15 հոկտեմբեր 2017-ին Հայ աւետարանական Էմմանուէլ եկեղեցւոյ մէջ տեղի ունեցաւ դպրոցի վերամուտի առաջին պաշտամունքը` մասնակցութեամբ Հայ աւետ. Փ. եւ Է. Թորոսեան միջնակարգ վարժարանի տնօրէնութեան, ուսուցչակազմին եւ աշակերտութեան: Վարժարանի իններորդ դասարանի աշակերտներ իրենց բաժինը բերին` Աստուածաշունչէն ընթերցումներ կատարելով:
Եկեղեցւոյ հովիւ պատուելի Սեւակ Թրաշեան իր աղօթքը բարձրացնելով առ Աստուած` խնդրեց, որ Ան միշտ պայծառ, անսասան եւ ապահով պահէ մեր հայրենիքը: Ան նաեւ աղօթեց Լիբանանի համար ու մաղթեց, որ դիւրութեամբ շրջանցէ հարցերն ու տագնապները:
Ապա խօսք առաւ վարժարանի տնօրէն Սեդա Գարակէօզեանը, որ բոլորին մաղթեց յաջողութիւններով լեցուն տարի մը: Ան անդրադարձաւ անցնող տարուան ձեռքբերումներուն, ի մասնաւորի` պըրըվէի քննութեանց հարիւր առ հարիւր յաջողութեան: Ան յայտնեց, թէ ինչպէս անցնող տարի, այս տարի եւս ունինք մտահոգութիւններ եւ մարտահրաւէրներ, սակայն ինչպէս անցնող տարի կարելի եղաւ յաղթահարել այդ բոլորը եւ քաղել դրական արդիւնքներ, նոյնը պիտի ըլլայ այս տարեշրջանին, քանի որ յոյսի աղբիւրն ու ապաւէնը Քրիստոս է:
Պատուելի Թրաշեան իր պատգամը սկսաւ կարդալով` Առակաց գիրքի առաջին գլուխի մէկէն եօթը համարները, որոնք Աստուածաշունչի այն տողերն են, զորս մեր թարգմանիչները ընտրեցին իբրեւ առաջին թարգմանուած խօսք` «Իմաստութիւնն ու խրատը գիտնալու համար, հանճարին խօսքերը հասկնալու համար», (Ճանաչել զիմաստութիւն եւ զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ): Այս գլուխին եօթներորդ համարը կ՛ամբողջանայ` «Իմաստութեան սկիզբը Տիրոջը վախն է» տողով: Պատուելի Թրաշեան ըսաւ, որ հայոց աշխարհը լուսաւորուեցաւ թարգմանութիւններուն ճամբով, շնորհիւ Աստուածաշունչին, աւելցնելով, որ այժմ մենք այս պաշտամունքը կը կատարենք հայերէնով, ինչպէս նաեւ Աստուծոյ խօսքին ճշմարտութիւնները կը փոխանցենք հայերէնով, քանի որ տասնհինգ դարեր առաջ թարգմանիչներ, առաջնորդուած ու լեցուած Սուրբ Հոգիով թարգմանեցին այդ գանձը` Աստուծոյ խօսքը, զայն մատչելի դարձնելով իւրաքանչիւր հայի: Ան յայտնեց, որ այժմ քիչեր կը մտածեն, թէ դարերու ընթացքին ի՛նչ հոլովոյթներ ապրելով, ի՛նչ դժուարին ուղիներէ անցնելով մեր լեզուն, մեր հաւատքը հասան մեզի:
Ան շարունակեց` ըսելով, որ շատեր նոյնիսկ չեն մտածեր, թէ գալիք օրերուն ի՛նչ ձեւով պէտք է պահենք մեր գանձերը` մեր լեզուն, Աւետարանը, հոգեւոր դաստիարակութիւնը, մեր կառոյցները` դպրոցները, որոնք հայերէնով հոգեւոր դաստիարակութիւն կը ջամբեն սերունդներուն: Ան ըսաւ. «Մեր թարգմանիչները Աւետարանի լոյսով ուզեցին մեր ժողովուրդին փոխանցել նաեւ բոլոր աշխարհի գիտութիւններն ու իմաստութիւնները», աւելցնելով, որ մեր նախնիները տասնհինգ դարեր առաջ իրենց կեանքը նուիրեցին Աստուծոյ խօսքի թարգմանութեան, եւ մենք այդ արժէքը իմանալով` պէտք է փառք տանք Աստուծոյ, եւ մենք ալ պէտք է ունենանք այդ նախանձախնդրութիւնը` Աստուծոյ խօսքը սերտելու, բացատրելու, մատչելի եւ հասանելի դարձնելու, եւ այսպիսով մենք զօրաւոր հիմեր դրած պիտի ըլլանք դպրոցին, եկեղեցիին, մեր ընտանիքի անդամներուն եւ բոլորին:
Պաշտամունքը աւարտեցաւ Մերձաւոր Արեւելքի հայ աւետ. եկեղեցիներու միութեան նախագահ վերապատուելի Մկրտիչ Գարակէօզեանի օրհնութեան աղօթքով:
