Չորեքշաբթի, 24 յունիս 2015-ի երեկոյեան ժամը 6:00-ին Ազգային Ռուբինեան վարժարանի «Յովհաննէս եւ Վարդուհի Պչաքճեան» սրահին մէջ տեղի ունեցաւ 2014-2015 ուսումնական տարեշրջանի մանկամսուրի, մանկապարտէզի եւ նախակրթարանի վկայականաց բաշխման հանդէսը` հովանաւորութեամբ Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեանի:
Լիբանանի եւ Հայաստանի զոյգ քայլերգներու յոտնկայս ունկնդրութենէ ետք աշակերտները գործադրեցին իրենց գեղեցիկ յայտագիրը:
Ներկաները հիացմունքով ըմբոշխնեցին Մեծ եղեռնի 100-րդ ամեակն ու հայ ժողովուրդը կանգուն պահող հայ վարժարանը խորհրդանշող` բեմի ետնապատի գծապատկերը, որ գործն էր վարժարանին նկարչութեան ուսուցիչ Ամալիա Երամեանին:
Մանկապարտէզի աշակերտները, որպէս նիւթ, ներկայացուցին «Մանուկին անմեղ ժպիտը»:
Ծաղիկ դասարանէն բացման խօսքով հանդէս եկաւ Փաթիլ Փափազեան, որ ըսաւ, թէ իրենց աւարտական հանդէսին պիտի ներկայանան անմեղ ժպիտով:
Յայտագիրին «Ժպիտ» իմաստին նուիրուած քառեակներով իրենց մասնակցութիւնը բերին Ծաղիկ դասարանէն Յարութ Կէրկէրեան եւ Թանիա Գասպա:
Բուրաւէտ ծաղկանոցի թիթեռնիկները յաջորդական ինքնավստահ ելոյթներով հրամցուցին հայերէն, արաբերէն եւ անգլերէն լեզուներով արտասանութիւններ, երգեր ու պարեր:
Բարձր գնահատուեցան «Իմ Երեւան», «Հայուհի եմ ես», «Արագածի փէշերին» հայրենասիրական երգերը:
Ապա բեմ բարձրացան մանկամսուրի քաղցրիկ փոքրիկները, որոնք զուարճացուցին բոլորը, յատկապէս ծնողները` իրենց պարով եւ ճկուն շարժումներով:
Դաւիթ Սիմոնեանի «Ժպտացէք հայ մայրեր» բանաստեղծութենէն ետք Ծաղիկ դասարանի աշակերտները, հայկական ազգային ճոխ պարով` «Հայ հայ», աւարտեցին իրենց բաժինը: Այս պարին մասնակցեցան նաեւ Կոկոն եւ Բողբոջ դասարաններու աշակերտները, որոնց կատարողութիւնը ծափողջոյններով գնահատուեցաւ:
Յայտագիրի Բ. բաժինը կ՛ընդգրկէր նախակրթարանի Զ. դասարանի աշակերտներու եւ վարժարանի երգչախումբին ելոյթները:
Հայերէն ուղերձը կարդաց Պետիկ Աթոքեան, որ ողջունեց ներկաները` ըսելով, որ` «Մենք Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակի հունձքերն ենք»:
Արաբերէն ուղերձը արտասանեց Մուրատ Քլէյլեթ, որ անդրադարձաւ աւարտական հանդէսին տխուր եւ ուրախ առիթ ըլլալուն: Ան հաստատեց, որ թէեւ պիտի բաժնուին վարժարանէն, սակայն իրենց հետ պիտի տանին քաղցր յիշատակներ:
Անգլերէն ուղերձը կարդաց Ճենիֆըր Արթինեան, որ հպարտութեամբ ըսաւ. «Այսօր յատուկ օր է իմ ու շրջանաւարտ դասընկերներուս համար: Սիրելի՛ ծնողներ, դուք մեզմով հպարտ էք, որովհետեւ մենք կը քալենք ճիշդ ուղիով եւ գիտենք ուսման կարեւորութիւնը եւ ուժը»: Հաստատելով, որ ուսումը կարեւոր է կեանքի պայքարին մէջ, ան ըսաւ. «Կը խոստանանք ուսման ճանապարհով ըլլալ գիտակից, ինքնավստահ եւ հայրենասէր հայեր, նաեւ` լաւ քաղաքացիներ»:
Ուղերձներէն ետք բեմը տրամադրուեցաւ վարժարանի երգչախումբին. աշակերտները երաժշտութեան ընկերակցութեամբ նախ ասմունքեցին` վարժարանի արուեստագէտ, հայերէն նիւթերու եւ երգի ուսուցիչ Զարմինէ Կանաչեան-Ասմինեանի` Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակին ձօնած «Հայ ենք մենք, դարեր պիտի գոյատեւենք» բանաստեղծութիւնը, որմէ ետք կատարեցին երկու հայրենասիրական երգեր` «Հաւատքի երգը» (խօսք Արամայիս Սահակեանի) եւ «Մեր լեզուն» (խօսք Համօ Սահեանի):
Ապա նախ Զ. դասարանի շրջանաւարտները խմբային ասմունք կատարեցին` Եղիշէ Չարենցի «Կոմիտասի յիշատակին» բանաստեղծութիւնը:
Աւարտին խօսք առաւ վարժարանի տնօրէն Յակոբ Կէրկէրեան: Ան աշակերտներուն վկայուիլը եւ նոր հանգրուան փոխադրուելու գործընթացը նկատեց գոհունակութիւն, որովհետեւ սերունդ մը եւս վայելած է ուսման լուսաւորութիւնը ու անկէ լուսարձակուող անվերջ բարիքները:
Տնօրէնը յիշեցուց, որ 2015-ը վարժարանի հիմնադրութեան 80-ամեակն է, նշելով, որ Ազգ. Ռուբինեան վարժարանը 80 երկար տարիներ սերունդներ դաստիարակած է` անոնց տալով բարձրորակ ուսում, մարդասիրական կրթութիւն եւ հայրենասիրական ու ազգային ոգի: «Բոլորս խոստանանք վարժարանին զօրավիգ կանգնիլ, որովհետեւ անիկա տակաւին կը շարունակէ իր առաքելութիւնը», հաստատեց տնօրէնը:
Յակոբ Կէրկէրեան դիտել տուաւ, որ Հայոց ցեղասպանութենէն 100 տարի ետք շրջանաւարտ եղող սերունդները կը փաստեն, որ թուրք ոսոխը չյաջողեցաւ իր հրէշային ծրագիրին մէջ, որովհետեւ` «կանգ ու կը գոյատեւենք եւ յանուն մեր Դատի արդարութեան` պիտի շարունակենք ապրիլ յիշելով եւ պահանջելով մեր իրաւունքները:
Պիտի շարունակենք դասաւանդել մեր լեզուն, ուսուցանել մեր կրօնն ու պատմութիւնը, որպէսզի երբ հնչեն Սարդարապատի զանգերը, պատրաստ ըլլանք պայքարելու», հաստատեց են:
Տնօրէնը իր խօսքը աւարտեց` շնորհաւորելով շրջանաւարտներն ու ծնողները, անոնց մաղթելով ուսման մէջ բարձունքներու նուաճում:
Ապա տեղի ունեցաւ վկայականներու բաշխում եւ մրցանակաբաշխութիւն:
Նուէրներ ստացան վարժարանի տիպար աշակերտն ու իւրաքանչիւր դասարանի ուսման մէջ բարձրագոյն միջինը ունեցող աշակերտները:
Հանդիսութեան աւարտին իր սրտի խօսքը փոխանցեց Շահէ եպս. Փանոսեան, որ հաստատեց. «Մեծ է հայ վարժարանին դերակատարութիւնը հայ ժողովուրդին կեանքին մէջ: Այնտեղ մեր պատանիները պիտի պատրաստուին իբրեւ իսկական հայեր` լիցքաւորուելով հայրենասիրական գաղափարներով:
Հայ վարժարանն է, որ կը շարունակէ սերունդը կանգուն պահել` անոնց տալով ազգային հոգի, վստահ ըլլալով, որ նոր սերունդի զաւակները իրենց սորվածը կեանքի մէջ պիտի օգտագործեն»:
Ան անդրադարձաւ այն երեւոյթին, թէ որքա՛ն դժուար գործ է դպրոց պահելը, դիտել տալով, որ տնօրէն, ուսուցիչներ, եկեղեցի, ծնողք` բոլորը մաս կը կազմեն հայ դպրոցի առաքելութեան, հայ վարժարանի նուիրական աշխատանքին:
Ան վստահեցուց նաեւ, որ երբ լաւ սերունդներ կը պատրաստենք, նոր նուիրեալներ պատրաստած կ՛ըլլանք: Հայեցի շունչով դաստիարակուած պատանին նուիրաբար պիտի ծառայէ սփիւռքին եւ այդ աշխատանքով պատիւ ընծայէ մայր հայրենիքին, ըսաւ ան:
