«Նոր Մարմարա»
Համացանցի վրայ մեր ուշադրութիւնը կը գրաւէ «Տէմօքրաթիք մոտէրնիթէ» պարբերաթերթի խմբագիր Մէհմէտ Սէզկիի ստորագրութեամբ յօդուած մը, ուր յօդուածագիրը կը պնդէ, որ Թուրքիոյ մէջ ժողովուրդը երբեք չ՛իմանար ճշմարտութիւններու մասին: «Ճշմարտութիւն» բառը տակաւին իր տիրապետութիւնը չէ հաստատած այս երկրին մէջ: Ամէն երկրի մէջ ճշմարտութիւնը միշտ ալ տեսնուող բան մը չէ, բայց Թուրքիոյ մէջ երբ «Ճշմարտութիւն» կ՛ըսուի, աւելի անիմաստ կացութիւն մը կը ստեղծուի: Յօդուածագիրին երկրաշունչ յօդուածին մէջ մասնաւորաբար մեր ուշադրութիւնը կը գրաւէ այս հատուածը:
Թուրքիոյ մէջ ճշմարտութիւնը երբեք չի գիտցուիր: Երբեք չգիտցանք, թէ հայերուն ինչ պատահեցաւ մէկ գիշերուան մէջ: Երբեք չկրցանք զգալ, թէ ինչեր եկան Չիլանի ու Տէրսիմի քիւրտերուն գլխուն: Այս պետութիւնը ամէն պատահարի դիմաց «Բայց անոնք ալ…» ըսելու ամօթալի առարկութիւն մը դրաւ մարդոց առջեւ: Հակառակ անոր որ ճշմարտութիւնները իմանալու համար անհրաժեշտ բոլոր միջոցները ունինք, սակայն երբեք պատասխան չստացանք երբ ուզեցինք գիտնալ, թէ ինչեր եկած էին մեր գլխուն: Պետութիւնը ճշմարտութեան դէմ այնպիսի սեւ ծակ մըն է, որ մենք մեր ով ըլլալն իսկ մեզի չեն կրնար ըսել առանց պետութեան հաւանութեան»:
