1-10 հոկտեմբերին Երեւանի մէջ տեղի ունեցաւ «Հայ Ֆեսթ» փառատօնը, որուն առաջին անգամ ըլլալով իր մասնակցութիւնը բերաւ Համազգայինի «Գասպար Իփէկեան» թատերախումբը:
Արդարեւ, կիրակի, 4 հոկտեմբերին, Համազգայինի բեմին վրայ թատերախումբը ներկայացուց Լոռն Շիրինեանի «Կոթողական» թատերախաղը, բեմադրութեամբ` Յակոբ Տէր Ղուկասեանի, մասնակցութեամբ` գաղութի հանրածանօթ դերասաններ Վարդան Մկրտիչեանի, Հրայր Գալեմքերեանի եւ Հերմինէ Նիւրբեթլեանի:
Առ այդ, անոնց ունեցած փորձառութեան մասին տեղեկութիւններ քաղելու նպատակով, «Ազդակ» հանդիպում ունեցաւ բեմադրիչին եւ դերասաններուն հետ: Յակոբ Տէր Ղուկասեան նախ կարեւոր նկատեց «Հայ Ֆեսթ»-ի կազմակերպումը սփիւռքահայ թատրոնին համար, որովհետեւ լաւագոյն միջոցներէն մէկն է, որ այդ թատրոնը ինքզինք ներկայացնէ Հայաստանի մէջ` աւելցնելով, որ բոլոր սփիւռքահայ խումբերը պէտք է իրենց մասնակցութիւնը բերեն սոյն փառատօնին: Ան հաստատեց, որ եթէ «Հայ Ֆեսթ»-ը նիւթապէս աւելի լաւ պայմաններու մէջ ըլլայ, վստահաբար աւելի լաւ կրնայ կազմակերպուիլ: Անդրադառնալով «Գասպար Իփէկեան» թատերախումբի փառատօնին բերած մասնակցութեան, ան կարեւոր նկատեց այդ քայլը, որովհետեւ «Հայ Ֆեսթ»-ը միակ միջազգային փառատօնն է Հայաստանի մէջ, եւ Համազգայինի ներկայութիւնը հոն մեծ կարեւորութիւն ունէր: «Հայ Ֆեսթ» փառատօնին ընթացքին կարելի է ծանօթանալ այլ դերասաններու եւ բեմադրիչներու հետ եւ փոխյարաբերութիւններ ստեղծել:
Խօսելով թատերախաղին մասին, Յակոբ Տէր Ղուկասեան նկատել տուաւ, որ բեմայարդարումը բաւական պարզեցուած էր եւ նոյնը չէր, ինչ որ ներկայացուեցաւ Լիբանանի մէջ, սակայն նոյնքան հետաքրքրական էր: Օրինակ` աւազը, պատը, դուռը, քաղաքը չկային. բեմը սեւով պատուած էր, գետինը` ճերմակ կէս կլոր, նուռը եռոտանիի վրայ զետեղուած էր, իսկ քաղաքը «վիտէօ փրոճեքշըն»-ով եղած էր: Լուսաւորումը պարզ էր:
Անդրադառնալով տիպարներուն` ան յայտնեց, որ քիչ մը փոփոխութեան ենթարկուած էին. Արագը աւելի համալսարանական տիպարի մէջ էր, քան թէ նախկին յեղափոխական եւ կռուող, եւ Պետին հետ ունեցած խօսակցութիւնը շատ աւելի ակադեմական եղաւ. Կալիին ալ խաղարկութեան ձեւը փոխուած էր: Ան հաստատեց, որ Հայաստանի մէջ խաղցուած «Կոթողական»-ը տարբեր էր Լիբանանի մէջ բեմադրուածէն: Երեք տիպարներն ալ գրեթէ նոյն զօրութիւնը ունէին:
Ակնարկելով հանդիսատեսներուն` Յ. Տէր Ղուկասեան ըսաւ, որ սրահը լեցուն էր: Ներկայ էին բեմադրիչներ, արուեստագէտներ, նաեւ սփիւռքահայեր` Լիբանանէն: Անոնք մեծապէս գնահատած են ներկայացումը եւ մեծ համարձակութիւն նկատած են նման ներկայացման մը բեմականացումը:
Զրոյցի աւարտին, Յակոբ Տէր Ղուկասեան շնորհակալական յատուկ խօսք ուղղեց Երեւանի Համազգայինի թատրոնի խումբին, որ իր կարելիութեան սահմաններուն մէջ օգտակար դարձաւ իրենց:
Պէտք է նշել, որ «Կոթողական»-ը ամբողջ փառատօնին ներկայացուած թատերախաղերուն մէջ միակն էր, որ նուիրուած էր Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակին:
