Անցնող շաբաթավերջին Հայաշէնի Ս. Յովհաննու Կարապետ եկեղեցւոյ անուանակոչութեան տօնն էր: Առ այդ, տօնախմբութիւնը սկսաւ ուրբաթ օր ոչխարներու զենումով եւ շարունակուեցաւ շաբաթ առաւօտեան կանուխ ժամերէն, երբ սկսաւ աւանդական մատաղի պատրաստութիւնը, որ տեւեց մինչեւ երեկոյեան ուշ ժամերը: Շաբաթ երեկոյեան ժամը 8:30-ին եկեղեցւոյ մէջ տեղի ունեցաւ հսկումի արարողութիւն, որուն յաջորդեց գեղարուեստական յայտագիր եկեղեցւոյ շրջափակին մէջ` կատարողութեամբ Շաքէ Պաղտասարեանի, Անդօ Մարտիրոսեանի, Սագօ Մխմելճեանի եւ Ճօ Աթաքեանի` երգեհոնի ընկերակցութեամբ Աւօ Չայլեանի:
Կիրակի առաւօտեան եկեղեցւոյ թաղի մուտքին տեղի ունեցաւ ժողովրդային ընդունելութիւն` ի պատիւ Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեանի: Ապա ՀՄԸՄ-ի շեփորախումբին առաջնորդութեամբ թափօրը ուղղուեցաւ եկեղեցի, ուր մատուցեց Ս. պատարագ: Պատարագի ընթացքին առաջնորդ սրբազանը օրհնեց եւ սրբալոյս միւռոնով օծեց Վազգէն Քեչէճեանի կողմէ եկեղեցւոյ նուիրուած սրբապատկերը, որ աշխատանքն էր Մարալ Քեչէճեանի:
Առաջնորդ սրբազանը իր քարոզին մէջ նկատել տուաւ, որ մեր աշխարհը եւ մեր առօրեան լեցուն են տագնապներով եւ անհրաժեշտ է, որ մենք պահենք մտքի հաւասարակշռութիւնը եւ խաղաղութեան մէջ հաստատենք մեր հոգին, որպէսզի չկորսնցնենք ուշք ու կորով եւ Աստուծոյ կամքին համաձայն շարունակենք ուղղել մեր քայլերը դէպի խաղաղութիւն, նաեւ չկորսնցնենք Աստուծոյ առաջնորդութիւնը եւ կեանքին նկատմամբ մեր ունեցած վստահութիւնը:
Առաջնորդ սրբազանը ըսաւ, որ կեանքը մարդոց դիմաց կը յարուցէ դժուարութիւններ եւ անստոյգ պայմաններ եւ անոնք, որոնք հաւատքով կ՛ապրին իրենց կեանքը, անկասկած պիտի ստանան բաւարար յոյս եւ առաջնորդութիւն, որպէսզի չկքին կեանքի դժուարութիւններուն դիմաց. իսկ անոնք, որոնք պատահականութեամբ կը փորձեն ապրիլ իրենց կեանքը, առանց աստուածային առաջնորդութեան ու հաւատքի, անկասկած պիտի կքին աշխարհի ծանր բեռին դիմաց:
Շահէ եպս. Փանոսեան հաստատեց, որ մեր դարաւոր գոյութեան ընթացքին շարունակաբար հայ ժողովուրդը խոյս տալով տագնապներէն, ապրած է հաւատարիմ իր հայրերու հաւատքին` յոյս կապելով Աստուծոյ եւ հաւատքով տեսած է, որ Աստուած վերստին կեանք տուած է իրեն: «Ներկայիս կ՛անդրադառնանք, թէ ինչպէ՛ս մեր կենցաղային պայմանները կը փոխուին, օտար բարքեր եւ սովորութիւններ կը խճողուին մեր առօրեային մէջ եւ երբեմն մեզմէ կը հեռացնեն ինչ որ ազգային է եւ հարազատ մեր ինքնութեան` մեզ ուղղելով դէպի օտար բարքեր եւ սովորութիւններ», ըսաւ առաջնորդ սրբազանը` շեշտելով, որ ներկայիս տագնապի մէջ ենք նիւթապէս եւ բարոյապէս, նաեւ սկսած ենք հեռանալ քրիստոնէական մեր արժէքներէն, տկարացած ենք մեր ազգային արժէքներուն նկատմամբ, որովհետեւ մեր ժողովուրդի զաւակներէն շատեր օտարութեան գիրկը կը նետուին:
«Պարտինք կառչած մնալ Քրիստոսի վարդապետութեան սկզբունքներուն, ինչպէս նաեւ մեր ազգային ու մշակութային աւանդին եւ գիտակցինք, որ իրար նեցուկ կանգնելով, մեր եկեղեցիներուն եւ կառոյցներուն մէջ մեր կեանքը ապրելով պիտի զօրանանք եւ այդ պայքարին մէջէն յաղթական դուրս պիտի գանք», եզրափակեց առաջնորդ սրբազանը:
Պատարագի աւարտին կատարուեցաւ մատաղօրհնէք:
Այնուհետեւ ՀՅԴ «Ռոստոմ» կոմիտէութեան «Սեդրակ Աճէմեան» սրահին մէջ մատուցուեցաւ սիրոյ սեղան: Օրուան հանդիսավար Մարալ Վարդապետեան բարի գալուստ մաղթելէ ետք ներկաներուն հրաւիրեց Ս. Յովհաննու Կարապետ եկեղեցւոյ թաղականութեան ատենապետ Արտաշէս Գասարճեանը` արտասանելու իր խօսքը: Գասարճեան յայտնեց, որ 2015 տարեշրջանը դժուար տարի մը եղած էր, քաղաքական հարցերով, ինչպէս նաեւ ընկերային եւ տնտեսական վատ իրավիճակով լի, սակայն իրենց հաւատքը զիրենք կանգուն պահած էր, եւ կրցած են շարունակել իրենց առօրեայ կեանքն ու ծառայութիւնը եկեղեցւոյ եւ ազգային բոլոր կառոյցներուն նկատմամբ: «Ծառայութիւնը սահման չունի. քանի կ՛ապրինք, պարտաւոր ենք ծառայել մեր ընտանիքին, շրջապատին, եկեղեցւոյ, դպրոցին եւ բոլոր այն կառոյցներուն, որոնք կապ ունին մեր ազգային կեանքին մէջ: Ծառայութիւնը կ՛ազնուացնէ մեզ եւ աւելի կը մօտեցնէ մեզի Աստուծոյ կամքին: Ծառայասէր անձը կ՛ըլլայ հաւատացեալ, նուիրեալ, ազնիւ եւ խոնարհ. կ՛աշխատի առանց ակնկալութեան եւ գնահատանքի, որովհետեւ գիտէ, որ Աստուած է, որ մեզ կը պարգեւատրէ եւ կ՛արժեւորէ», հաստատեց Ա. Գասարճեան եւ եզրափակելով իր խօսքը շեշտեց, որ միասնակամութիւնը կարեւոր հրամայական է մեզի համար այս տագնապալի օրերուն` կոչ ուղղելով մեր ճիգերը կեդրոնացնելու մեր ազգային կեանքին վրայ, հետապնդելու համար մեր համահայկական շահերը:
ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէի ներկայացուցիչ, երեսփոխան Յակոբ Բագրատունի իր սրտի խօսքին մէջ հաստատեց, որ իւրաքանչիւր անգամ, որ կ՛այցելէ Հայաշէն, տարբեր հոգեվիճակ մը կ՛ունենայ, որ իսկապէս հայաշունչ թաղամաս մը կ՛այցելէ, որ հակառակ տարիներու դժուարութիւններուն եւ ներկայիս մեծամասնութեամբ ոչ հայերով բնակուած ըլլալուն, տակաւին կը մնայ այն աւանդական հայկական թաղամասը, որ իր ըսելիքը եւ ընելիքը ունի մեր հասարակական-եկեղեցական կեանքին եւ մեր առօրեային մէջ:
Երեսփոխան Բագրատունի շեշտեց, թէ կարելի չէ լիբանանահայութեան պատմութեան մասին խօսիլ առանց անդրադառնալու Հայաշէնին, որ մեր ժողովուրդի ինքնուրոյն դիմագիծը պաշտպանելու համար նահատակներ տուած է, որ մէկ բռունցքի վերածուած է բոլոր անոնց դէմ, որոնք փորձեցին փակել տալ մեր դռները, որ նահատակներ տուած է այս թաղերուն մէջ, նաեւ Հայ դատի ճամբուն վրայ, ոչ միայն լիբանանահայութեան պատմութեան մէջ իր խօսքը ունեցած է, այլ նաեւ ամբողջ հայութեան պատմութեան մէջ: «Ս. Յովհաննու Կարապետ եկեղեցւոյ անուանակոչութեան տօնին առիթով, այս հաւաքը սոսկ եկեղեցական արարողութենէ մը ետք սիրոյ սեղան մը չէ, այլ վերյիշում է անցեալի, խոստում է ապագայի եւ միասնաբար ըսելու` բոլորս Հայաշէնի հետ», եզրափակեց Բագրատունի:
Սիրոյ սեղանի ընթացքին գործադրուեցաւ գեղարուեստական յայտագիր, որուն իրենց մասնակցութիւնը բերին Անայիս Նէնէճեան – Կէտիկեան` երգ, Շաքէ Պաղտասարեան` երգ, Արշակ Նալպանտեան` երգ, Մարալ Վարդապետեան` ասմունք:
