«Վանայ Ձայն»-ի տնօրէնութիւնը անցեալ շաբաթավերջին «Մեր մեծերով կը վեհանանք» յայտագիրին ընդմէջէն հիւրընկալեց պարուսոյց եւ Միջին Արեւելքի մէջ պալէի մեծագոյն ակադեմիայի սեփականատէր Ժորժեթ Ժպարան, որ պարգեւատրուեցաւ կայանի տնօրէն Աւետիս Կիտանեանի կողմէ:
Հաղորդավար Հալա Հատտատի «Մեր մեծերով կը վեհանանք» յայտագիրին ընթացքին Ժպարա անդրադարձաւ իր ասպարէզին տարբեր հանգրուաններուն, ինչպէս նաեւ իր կենսագրական տուեալներուն, որոնց ծիրին մէջ ան ըսաւ, որ ինք ծնած է Եգիպտոս եւ հասակ նետած Գահիրէի մէջ, ապա հաստատուած Լիբանան, հակառակ անոր որ ինք ունեցած է այլ քաղաքացիութիւն եւ արտագաղթելու կարելիութիւն:
Իր յուշերուն մասին խօսելու ընթացքին Ժորժեթ Ժպարա յայտնեց, որ Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմին ընթացքին զինեալներ ուզած են Համրայի մէջ գտնուող իր անձնական դպրոցին տիրել` աւելցնելով, որ ինք զօրութեամբ եւ անզիջող կեցուածքով դիմադրած է անոնց եւ պարտադրած, որ յարգեն զինք, առանց իրենց հակակշիռին տակ առնելու այդ դպրոցը:
Միւս կողմէ, ան խոստովանեցաւ, որ իր անձնական բնակարանը, հողաշերտ մը եւ գոհարեղէնները պահ դրած է` Զուքի մէջ իր ակադեմիան կառուցելու նպատակով:
«Պատերազմի ընթացքին վկայած եմ լիբանանցիներուն արտագաղթը, մինչդեռ ես քար քարի վրայ զետեղած եմ` կառուցելու համար դպրոցս», յայտնեց ան:
Ժորժեթ Ժպարա նշեց, որ ինք աշխատած է նաեւ լիբանանահայ վաստակաւոր դէմքերուն, ինչպէս` Վարուժան Խտըշեանի, Պերճ Ֆազլեանի, Գրիգոր Սաթամեանի հետ եւ ներկայ կը գտնուէր անոնց պատրաստած թատրոններուն: «Ճիշդ է, որ առանց հայերէն հասկնալու կը հետեւէի ներկայացումներուն, սակայն ինծի համար թատրոնի լեզուն յստակ էր եւ խաղարկութեան ընդմէջէն, բեմադրութեան թեքնիքներուն ընդմէջէն հոգեկան մեծ բաւարարութեամբ կը հետեւէի այդ գործերուն», ըսաւ ան:
Ժորժեթ Ժպարա նշեց, որ իր հռչակաւոր «Սպասում»-ի պարին մտայղացումը ունեցած է ներշնչուելով լիբանանահայ թմբկահար Սեդրակ Սարգիսեանի նուագէն` դիտել տալով, որ այդ պարը կը ներկայացնէ արաբ կնոջ սպասումի իրավիճակը` պատերազմի եւ խաղաղութեան օրերուն:
Ժպարա յայտնեց, որ ինք երկու անգամ այցելած է Հայաստան եւ հմայուած անոր բնութեամբ, եկեղեցիներով, թանգարաններով եւ յատկապէս Ծիծեռնակաբերդով ու Կոմիտասի երաժշտութեամբ: Ան նշեց, որ ինք ծանօթ է Հայ դատին եւ այդ մասին գիրքեր կը կարդայ` ընդգծելով միաժամանակ, որ հայ ժողովուրդը իրեն համար վեհ է` ապրելու իր կամքին եւ ազգային իր ինքնութիւնը պահպանելու մնայուն ջանքին համար:
