ՄԱՐԻ ՄԵՐՏԽԱՆԵԱՆ
Համահայկական մարզական խաղերը հայ ԵՐԿՈՒ ԼՈՒՍԱՒՈՐ ՆԵՐԿԱՅՈՒԹԻՒՆ երիտասարդներուն համար սքանչելի առիթ են հայրենիքի շունչը զգալու եւ աշխարհի ամէնէն հեռաւոր անկիւնէն ժամանած իրենց անծանօթ արիւնակիցներուն հետ կապ հաստատելու համար:
Նոյնքան անփոխարինելի առիթ է, որ Հայաստան այդ երիտասարդութեան փոխանցէ ՊԵՏՈՒԹԻՒՆ ունենալու հպարտութիւնը եւ պարտաւորութիւնը:
Համահայկական 6-րդ մարզական խաղերուն բազմաթիւ դրական կողմերէն միայն երկուքը կ՛ուզեմ առանձնացնել.
1- Հալէպէն, Գամիշլիէն եւ Քեսապէն եկած խումբերու մասնակցութիւնը: Այստեղ նկատի չունիմ անոնք, որոնք արդէն Երեւան կը մնային եւ այս քաղաքներու պատուիրակութիւնններուն մաս կը կազմեն: Այլ ա՛յն անհատները, որոնք հակառակ բազմաթիւ աննկարագրելի կենցաղային դժուարութիւներու, կրցած են պատերազմական առօրեայէն դուրս գալ, ընկերներու հետ` ակումբներու մէջ փորձերու մասնակցիլ եւ սովորականէն աւելի երկար ճամբայ կտրելով` Երեւան հասնիլ: Անոնք, մէկ առ մէկ, արդէն յաղթանակած պէտք է հռչակուին:
2- Սասունէն, Վանէն, Տիգրանակերտէն, Պիթլիսէն մասնակցող երիտասարդները:
Արեւմտահայաստանի իսկական ներկայութիւնն է: Մարզական ծածկէն անդին, անոնց ազգային պատկանելիութեան հպարտութիւնը եկած է Հայաստան: Այս սերունդը զարթօնքի եւ պայքարի նոր, իւրօրինակ թմբուկ կը հնչեցնէ: Անոնց պէտք է ականջ տալ եւ տէր կանգնիլ:
Հիմա պիտի խոստովանիմ, որ քանի մը տարի է «համահայկական» առիթներուն հանդէպ հետաքրքրութիւնս նուազած է: Նախկին խանդավառութեամբ եւ ոգեւորութեամբ չեմ կրնար հետեւիլ այս բոլորին: Պատճառներու մասին չեմ ուզեր հոս խօսիլ: Բայց այս տարի, ներկայութեան այս երկու լուսաւոր պատկերներուն հանդէպ չէի կրնար անտարբեր մնալ:
Դուք արդէն յաղթած էք: Բաժակները աւելորդ են:
