«…Քանի որ իմ այս եղբայրներէս ամէնէն պզտիկներէն մէկուն ըրիք, ինծի ըրիք»
(Մատթ. ԻԵ.40)
Ոգեկոչելով մեր եղեռնահար նախնիները եւ անոնց կրած տառապանքները, յերախտագիտութիւն իր դռները լայն բացած արաբ ժողովուրդին, հարիւրամեակի յոբելենական տարուան աւարտին եւ Ամանորի եւ Ս. Ծննդեան տօներու նախաշեմին, Հայ աւետարանական քոլեճի Աստուածաշունչի ակումբի տղաքն ու աղջիկները, հետեւելով Յիսուս Քրիստոսի «Վասնզի անօթեցայ եւ ինծի ուտելիք տուիք, ծարաւցայ ու ինծի խմցուցիք, օտարական էի, զիս ներս առիք» խօսքին (Մատթ. ԻԵ.35), այս տարի որոշեցին իրենց բարեսիրական աւանդական գործունէութիւնը ուղղել այլ կողմ` դէպի լիբանանեան ընկերութեան ամէնէն անտեսուած ու արհամարհուած խաւը` անտունիներն ու մուրացիկները:
Դեկտեմբեր ամսուն 2 տասնեակ աշակերտ-աշակերտուհիներ գումար հանգանակեցին եւ դեկտեմբեր 23-ին իրենց ձեռքերով ութսուն բաժին ճաշ պատրաստեցին եւ անձամբ բաժնեցին Համրայի ու շրջակայքի փողոցներուն մայթերը «զարդարող» խայտաբղէտ անտունիներուն ու մուրացիկներուն:
Գոհունակութի՞ւնը. խեղճերուն շնորհակալութեան խօսքերը չէին միայն: Այլ այս տօնական օրերուն, Փրկիչին գալուստը դիմաւորելու համար, ուրիշին օգնած ըլլալու, աւելի կարիքաւորին հասած ըլլալու զգացումը, որ չի փոխարինուիր ամէնէն թանկարժէք նուէրով իսկ:
Օրինակելի այս նախաձեռնութիւնը վարակիչ պէտք է ըլլայ, ու բոլորն ալ սորվին իրենց անձէն ու ընտանիքէն դուրս գտնուող կարիքաւորներուն հասնիլ` վայելելով տալու օրհնութիւնը:
