Գաղափարապաշտ ընկերոջ`
ԳԷՈՐԳ ԳԱՆՏԱՀԱՐԵԱՆԻ
Քաղցր յիշատակին
Ստորեւ, տարի մը առաջ մեզմէ բաժնուած բանաստեղծ Սարգիս Կիրակոսեանի բանաստեղծութիւնը, նուիրուած Գէորգ Գանտահարեանի յիշատակին: Բանաստեղծութիւնը երաժշտաւորուած է Հայաստանի երգահաններու միութեան նախկին նախագահ Ռոպերթ Ամիրխանեանի կողմէ եւ զայն առաջին անգամ կատարած է «Կոմիտաս»-ի անուան քամերային երգչախումբը` ղեկավարութեամբ մայեսթրօ Ռոպերթ Մլքէեանի:
Խաչեալ իմ երկիր, չքնաղ Հայաստան,
Որդիդ ենք չարքաշ` ճիշդ հողիդ նման,
Հողմերուն դիմաց մենք բերդ ենք հպարտ
Եւ սրտէդ յառնող գագաթներ անպարտ:
Հեքիաթէն ծնած դուն կանչն ես ժայռին
Եւ պատարագը սիրոյ երկինքին,
Ուր դարերն արեւ, պատգամ կը խայտան
Եւ սօսիներէդ ուխտեր կ’արթննան:
Կառչած սուրբ հողիդ` ես փառքիդ համար
Ընդմիշտ կ’օրհներգեմ ապագադ պայծառ,
Իբրեւ պայքարի դրօշ յաղթական`
Շողա՛ դարէ-դար, վեհ ու տիրական:
Կ’ապրինք մենք քեզմով եւ քեզի համար
Կը կերտենք անվերջ տաճար ու կամար,
Որ դաշտերուդ պէս սրտերուն մէջ բոց
Ծաղկիս կեանք ու երգ եւ գունդեր անխոց:
Հաւատք իմ անկէզ, հրա՛շք Հայաստան,
Ցնցա մի՛շտ հպարտ, հուր եւ յաւիտեան,
Դարերէն ալ վեր եղիր տօն, արեւ,
Գալիք օրերու յաղթերթ հրաթեւ:
ՍԱՐԳԻՍ ԿԻՐԱԿՈՍԵԱՆ
12 սեպտեմբեր 2013
