմներուն մէջ:

Լոս Անճելըս,
Մայիս 3, 2018