Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Ամէն տարի, երբ Լիզպոնի տղոց տարելիցը կ՛ոգեկոչենք, մէջս խանդավառութիւն մը կը ստեղծուի, մանաւանդ երբ ԼԵՄ-ականներ եւ ԶՈՄ-ականներ համոզումով եւ նուիրումով իրենց համար զոհողութեան խորհրդանիշ դարձած տղոց ձեռնարկ կազմակերպեն:
Ամէն տարի` հոգեհանգիստ, հսկում, բանախօս, յօդուած եւ յաջորդ տարուան հանդիպումի խոստում…
Հայաստանի անկախութենէն ետք անձնական, միութենական, կուսակցական թէ մշակութային հանդիպումներու համար յաճախ Հայաստան կ՛այցելեմ: Բնականաբար կը հանդիպիմ Եռաբլուր: Սակայն հոն կը զգամ բացակայութիւնը:
Բացակայութիւնը` Լիզպոնի տղոց յիշատակումին:
Բացակայութիւնը` Լիզպոնի տղոց հանդէպ վերաբերմունքին:
Լիզպոնի տղաքը միայն մերը չեն:
Լիզպոնի տղաքը միայն սփիւռքին համար չեն:
Լիզպոնի տղաքը Հայաստանի համար կատարեցին իրենց գործողութիւնը եւ այսօր Հայաստանի մէջ բացակայ են:
Ո՞վ պիտի հետապնդէ այս հարցը:
Ո՞վ տէր պիտի կանգնի այս տղաքը իբրեւ հերոսներ ճանչնալու գործին:
Մինչեւ ե՞րբ այս անտեսումը:
Մինչեւ ե՞րբ ընդհանրական շահերու համար այս զիջումը:
Արդեօք բացատրութիւն պէ՞տք է, թէ ի՛նչ է Լիզպոնի տղոց զոհաբերութիւնը: Երկու չափ երկու կշիռով մօտեցումներու մէջ այս մէ՞կն ալ ներառուած է:
Լիզպոնի տղաքը բոլորին համար զոհուեցան: Արցախի համար, խրամատի մէջ զոհուող ամէն մէկ զինուորի համար:
Նախակարապետներն էին զոհաբերութեան:
Նախակարապետներն էին մերօրեայ անձնազոհութեան:
Մենք այսօր միայն մեզի յիշատակելով` անոնց յիշատակը անոնց գործը նսեմացուցած կ՛ըլլանք:
Պէտք է զգաստանան բոլորը` վերէն վար: Պէտք է գիտնան մեր տղոց արժէքը: Պէտք է զգան անոնց բաբախած սրտերուն կանչը: Արդար կանչը, մաքուր կանչը եւ անմահ կանչը:
Լիզպոնի տղոց ոգեկոչումը Եռաբլուրի մէջ պէտք է տեղի ունենայ:
Յուշակոթող մը պէտք է բարձրացուի Հայաստանի կապոյտ երկնքին տակ:
Միայն այդ ատեն անոնք կը բաւարարուին:
Միայն այդ ատեն անոնց աճիւնները կը հանգչին:
