«Լիբանանի հետ, հայութեան համար» խորագիրը կրող Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի 40-ամեակին նուիրուած ձեռնարկներուն ծիրին մէջ, կազմակերպութեամբ ՀՅԴ «Սողոմոն Թեհլիրեան» կոմիտէին, երէկ` չորեքշաբթի, 23 սեպտեմբեր 2015-ի երեկոյեան ժամը 8:00-ին, Մար Եուսեֆի ԼՕԽ-ի «Անահիտ» ակումբի սրահին մէջ տեղի ունեցաւ ձեռնարկ:
Լիբանանի եւ ՀՅԴ-ի քայլերգներուն ունկնդրութենէն ետք բացման խօսքով հանդէս եկաւ Դրօ Մսըրլեան: Իր խօսքին սկիզբը ան հրաւիրեց ներկաները մէկ վայրկեան յոտնկայս լռութեամբ յարգելու Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի նահատակներուն յիշատակը: Ան նկատել տուաւ, որ այս նահատակները ինկան հայրենիքէն դուրս, սակայն հայութեան եւ հայեցի արժէքներու պահպանման համար: Անոնք ինկան, որ Լիբանանի մէջ հայութիւնը շարունակէ բարձր պահել իր պատիւն ու արժանապատուութիւնը, որ յարատեւէ հայուն համախումբ կեանքը: Ինկան իրենց ընտանիքին եւ բարեկամներուն ապահովութեան համար, բայց մանաւանդ Լիբանանի հայկական թաղամասերու պաշտպանութեան եւ անդորրութեան համար: «Մեր նահատակները այսօր մեզի կը կտակեն, որ մենք շարունակենք նուիրական այն գործը, որ սկսած են մեր նախորդ սերունդները: Անոնք մեզի կը կտակեն կառչած մնալ հայեցի ու աւանդական մեր արժէքներուն` ամուր պահելով մեր հաւատքը մեր ազգային գերագոյն նպատակներուն նկատմամբ», եզրափակեց Դրօ Մսըրլեան:
Այնուհետեւ Սիպէլ Աւետիսեան եւ Ռիթա Պարոնեան կարդացին Սեւակ Արոյեանի կողմէ գրուած սրտի խօսքը, ուղղուած` ԼԵՄ-ի «Րաֆֆի» մասնաճիւղի նահատակներուն:
Օրուան բանախօս Րաֆֆի Քէչէճեան յետադարձ ակնարկով մը արժեւորումը կատարեց Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակաշրջանին` թուելով ամբողջ դէպքերու շարքը.
1) Քաղաքացիական պատերազմ եւ եղբայրասպան կռիւ, որուն ընթացքին գաղութը իր մշակութային եւ քաղաքական գոյապայքարի կողքին ստիպուեցաւ նաեւ պաշտպանել իր ֆիզիքական գոյութիւնը:
2) Մեր թաղերու ապահովութիւն եւ ինքնապաշտպանութեան գործ, ուր երիտասարդները կը ներկայանային մեր ակումբները` կատարելու համար պահակութեան պարտականութիւնը:
3) Դրական չէզոքութեան քաղաքականութիւն, երբ լիբանանահայ քաղաքական ղեկավարութիւնը մերժեց ներքաշուիլ եղբայրասպան կռիւներուն հիմնական դերակատարներուն որեւէ մէկ կողմի հաշիւներուն մէջ:
4) Ժողովուրդին տիրութիւն ընելու գործ, ուր դաշնակցական ղեկավարութիւնը կը նետուէր ասպարէզ կազմակերպելու, ղեկավարելու, ապահովելու ինչ որ անհրաժեշտ էր ինքնապաշտպանութեան գործին համար:
5) Ժողովուրդի ծով կարիքներուն հասնելու հարց, երբ պետութեան բացակայութեան մեր ակումբները ստանձնեցին նաեւ այլ տեսակի պարտաւորութիւններ` թաղային, դատական, պետական գործեր եւ այլն:
Քէչէճեան հաստատեց, որ եթէ չըլլային ժողովրդային անվերապահ զօրակցութիւնը եւ կոյր վստահութիւնը Դաշնակցութեան հանդէպ, երիտասարդական խանդավառութիւնը գործին հանդէպ, նաեւ ՀՅԴ կառոյցը, որ իր վրայ առաւ գործին ծանր բեռը, մենք պիտի չհասնէինք ներկայ օրերու վիճակին: Եզրափակելով իր խօսքը` Ր. Քէչէճեան կոչ ուղղեց վերանորոգելու հաւաքական մեր պատրաստակամութիւնը, միասնական ուժերով յաղթական դուրս գալու նաեւ այս հանգրուանի պայքարէն` պաշտպանելով լիբանանահայ գաղութը եւ անոր ազատ ապրելու բացարձակ իրաւունքը:
Այնուհետեւ ցուցադրուեցաւ տեսերիզ մը` նուիրուած քաղաքացիական պատերազմին «Ս. Թեհլիրեան» ակումբին մէջ տիրող կացութեան եւ շրջանի նահատակ ընկերներուն:
Գեղարուեստական բաժինով ելոյթ ունեցան «Նաւասարդեան» պատանեկան միութենէն Հայկ Քէշիշեան, որ շուիի վրայ նուագեց «Ով կամաւոր է կռւում» եւ «Աղբերս ու ես» երգերուն երաժշտութիւնը, նաեւ Ալիսիա Իշխանեան, որ ասմունքեց Սիամանթոյի «Ես երգելով կ՛ուզեմ մեռնիլ» քերթուածը: Ապա Յարութ Լափաճեան մեկնաբանեց «Դաժան կռւում» եւ «Վեհ գաղափար Դաշնակցութեան» երգերը:
Ձեռնարկի աւարտին Նոր Ատանայի Ս. Աստուածածին եկեղեցւոյ հովիւ Օշին քհնյ. Գէորգեան կատարեց այս առիթով ակումբին մէջ զետեղուած յուշատախտակին օրհնութիւնը, որմէ ետք նահատակներու ընտանեկան պարագաները կատարեցին անոր քողազերծումը:
