Շաբաթավերջը կը զուգադիպէր Գիւտ Խաչի տօնին, որ Ս. Նշան Մայր եկեղեցւոյ անուանակոչութիւնն է: Առ այդ, այս առիթին նուիրուած տօնախմբութիւնը սկսաւ շաբաթ, 24 հոկտեմբերի առաւօտեան` ոչխարներու զենումով, որուն յաջորդեց եկեղեցւոյ հովիւ Մկրտիչ քհնյ. Քէշիշեանի աղօթքը, ապա մատաղի պատրաստութիւնը` որ տեւեց մինչեւ երեկոյ:
Տօնախմբութեան ծիրին մէջ, հովանաւորութեամբ Ս. Նշան Մայր եկեղեցւոյ թաղականութեան եւ կազմակերպութեամբ եկեղեցւոյ դպրաց դասին, շաբաթ երեկոյեան ժամը 8:00-ին Համազգայինի «Գուսան» երգչախումբը ելոյթ ունեցաւ համերգով մը, ղեկավարութեամբ` Գրիգոր Ալլոզեանի, դաշնակի ընկերակցութեամբ` Յասմիկ Գասպարեանի: Յայտագիրը, որ ներկայացուեցաւ Նազարէթ Գէորգեանի կողմէ, կ՛ընդգրկէր Կոմիտասի, Եկմալեանի, Կանաչեանի, Պոպիքեանի ստեղծագործութիւններէն կտորներ, ինչպէս` «Անկանիմ առաջի քո», «Խորհուրդ Խորին», «Հայր մեր», «Մարմին տէրունական», «Քրիստոս ի մէջ», «Սուրբ սուրբ», «Միայն սուրբ», «Սուրբ Աստուած», «Տէր ողորմեա», «Զարթիր որդեակ», «Երազ», «Մեր դրանը խնկի ծառ», «Քեզի մեռնեմ», «Լէփօ լէլէ», «Հէլէ հէլէ»: Ելոյթը փակուեցաւ «Կիլիկիա» մաղթերգով: Մեներգներով ելոյթ ունեցան Շողիկ Թորոսեան, Կարօ Քէլէշեան, Համազասպ Մաթոյեան, Գէորգ Քէօշկերեան, Յարութ Գալօղլեան:
Կիրակի, 25 հոկտեմբերին Ս. Նշան Մայր եկեղեցւոյ մէջ մատուցուեցաւ Ս. պատարագ Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեանի կողմէ, եւ տեղի ունեցաւ մատաղօրհնէք: Սրբազանը իր քարոզին մէջ յայտնեց, որ Գիւտ Խաչի տօնին առիթով կը նշենք 4-րդ դարուն պատահած դէպք մը, որուն յիշատակը անցնող դարերուն եկեղեցին կենդանի պահեց, որովհետեւ անոր մէջ արժէք եւ թելադրականութիւն տեսաւ: Սրբազանը յիշատակեց 327 թուականին Հեղինէ թագուհիին նախաձեռնութիւնը Քրիստոսի խաչափայտը գտնելու եւ գտնելէն ետք զայն արժանաւոր կերպով կանգնեցնելու այն վայրին մէջ, ուր Քրիստոս իր հոգին աւանդեց: Առաջնորդը նկատել տուաւ, որ այս տօնը մեր մտքին մէջ հարցականներ կը ստեղծէ, որպէսզի մենք ալ գիտակցինք, թէ քրիստոնէական ըմբռնողութեան մէջ խաչն ու խաչեցեալը ի՛նչ տեղ ունին եւ ի՛նչ պատգամ կը փոխանցեն բոլոր անոնց, որոնք բոլոր ժամանակներուն իրենք զիրենք կը համարեն որպէս Քրիստոսի հետեւորդ եւ խաչը իրենց կեանքին մէջ կ՛ընտրեն որպէս ապաւէն: «Գիւտ Խաչի տօնին առիթով մեր եկեղեցին կը յուշէ մեզի, թէ քրիստոնեային համար խաչէն եւ խաչեցեալէն աւելի մեծ եւ աւելի արժէքաւոր իրականութիւններ չկան կեանքի մէջ», հաստատեց սրբազանը` աւելցնելով, որ սոյն տօնը կը յանձնարարէ նաեւ, որ մենք ալ Հեղինէ թագուհիին կեանքին օրինակին ընդմէջէն դիտենք մեր սեփական կեանքին պատկերը եւ տեսնենք, թէ ի՛նչ կը ցանկանք եւ ի՛նչ կը փորձենք յայտնաբերել մեր առօրեային մէջ, նաեւ ի՛նչն է մեզի համար թանկագինն ու արժէքաւորը, եւ մեր անձնական ճիգով ի՛նչ կը փորձենք հրամցնել մեր ընկերութեան: «Պարտինք անդրադառնալ, որ կեանքի մէջ կան շլացող երեւոյթներ, սակայն քրիստոնեային համար Քրիստոսն ու իր խաչափայտը կը մնան կեանքի մեծութիւն եւ առաջնորդութիւն: Այդ պատուանդանին վրայ միա՛յն կրնայ տոկալ քրիստոնեան», եզրափակեց սրբազան հայրը:
Պատարագի աւարտին կատարուեցաւ մատաղօրհնէք:
Այնուհետեւ եկեղեցւոյ «Կարպիս եւ Արեգ Նազարեան» սրահին մէջ մատուցուեցաւ սիրոյ սեղան: Բարի գալուստի խօսքը արտասանեց եկեղեցւոյ դպրաց դասի վարչութեան ատենապետ եւ թաղականութեան անդամ Սմբատ Ղազելեան: Ողջունելէ ետք ներկաները, ան նկատել տուաւ, որ իրենց ներկայութեամբ կը փաստեն, որ հայ ոգին եւ միտքը դեռ կանգուն ու գործունեայ են: Ղազելեան յայտնեց, թէ անհատը եւ հաւաքականութիւն մը միշտ կը ձգտի անմահութեան. անհատը` իր ձգած գործերով, իսկ հաւաքականութիւնը իր ստեղծած մշակոյթով: «Եթէ ընդհանուր գիծերով պատկեր մը կազմենք մեր սփիւռքացած արեւմտահայութեան անցնող վերջին 100 տարուան կեանքին, կը տեսնենք, թէ արեւմտահայ մարդը ինչպիսի տոկունութեամբ եւ ահաւոր դժուարութիւններ յաղթահարելով ո՛չ միայն գոյատեւեց, այլ նաեւ իր ծոցէն ծնան բազում արժանաւոր անձեր, որոնք շարունակեցին կերտել անոր անմահութեան ճամբան», շեշտեց Ղազելեան եւ ներկաները համարեց հայ ժողովուրդի լուռ մարտնչումին, ազնիւ զոհաբերութեան եւ իր արմատներուն հաւատարիմ մնացողներուն լաւագոյն շարունակողները:
Թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեան իր կարգին խօսք առնելով` գնահատեց եկեղեցւոյ մեծ ընտանիքը: Ան ըսաւ, որ եկեղեցւոյ անուանակոչութեան առիթով եկեղեցւոյ արժէքը քիչ մը աւելի ցայտուն կերպով կը յայտնուի մեր մէջ: «Մեր եկեղեցին մեզ ջերմացնող, խանդավառող, մեր գնացքին նոր թափ տուող միջավայրն է եւ կը մնայ», ըսաւ առաջնորդ սրբազանը` հաստատելով, որ Ս. Նշան Մայր եկեղեցին լիբանանահայութեան թեմի կեանքին մէջ իր եզակի ու կեդրոնական տեղը ունի եւ կը շարունակէ ունենալ անկասկած: Եզրափակելով իր խօսքը` ան մաղթեց, որ Աստուած անսասան պահէ մեր եկեղեցիները, դպրոցները, ակումբները եւ բոլոր կառոյցներն ու կազմակերպութիւնները, որպէսզի առանց վհատելու շարունակենք գործել մեր ժողովուրդի ապագային համար միեւնոյն եռանդով եւ հաւատքով:
Այնուհետեւ եկեղեցւոյ դպրաց դասը ներկայացուց փունջ մը երգեր:
