ԹԱՄԱՐ ՍՆԱՊԵԱՆ-ՍՈՒՐՃԵԱՆ
Հայաստանի Հ1 պատկերասփիւռի կայանը յաճախ կը դիտեմ. սակայն առաւել եւս այս օրերուն սեւեռաբիբ կը հետեւիմ բոլորիս ուշադրութեան կիզակէտը դարձած Արցախի իրադարձութիւններուն, առտուան կանուխ, թէ ուշ գիշերուան ժամերուն: Վստահելի աղբիւրներէն մէկն է անիկա, որովհետեւ նորութիւն մը, յաւելեալ մանրամասնութիւն մը քաղելու համար քառասմբակ ընթացող եւ երբեմն սուտն ու ճշմարիտը իրար խառնող համացանցի լրատուական կայքերուն ու ընկերային ցանցերուն կարելի չէ կուրօրէն ապաւինիլ:
Պատմութեան մէջ կ՛ապրինք հիմա. վկաներն ենք նոր օրերու «արեամբ սերտուած» հայոց պատմութեան: «Զարմանալի ազգ ենք. խաղաղութեան օրերուն կը լքենք մեր հայրենիքը եւ կը գաղթենք, իսկ պատերազմի օրերուն կը վերադառնանք Երկիր» թեւաւոր այս խօսքը, բոլորիս ականջներուն մէջ կը հնչեցնէ «Դէպի Երկիր» կարգախօսը. Երկիրը մեզ կը կանչէ, Արցախը մեզ կը կանչէ:
Այսպէս, չորեքշաբթի, 6 ապրիլի առաւօտեան ուղիղ եթերով սփռուած յայտագրի մը հիւրն էր Հայաստանի բանակի բարձրաստիճան գնդապետ Այտա Սերոբեան (թող ներուի ինծի եթէ պաշտօնին բնութագրումը ճշգրիտ չկատարեցի), որ 90-ական թուականներուն մասնակցած է արցախեան ազատամարտին:
* * *
Աչքերս պահ մը փակելով` մտովի գացի ու հասայ մինչեւ 1995 թուականի աշուն, երբ հայրս` Պօղոս Սնապեան վերադարձաւ Հայաստանէն` իրեն հետ բերելով արցախեան ազատամարտին մասնակցած ու զոհուած ազատամարտիկներուն մասին Հայաստանի թերթերուն, բայց մանաւանդ «Երկիր» օրաթերթի մէջ լոյս տեսած յօդուածները, ինչպէս նաեւ` «Բագին»-ի կոչին ընդառաջած անհատներու ձեռագիր թէ մեքենագիր անտիպ գրութիւնները: Արցախեան գոյամարտին նուիրուած «Բագին»-ի 1993-ի բացառիկէն ակամայ, բայց հասկնալի պատճառներով դուրս մնացած զոհուածներուն երկրորդ բացառիկ մը նուիրելու նպատակով, նախորդին նման «Ես մի զարկն եմ քո կռուի» ընդհանուր խորագրին տակ, մէկ տարուան տքնաջան ու տագնապալից աշխատանքէ ետք, «Բագին» ամսագիրը 1996-ին լոյս ընծայեց «Անկրկնելիներու ժամանակը»* խորագրով երկրորդ բացառիկ մը:
Տեղ գտած հերոսներուն շարքին մէջ կ՛ուզեմ առանձնացնել վերը յիշուած գնդապետ Այտա Սերոբեանին անունը, որ դարձեալ Հ1 կայանէն, 1998-99 թուականներուն, (թուականը ճշգրիտ չեմ կրնար յիշել), արցախեան ազատամարտին նուիրուած յայտագրի մը հիւրն էր:
Ասուլիսին կը մասնակցէին նաեւ այլ բարձրաստիճան զինուորականներ եւ հրամանատարներ: Եւ ահա անակնկալը.
Գրկած «Բագին»-ի «Անկրկնելիներու ժամանակը», էջ 372 բացած, յայտարարեց. «Ես Այտա Սերոբեանն եմ, մասնակցած եմ արցախեան պատերազմին, ողջ եմ, չեմ զոհուած, ինչպէս կը նշէ Պէյրութի մէջ լոյս տեսնող «Բագին» ամսագիրը. բայց պատիւ կը համարէի, եթէ ես ալ զոհուած ազատամարտիկներու շարքին պատկանէի»:
Այտա Սերոբեանի կենդանի հերոսի օրինակը ցնցեց էութիւնս. թոյլ տրուած ակամայ «սխալը» մոռցած` դեռ երկար ատեն ականջիս մէջ մնաց ու կը շարունակէ մնալ իր դիպուկ խօսքը.
«Պատիւ` հայրենիքի սիրոյն զոհուիլը»:
* * *
Վերադառնալով 6 ապրիլի Հ1-ի յայտագրին, այլ կարգի հարցումներու աւարտին, հաղորդավարուհիին զարմացական ու հիացական հայեացքին տակ Այտա Սերոբեան կատարեց հետեւեալ խիստ հաճելի եւ իւրայատուկ յայտարարութիւնը. «Երբ մեզի կը հրահանգէին, թէ առաւօտեան ժամը 6:00-ին պէտք է պատրաստ ըլլայինք մեկնելու կռուի գիծ, ես կէս ժամ առաջ կ՛արթննայի, մազերս կը սանտրէի, շրթնաներկս կը քսէի, եւ կազմ ու պատրաստ կը սպասէի զինուորներուս հետ»:
«Ապրողներիս անունից շնորհակալութիւն, Այտա՛», կ՛ըսէր գրութեան հեղինակը. եւ մենք ալ 22 տարի ետք, դարձեալ կ՛ըսենք.
Շնորհակալութիւն, Այտա՛,
Իգական սեռի քնքուշ ներկայացուցիչ,
Հայ կնոջ պատիւը բարձր պահող ոգի՛,
Շարունակէ՛ քու ազգանուէր գործունէութիւնդ,
Եղի՛ր գեղեցկութեամբ զօրեղ եւ զօրութեամբ գեղեցիկ:
15 ապրիլ 2016
*) Համազգայինի Կեդր. վարչութեան նախաձեռնութեամբ, 2015-ին, «Բագին»-ի 1993-ի եւ 1996-ի Բացառիկները տեղադրուեցան www.hamazkayin.com կայքէջին վրայ:
