Ուխտի Օրը Անթիլիասի Մէջ
Այս տարի եւս, խուռներամ բազմութիւն մը հաւատացեալներու, երէկ, կիրակի, ներկայ գտնուեցաւ Անթիլիասի կաթողիկոսարանի մայր տաճարին մէջ տեղի ունեցած արարողութեանց:
Արդարեւ, նախագահութեամբ Խորէն Ա. կաթողիկոսի, աւանդական հանդիսութիւններով տօնակատարուեցաւ Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչի վերապրումի տօնը, որ տարիներէ ի վեր կաթողիկոսարանի ուխտի օրը հռչակուած է:
Պատարագեց եւ քարոզեց Երուսաղէմի պատրիարք Եղիշէ արքեպիսկոպոս:
«Ի վերայ սրբոյ Աջոյն Լուսաւորչի հաստատեալ կայ եկեղեցին Հայաստանեայց» բնաբանով իր հոյակապ քարոզին մէջ, պատրիարք Սրբազանը ըսաւ, որ Ս. Գրիգոր Լուսաւորչի մտքին մէջ գոյութիւն ունեցող տեսիլքին մարմնացումն է Հայաստանեայց եկեղեցին: Տեսիլքով է, որ կ՛ապրի մարդ: Տեսիլքը հոգեկան ճշմարտութեանց յայտնաբերումն է: Սակայն տեսիլքը չի բաւեր, պէտք է նաեւ աստուածային իմաստութիւն եւ զոհողութիւն, որպէսզի կառուցուի հոգեկան շէնքը:
Յաւարտ Ս. պատարագի կազմուեցաւ մեծահանդէս թափօր` Աջովն Ս. Գրիգոր Լուսաւորչի եւ այլ սրբազան մասունքներու, եւ օրհնուեցան բազմահազար ուխտաւորները:
«Ն. Փալանճեան» Ճեմարանի
Շրջանաւարտներու Միութեան
30-Ամեակի Շքեղ Հանդէսը
Երեկոյեան ժամը 5-ին, նախագահութեամբ Ս. Վրացեանի, Ամերիկեան համալսարանի «Էսեմպլի Հոլ» սրահին մէջ, որ ծայրէ ծայր լեցուն էր հանդիսականներով, տեղի ունեցաւ «Ն. Փալանճեան» ճեմարանի Շրջանաւարտից միութեան 30-ամեակի շքեղ հանդէսը:
Վարչութեան ատենապետ տոքթ. Յակոբ Եագուպեանի բացման խօսքէն ետք յոտնկայս ունկնդրուեցաւ Ճեմարանի երգչախումբին կողմէ խմբերգուած Ճեմարանի քայլերգը` ղեկավարութեամբ Գ. Գանտահարեանի:
Յայտագրին գործադրութիւնը կատարուեցաւ ճեմարանաւարտներու կողմէ: Դաշնակի վրայ երկու կտոր նուագեց Եւա Տերվիշեան:
Նոր սերունդի գրողներէն Շաղիկ Փափազեանի եւ Գ. Պըլտեանի հեղինակութիւններէն արտասանեց Սեդա Ունճեան:
Առաջին բանախօս Յարութիւն Քիւրքճեան ներկայացուց Ճեմարանի Շրջանաւարտից միութեան 30-ամեայ գործունէութիւնը: Շանթի եւ Աղբալեանի շունչով ստեղծուած ճեմարանի մէջ, եզրակացուց Յ. Քիւրքճեան, Ճեմարանի Շրջանային միութիւնը կ՛ապրի իր ներկան, չէ հասած իր եզրակացութեան, ունի իր կատարելիք դերը նաեւ ապագային:
Երկրորդ բանախօս Մ. Իշխան խօսեցաւ միութեան կոչումին մասին:
«Տարեդարձի տօնակատարութիւն մըն է,- ըսաւ Մ. Իշխան,- կը տօնենք այսօր:
«Հաւաքական ուրախութեան օր մըն է այսօր: Ուրախ է մայր հաստատութիւնը, ուրախ են ճեմարանաւարտները` ցրուած ի սփիւռս աշխարհի, եւ ուրախ է նաեւ հայ ժողովուրդը:
«Ճեմարանաւարտները հայ կեանքին տարին շունչ մը, ոգի մը, որ Ճեմարանինն էր, Շանթինն էր, Աղբալեանինը:
«Ճեմարանի Շրջանաւարտից միութիւնը շարունակութիւնն է ճեմարանին, անոր գաղափարները իրագործողն է կեանքի մէջ: Մշակութային միութիւն մը չէ, քաղաքական կազմակերպութիւն ալ չէ, ոչ ալ` բարեսիրական միութիւն մը: Կազմուած երիտասարդներէ` իր կոչումն է ծառայել հայ ժողովուրդին, ծառայել հայ մշակոյթին, որ զարգանայ ու տարածուի. ծառայել Ճեմարանի գոյութեան եւ յարատեւութեան:
Ճեմարանի շրջանաւարտներէն 90 առ հարիւրը ազգային գործունէութեան մէջ են, ամէն տեղ ճեմարանցի կայ:
Սակայն կայ երկրորդ կէտը: Ճեմարանի գոյութեան հիմնաւորման նիւթական եւ բարոյական գոյութեան սատար ըլլալու գործը, որուն Շրջանաւարտից միութիւնը տակաւին չէ լծուած: Այս երեկոյ կը մաղթեմ, որ ասկէ ետք, Ճեմարանի Շրջանաւարտից միութիւնը Ճեմարանի գոյութեան, զարգացման եւ նիւթական ապահովութեան շրջան մը բոլորէ»:
Վերջին խօսքը տրուեցաւ Հուրի Իփէկեանին:
«30 տարուան միութիւն մըն ենք,- ըսաւ Հ. Իփէկեան,- արդէն բացականեր ունինք, որոնք յաւէտ բաժնուած են մեզմէ», եւ խնդրեց, որ պահ մը յոտնկայս յարգուի անոնց յիշատակը:
Ճեմարանի Շրջանաւարտից միութիւնը պէտք է իր առաւելագոյնը տայ: Անցեալը կը պատկանի պատմութեան: Ներկան կը պատկանի մեզի: Ապագան մեր ձեռքերուն մէջ է: Այնպէս գործենք, որ ապահովենք նոր ապագայ մը:
30-ամեակի սեմին ուխտենք, որ այսուհետեւ մեր նպատակը պիտի դարձնենք կենդանի ներկայութիւն մը հանրանուէր բոլոր մարզերէն ներս:
Տոքթ. Եագուպեանի փակման խօսքով վերջ գտաւ հանդէսը:
