ՍԻՄՈՆ ԿՈՍՏԱՆԴԻՆԵԱՆ
Աղբահաւաքը մեր թաղը կ՛աւլէ`
Գետինը նետուած ամէն ինչ գրեթէ,
Շիշը կոտրուած` Յակոբին նետած
Տիկնոջը գլխուն, փառք քեզ Տէր Աստուած,
Որ չհասաւ իր գէշ նպատակին
Ու պատուհանէն վար ինկաւ` գետին:
Խեղճ խանութպանին էջերը պարտքի
Որ երկար ատեն գաղտնի մնացին:
Տէրերը պարտքին ուրացան, գացին,
Հայհոյելով այդ գէշ խանութպանին:
Նկար մը գլխու` անբախտ երգիչին
Զոր մեծ յոյսերով նկարուած էր իր
Երգահանդէսէն տարի մը առաջ,
Սակայն բախտը զինք չէր տարած յառաջ:
Աւելցուկները ծխախոտներուն,
Որոնք վառեցան բողոքի պահուն`
Մարդոց շրթներէն անվերջ մխալով,
Օդին մէջ երկինք` վեր բարձրանալով:
Թղթիկը ծերին, որ վեհ յոյսերով
Բաժնեց թաղին մէջ անուշ խօսքերով,
Սակայն թղթիկը վեհ նպատակին
Չհասաւ կարծես ու ինկաւ գետին:
Լաթեր,թիթեղներ, բիրտ խօսքեր տհաճ,
Կեղծանուշ,աժան ժպիտներ պատշաճ,
Խոստումներ անվերջ, ոչ գործադրուած,
Բիւր երեւոյթներ ծանակ,սնապարծ:
Աղբահաւաքը ամէն օր կ՛աւլէ,
Կարծես կը բաշխէ ներում թաղին մէջ,
Սակայն դուք երբեք չէք անդրադառնար
Ու կ՛աղտոտէք մեր թաղը անդադար:
ԼԻԲԱՆԱՆ
