Կիրակի, 25 փետրուար 2018-ին, Ժիւնիէի Ս. Յարութիւն եկեղեցւոյ մէջ վերջին հրաժեշտ տրուեցաւ ՀՄԸՄ-ական Ժան Սաաթճեանի, որուն յուղարկաւորութեան աւարտին ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Շրջանային վարչութիւնը յետմահու պարգեւատրեց տիպար միութենականը` «Ծառայութեան» շքանշանով: Շրջանային վարչութեան անդամ Պետիկ Լոճիկեան շքանշանը յանձնեց վաստակաւոր հանգուցեալին զաւակին:
Ժան Սաաթճեան մասնաճիւղի հիմնադիր անդամներէն է, երբ ան տակաւին կը կոչուէր Ահարոնեան մարզական միութիւն: 4 մարտ 1951-ին ան մաս կը կազմէ վարչութեան` իբրեւ գանձապահ: 7 հոկտեմբեր 1951-ին կը նշանակուի նորակազմ գայլիկ վոհմակի պատասխանատու` որպէս աքելլա, եւ եղբ. Ժանով կը սկսի մասնաճիւղին սկաուտական գործունէութիւնը:
18 մայիս 1952-ին, իբրեւ վարչութեան անդամ, կը շարունակէ իրեն վստահուած սկաուտական գործունէութիւնը: Ժան Սաաթճեանը մաս կը կազմէ 1954-1956 վարչութիւններուն` իբրեւ ատենադպիր եւ ապա` գանձապահ: 1957-ին մասնաճիւղին վարձած հողաշերտին մէկ մասը կը ծախուի այլ կալուածատիրոջ: 1958-ին կը ծնի ամբողջ հողաշերտը գնելու գաղափարը: 1961-ին կը կազմուի դաշտի գնման յանձնախումբ մը, որուն մաս կը կազմէ նաեւ Ժան Սաաթճեանը: Կը սկսի երկար եւ տքնաջան աշխատանքային գործընթաց մը` ապահովելու ամբողջ հողաշերտի սեփականացումը: Բիւզանդ Թորիկեանի կողքին, Ժան Սաաթճեանը կ՛ըլլայ գլխաւոր բանագնացը հողատէր մեթր Սամի Պուէյզի մօտ: Հողաշերտը կը գրանցուի` որպէս ազգապատկան կալուած, եղբ. Ժանը կը վարէ ատենապետի պաշտօնը անընդհատ` 1966-1972, ինչպէս նաեւ` 1975-1985 եւ 1986 տարեշրջաններուն: 1979-ին ան մաս կը կազմէ վարչութեան` որպէս հաշուապահ: 1 եւ 2 մարտ 1969-ին Վարուժան Թորիկեանի եւ Ժան Ապաճեանի հետ մասնաճիւղը կը ներկայացնէ ՀՄԸՄ-ի Մերձաւոր Արեւելքի Պատգամաւորական ժողովին: Ժ. Սաաթճեանը իր վարչական գործունէութեան կողքին, մաս կազմած է նաեւ մասնաճիւղի պասքեթպոլի խումբին, եղած է մարզական յանձնախումբի անդամ եւ 1963-ին` մասնաճիւղի աղջկանց խումբի մարզիչ:
Վերջապէս, Ժան Սաաթճեանին անունը կը գտնենք 1 մարտ 1955-ի պետական գրանցումի մասնաճիւղը ներկայացնող եղբայրներու` Արամ Սուքիասեան, Արմէն Սաաթճեան, Ստեփան Հաստաճեան եւ Գէորգ Գազանքեանի կողքին:



