Պատրաստեց՝ ՄԱՐԻԱ ԱՐԱՊԱԹԼԵԱՆ
Ապրիլեան քառօրեայ պատերազմէն անմիջապէս ետք «Թուֆէնկեան» բարեսիրական հիմնադրամը Արցախի մէջ կեանքի կոչեց վիրաւոր զինուորներու բնակարանային հարցին աջակցութեան ծրագիրը: Ըստ հիմնադրամի գործադիր տնօրէն Րաֆֆի Տուտագլեանին, եղան բարերարներ, որոնք փափաք յայտնեցին օգնելու վիրաւոր զինուորներուն ընտանիքներուն:
«Ծրագիրի ծիրին մէջ վերանորոգում, կառուցում կամ նոր կը գնենք վիրաւոր զինուորի ընտանիքին համար: Առաջին տունը, որ հիանալի կերպով վերանորոգեցինք, Հատրութի շրջանի Տող գիւղին մէջ է: Երկու տուն գնեցինք Մարտակերտի մէջ, մէկը` Մարտիրոսեան եղբայրներուն համար, իսկ միւսը` թալիշցի երիտասարդ սպայի ընտանիքին համար», ըսաւ Ր. Տուտագլեան:
Տող գիւղի պայմանագրային զինուոր Վաչական Վարդազարեան` աջ ձեռքը մէջքին յենած, տուն տանող քանի մը աստիճանը հատ-հատ կը բարձրանայ: Ապրիլեան քառօրեայ պատերազմին ընթացքին Վաչական ծանրօրէն վիրաւորուած է: Իրմէ քանի մը մեթր հեռաւորութեան վրայ պայթած ականի մը բեկորը ձախ թեւէն մտած աջ կողմէն ելած է` վնասելով թոքերը եւ թեթեւակիօրէն` սիրտն ու ողնաշարը:
«Յոյս չկար, որ կ՛ապրիմ: Չորս վիրահատութիւն կատարած են այստեղ եւ Երեւանի մէջ: Բժիշկը ըսած է, թէ դեռ երկու տարի ցաւեր պիտի ունենամ, պէտք է ցաւազրկիչներով դիմանամ մինչեւ մէջքիս վնասուած հատուածին ջիղերը վերականգնին», կը բացատրէ Վաչական:
Վաչական ծնած է Գորիս, բայց աշխատած ու ապրած է Երեւանի մէջ, 2003 թուականին որոշած են Երեւանէն տեղափոխուիլ: Կնոջ հայրական գիւղը` Տող:
«Գիւղին մէջ բնական տուն չկար, մեր բարեկամներէն մէկը իր կիսաքանդ տունը տուաւ մեզի: Այս տարիներուն մեր ջանքերով, որքան որ կրցած ենք, վերանորոգած ենք», կ՛ըսէ Վաչականին կինը` Վեներան, աւելցնելով, որ չէր հաւատար, որ օր մը իրենք եւս բարեկարգ տուն կ՛ունենան:
10 տարի զինուորական ծառայութենէն ետք Վաչական վերջերս զօրացրուած է: Սակայն անոր երկու որդիները տակաւին կը շարունակեն իրենց զինուորական ծառայութիւնը: Վարդազարեանները անհամբեր կը սպասեն կրտսեր որդիին զօրացրուելուն:
«Կրտսեր որդիս ժամկէտային զինուոր է: Յունուարին իր վերջին հերթապահութիւնը կը կատարէ սահմանագիծին վրայ եւ ամսուան վերջաւորութեան պիտի զօրացրուի: Իսկ աւագ որդիս աւելի քան 5 տարի է պայմանագրային զինուոր է», կ՛ըսէ ան:
Վաչական լաւատես է ու քիչ մը կազդուրուելէ ետք որոշած է վերադառնալ իր մարզիչութեան աշխատանքին: Ան նաեւ փափաք ունի Արցախի մէջ արեւելեան մարտարուեստներու իր դպրոցը հիմնել:
Մարտակերտ շրջանէն Էրիկ եւ Էդուարդ Մարտիրոսեան եղբայրները ապրիլին, քանի մը օրերու տարբերութեամբ, վիրաւորուած են հակամարտութեան ընթացքին: Էդուարդ վիրաւորուած է բեկորով` դաստակէն, սակայն քանի մը ամիս կարճատեւ բուժումէ ետք կրկին վերադարձած է ծառայութեան:
«Էրիկին վնասուածքը աւելի լուրջ էր: Երկու ծունկերէն վիրաւորուած է փամփուշտէն: Մինչեւ օրս ձախ ոտքը չի կրնար բնական կերպով շարժել: Բուժումը տակաւին չէ աւարտած, բայց ինք եւս վերադարձած է ծառայութեան», կ՛ըսէ Էդուարդ:
Մարտիրոսեաններուն ընտանիքը սեփական տուն չունէր, ծանօթներէն մէկուն տունը կ՛ապրէր:
Էդուարդ ժպտալով կ՛ըսէ, որ «Թուֆէնկեան» հիմնադրամին նուիրած երկյարկանի տունը իրենց ընտանիքին առաջին ու միակ սեփականութիւնն է:
Մարտակերտի վարչակազմի ղեկավար Վլատիկ Խաչատրեան տղաներուն խոստացաւ վերանորոգման աշխատանքներու առնչուած բոլոր հարցերու լուծման օգտակար դառնալ:
Չորս ընտանիքներու աջակցութիւնը տակաւին այս ծրագիրի սկիզբն է միայն: Ըստ Րաֆֆի Տուտագլեանին, ծրագիրը յաջողած է, հետեւաբար «Թուֆէնկեան»-ի հոգաբարձուներու խորհուրդը որոշած է զայն վերածել շարունակական ծրագիրի: Աւելի՛ն` հիմնադրամը չի սահմանափակուիր միայն ապրիլեան պատերազմի վիրաւորներուն օգնելով: Անոնք հնարաւորութիւններ կը փնտռեն որպէսզի հետագային ծրագրին մէջ ընդգրկեն նաեւ ղարաբաղեան առաջին պատերազմին ընթացքին վիրաւորուող վեթերաններու ընտանիքներուն:
Արդէն իսկ հերթական` 5-րդ տան բարեկարգման աշխատանքները գարնան պիտի սկսին:
