Ակնարկ
Միակ Լուծումը
«Ճումհուրիէթ» ճիշդ կը խօսի:
Թուրքիա կորսնցուց առիթը, ու անգամ մը եւս թրքական նաւատորմին բոլոր պատրաստութիւնները ապարդիւն եղան: Թուրքեւհելլէն տագնապը մտաւ դիւանագիտական փուլի մէջ, եւ նախաձեռնութիւնը Անգարայէն խլուելով` միջազգային շրջանակներուն ձեռքը անցաւ:
Թուրքերը կրնան ափսոսալ եղածին համար, բայց ուրիշ ընելիք չունին: Կարելի չէ մաս կազմել զինակցութեան մը, օգտուիլ այդ զինակցութեան ընձեռած բարիքներէն ու պաշտպանութենէն եւ օրին մէկը, անտեսելով անոր բոլոր տրամադրութիւնները, նոյն զինակցութեան անդամ այլ պետութեան մը սպառնալիքներ ընել, նիզակ ճօճել:
Այն պհուն, երբ այս տողերը կը գրուին, տակաւին յայտնի չէ, թէ Աթէնք ի՛նչ պատասխան տուած է Անգարայի հակառաջարկներուն, որոնք կիրակի ամբողջ օրը բացատրուեցան հելլէն վարիչներուն` Միացեալ Նահանգներու նախագահ Ճոնսընի ներկայացուցիչ Սայրըս Վենսի կողմէ:
Եթէ Վենս յաջողի իր առաքելութեան մէջ, Ուաշինկթըն դիւանագիտական յաղթանակ մը տարած պիտի ըլլայ ու թուրքերու դժգոհութիւնը երկրորդական պիտի նկատուի:
Երկրորդական` արտաքին ճակատի վրայ:
Ներքինը բոլորովին տարբեր է, կրնայ անախորժ կացութիւններու առջեւ դնել Տեմիրելի կառավարութիւնը, որուն դիտումնաւոր գրգռութիւնները եւ թուրք ժողովուրդին մէջ ստեղծած պատերազմական մթնոլորտը իրենց հակազդեցութիւնը պիտի ունենան անպայման: Կարելի չէ ժողովուրդ մը (մանաւանդ` թուրք ժողովուրդը) ոտքի հանել, շարունակ ցամաքահանումի մասին խօսիլ ու յանկարծ տարտամ խոստումներով զայն հանդարտութեան հրաւիրել` միակողմանի յաղթանակի գոյն տալով հասկացողութեան մը, որ փոխադարձ զիջումներով ձեռք պիտի բերուի, եթէ անշուշտ Աթէնք ընդունի Անգարայի պայմանները:
Պատրանքներ պէտք չէ ունենալ: Յունական եւ թրքական բանակներուն հեռացումը պիտի չլուծէ Կիպրոսի հարցը, այնքան ատեն որ կղզիին բնակչութեան երեք չորրորդին կանքը կ՛անտեսուի, եւ թէական անկախութեան մը մէջ կը պահուի Կիպրոսի Հանրապետութիւնը, ենթակայ` անկախութեան նախօրեակին կնքուած դաշնագիրներու տրամադրութիւններուն:
Պէտք է թոյլ տալ, որ կիպրացի ժողովուրդը ազատօրէն արտայայտէ իր կամքը` ՄԱԿ-ի հսկողութեան տակ կատարուած հանրաքուէով մը, եւ, առանց այլեւայլի, ընդունիլ այդ հանրաքուէին արդիւնքը:
Ասկէ դուրս որեւէ այլ կարգադրութիւն` ժամանակաւոր պիտի ըլլայ, պարտադրուած եւ անընդունելի:
X
Պէյրութ Եւ Լիբանան
Երեսփոխանական Ընտրութիւնները
Յուլիսի՞ն
Քաղաքական կարգ մը շրջանակներու համաձայն, հիմնուելով սահմանադրութեան 25-րդ եւ 55-րդ յօդուածներուն վրայ, կառավարութիւնը ներկայիս կ՛ուսումնասիրէ Երեսփոխանական ժողովը իր ժամանակէն քանի մը օր առաջ լուծելու կարելիութիւնը, որպէսզի ընտրութիւնները կազմակերպէ ոչ թէ մարտին, այլ` յուլիսին: Կառավարութիւնը կը խորհի, որ ներկայ պայմանները նպաստաւոր չեն երեսփոխանական ընտրութիւններու համար: Բացի ատկէ, ամրան առաջին ամիսը աւելի յարմար է ընտրութիւններու, որովհետեւ ամէն ոք կը գտնուի իր ընտրաշրջանին մէջ: Որակաւոր, բայց փոխադրութեանց ծախքերը հոգալու ի վիճակի չեղող թեկնածուները այդպիսով պիտի օգտուին:
Նկատի ունենալով, որ Երեսփոխանական ժողովին պայմանաժամը կը լրանայ 1968 մայիսին, բնականոն պայմաններու մէջ ընտրութիւնները պէտք է տեղի ունենան լրումը նախորդող վաթսուն օրերու ընթացքին: Բայց խնդիրը կը փոխուի, եթէ Երեսփոխանական ժողովը լուծուի: Այդ պարագային, սահմանադրութեան 25-րդ յօդուածը կ՛ըսէ. «Երեսփոխանական ժողովին լուծման պարագային, լուծման հրամանագրին մէջ պէտք է յիշուի նոր ընտրութիւններու կայացումը, որոնք պէտք է տեղի ունենան առաւելագոյնը երեք ամիսէն»:
