Հովանաւորութեամբ ԼՕԽ-ի Շրջանային վարչութեան եւ կազմակերպութեամբ Շրջանային կազմակերպչական յանձնախումբին, շաբաթ, 3 փետրուար 2018-ի առաւօտեան ժամը 10:30-ին, «Ազդակ»-ի «Փիւնիկ» սրահին մէջ տեղի ունեցաւ ԼՕԽ-ի երդման յատուկ արարողութիւն, որուն ընթացքին 175 հայուհիներ ուխտեցին սիրայօժար կերպով ցմահ ծառայել Լիբանանահայ օգնութեան խաչին (ԼՕԽ): Ձեռնարկին ներկայ էին ԼՕԽ-ի մօտ Հայ օգնութեան միութեան (ՀՕՄ) Կեդրոնական վարչութեան ներկայացուցիչ Նելլի Վեքիլեան, ԼՕԽ-ի մօտ ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէի ներկայացուցիչ Յակոբ Հաւաթեան, ԼՕԽ-ի Շրջանային վարչութեան անդամներ, մասնաճիւղերու վարչականներ, ԼՕԽ-ուհիներ եւ համակիրներ:
Լիբանանի, Հայաստանի եւ ՀՕՄ-ի քայլերգներու յոտնկայս ունկնդրութենէն ետք, ԼՕԽ-ի Շրջանային կազմակերպչական յանձնախումբին անունով Զեփիւռ Յովհաննէսեան ողջունեց ներկաները` նշելով օրուան ուխտի խորհուրդն ու իմաստը` միութենական թէ այլ բնագաւառներու մէջ եւ ապա թուեց յայտագիրին գլխաւոր մասերը: Յովհաննէսեան այս առիթով ամփոփ գիծերու մէջ ներկայացուց կազմակերպչական յանձնախումբին կողմէ պատրաստուած եւ Կարօ Յովհաննէսեանի կողմէ խմբագրուած «Կենսատու աւիշ` ԼՕԽ-ի կամաւոր բանակին» խորագրեալ գրքոյկը, որմէ մէկական օրինակ բաժնուեցաւ ներկաներուն:
Կնքամայրութեամբ ԼՕԽ-ի բազմավաստակ անդամներէն Թագուհի Ատալեանի, 175 նորագիրներ յոտնկայս ուխտեցին կամաւոր ու սիրայօժար կերպով ծառայել Լիբանանահայ օգնութեան խաչին` հաւատարիմ մնալ ԼՕԽ-ի սկզբունքներուն, իրագործել անոր հետապնդած նպատակները եւ յարգել ծրագիր-կանոնագրի բոլոր տրամադրութիւնները: Այս առիթով «Ազդակ»-ի հետ մտերմիկ զրոյցի մը պահուն, ԼՕԽ-ի ուխտեալներու կնքամայր ըլլալու իր զգացումներուն մասին հարցումի մը անդրադառնալով, Թագուհի Ատալեան իր խոր ուրախութիւնն ու գոհունակութիւնը յայտնեց` յաջողութիւն մաղթելով նորագիրներուն:
Օրուան պատգամախօսն էր Սօսէ Ճինպաշեան, որ շնորհաւորելէ ետք նորագիրները, սեղմ գիծերու մէջ ներկայացուց ՀՕՄ-ի հիմնադրութեան պատմականը` ՀՅԴ-ի հիմնադիրներէն Ռոստոմի (Ստեփան Զօրեան) «Հայ կարմիր խաչը» խորագրեալ յօդուածի նախաձեռնութենէն մինչեւ Էտկար Ակնունիի (Խաչատուր Մալումեան) 1910-ին ՀՅԴ-ի կողմէ գործուղուիլը Միացեալ Նահանգներ` հիմը դնելու համար «Հայ կարմիր խաչ»-ին: 1945-ին «Հայ կարմիր խաչ»-ը կը վերանուանուի իբրեւ Հայ օգնութեան միութիւն (ՀՕՄ): «Հայ կինը մեր պատմութեան ընթացքին միշտ մասնակցած է պետականութեան կազմութեան աշխատանքին, հեթանոսական շրջանէն մինչեւ մեր օրերը, եկեղեցաշինութեան աշխատանքներուն, յեղափոխական պայքարին օժանդակած է, որովհետեւ ան կամքի տէր է, զգայուն եւ շրջահայեաց: Ուստի նուիրումի, գութի, բարեսիրական գործը կը համընկնի իր խառնուածքին, յայտնեց Սօսէ Ճինպաշեան: Նշելով, որ ներկայ պայմաններուն մէջ դժուար է կամաւոր աշխատանք տանիլ, Ճինպաշեան հաստատեց սակայն, որ կան անձեր, որոնք սիրով ու հաւատքով կը փարին ու կը համախմբուին հասարակաց գաղափարի եւ նպատակի շուրջ: «ՀՕՄ-ը իր 18 հազար կամաւորներով այն կազմակերպութիւնն է, որ իր շարքերուն մէջ զօրաւոր կամքով , կորովի, ուխտեալ բանակ մը ունի, որուն անդամները կը նուիրուին հայ ժողովուրդի մարմնական եւ մշակութային պահպանման գործին, կը դառնան անոր խաչակիրը եւ հայ ժողովուրդի բաբախող սիրտը», ըսաւ Սօսէ Ճինպաշեան: Ապա պատգամախօսը սեղմ գիծերու մէջ անդրադարձաւ ՀՕՄ-ի նպատակին` մէջբերումներ կատարելով ԼՕԽ-ի ծրագիր-կանոնագիրէն: «Պիտի չվախնանք մենք մեզ հաշուեյարդարի հրաւիրելու եւ խոկալու մեր կատարած սխալներուն մասին, որպէսզի միասնական եւ հաւաքական կառոյց դառնանք», ընդգծեց Ճինպաշեան:
ԼՕԽ-ի Շրջանային վարչութեան խօսքը ուղղեց, Շրջանային վարչութեան անդամ Մարալ Յովհաննէսեան, որ ողջունելէ ետք պատկան մարմիններու ներկայացուցիչները, ԼՕԽ-ի Շրջանային վարչութեան անունով շնորհաւորեց ուխտեալ ԼՕԽ-ական ընկերուհիները: Մարալ Յովհաննէսեան խրախուսեց նորագիրները եւ ըսաւ. «ԼՕԽ-ը սփիւռքեան մեր իրականութեան մէջ կանացի այն միակ կազմակերպութիւնն է, որ գաղթի օրերէն մինչեւ այսօր կը մնայ պատնէշի վրայ` անսպառ սփռելով իր ազգի բոլոր զաւակներուն ամենայն բարիք` անխտիր: Որքան ալ պարզ թուի ճանապարհը, դիւրին չէ ուղին ԼՕԽ-ականին, սակայն քաջ գիտցէք, թէ այդ փշոտ ճանապարհը միշտ ալ կը յանգի վարդագոյն պարտէզներու, այսինքն` սրտի անհուն գոհունակութեան»: «Ի՞նչ կ՛ակնկալուի ձեզմէ», հարց տուաւ Յովհաննէսեան եւ աւելցուց. «Մնալ հաւատարիմ քիչ առաջ տուած ձեր ուխտին, ապա զինուիլ հաւատքով ու կորովով եւ անվերապահ լծուիլ ԼՕԽ-ի առաքելութեան սրբազան գործին: Մինչ այդ, սիրելի՛ մայրեր, քոյրեր եւ դուստրեր, լաւ իմացէ՛ք, թէ դուք բոլորդ սիւներն էք մեր ազգին, ազգայի՛ն կառոյցին, եթէ դուք ձեզ կանգուն չպահէք, մենք ազգովին կործանած ենք: Ու մանաւանդ դո՛ւք, ուխտեա՛լ ԼՕԽ-ականներ դո՛ւք էք, որ պիտի պահէք մեր հայ օճախները սրբութեամբ, մեր ուրոյն մշակոյթը` պատուով, մեր քաղցրահունչ մայրենին գործածելով, շարունա՛կ գործածելով, մեր աւանդութիւնները յարգելով, պահպանելով. մեր կարօտեալները մի՛շտ սփոփելով: Օ՛ն դէպի յառաջ նոր ուխտեալներ, դաշտը հիմա ձերն է նաեւ, ինչպէս մերն էր եւ է, ուրախութեամբ եւ սիրով մշակեցէ՛ք զայն: Գիտէք, դուք փաղանգն էք Հայաստանի անկախութեան 100-ամեակին, այնպէս որ, եղէ՛ք նպատակասլաց, եղէ՛ք բարի եւ վեհանձն, ձեր երթը ըլլայ միշտ բարի, գործը` բեղուն, արդիւնքը` փողփողուն: Յոյսով տոգորուած` միշտ նուաճեցէ՛ք անխափան գագաթներ երկնահաս, ընկրկիլ չճանչնաք ու յաջողութիւններ սխրալի ըլլան ձեզի միշտ ուղեկից: Բոլորդ ալ շատ ապրիք ու շատ գործէք միշտ ու միշտ»:
Այս առիթով ներկայացուեցաւ գեղարուեստական յայտագիր, որուն ընթացքին Համազգայինի «Բ. Կանաչեան» երաժշտանոցի աշակերտուհիներէն Մարիա Եագուպեան քանոնի վրայ նուագեց Սայաթ Նովայի սիրերգներէն «Էշխեմետ»-ը: Յաւերժ Շխրտըմեան հմայեց ներկաները` ասմունքելով բանաստեղծ Ժագ Ս. Յակոբեանի «Այս քոյրերը» խորագրեալ բանաստեղծութիւնը: Տուտուկահար Յակոբ Քէլուկեան նուագեց «Հայրենիքի ջուր», «Իմ հայրենիք» եւ Սայաթ Նովայի սիրերգային փունջէն շարան մը:
Այս առիթով կազմակերպչական յանձնախումբին անունով Սանդուխտ Հերկելեան բեմ հրաւիրեց եւ յատուկ յուշանուէրով պատուեց օրուան կնքամայր Թագուհի Ատալեանն ու պատգամախօս Սօսէ Ճինպաշեանը:
Ձեռնարկը փակուեցաւ «Սարդարապատ» յաղթերգին ունկնդրութեամբ, որմէ ետք ներկաները հրաւիրուեցան յատուկ հիւրասիրութեան:
