ՇԱՂԻԿ Մ.
Երբ կը հաւաքուինք աշխատանքային ծրագրի մը շուրջ, երբ կը սկսինք այդ աշխատանքի գործադրութեան` ԼՕԽ-ի օրացոյց ծախելը, անդամական ցենզ հաւաքելը ըլլայ ան, թէ քարոզչական, դաստիարակչական, ընկերային տարողութեամբ գործ, զիս համակողը մարդը մարդուն կապող միութեան զգացումն է: Ընտանեկան բջիջին ամրութիւնը բնական-նախնական է միայն, մինչդեռ երբ մարդը կը մօտենայ միւսին, կը կենայ քովը, ձեռքը կ՛երկարէ անոր ու մտքէն կ՛ըսէ` «Քովդ եմ, կրնանք միասին բան մը փոխել» ոստում մը կը կատարէ դէպի գիտակից մարդկայինը, եւ աւելի անդին` դէպի գաղափարական հարթակը: Կա՞յ աւելի աղուոր բան:
Պէյրութ, 30-3-2016
