ՏԻԳՐԱՆ ՃԻՆՊԱՇԵԱՆ
Քառասուն օր անցաւ արդէն Արմէն Արսլանեանի անժամանակ մահուան գոյժէն, 17 մայիս 2015-ին: Արմէն Արսլանեան ծնած էր 9 յուլիս 1960-ին, Պէյրութի մէջ: Ան երէց զաւակն էր Համազգայինի Մ. եւ Հ. Արսլանեան Ճեմարանի գլխաւոր բարերարներէն Հայկ Արսլանեանին: Մանկութեան ու պատանեկութեան տարիները անցընելէ ետք Պէյրութի մէջ, Արմէն Արսլանեան ընտանեկան ասպարէզի բերումով հաստատուած էր Պելճիքա: Իր կապը, սակայն, Լիբանանի հետ բնաւ չէր խզած:
Պատանեկան տարիքէն Արմէն Արսլանեան իբրեւ մարզիկ անդամակցած էր ՀՄԸՄ-ին: Հեծանուորդներու խումբին հետ ան մասնակցած էր բազմաթիւ մրցումներու ու ախոյեանական տիտղոսներ նուաճած: Բազմազան հեծանիւներու հաւաքածոյ մը ունէր ու իր յաճախակի այցելութիւններուն առիթով, յաճախ առանձին, հեծանիւով մարզական շրջապտոյտի կ՛ելլէր Լեռնալիբանանի մէջ:
Իր հօրեղբօր ու հօր կատարած իշխանական նուիրատուութեան բերումով, Արմէն Արսլանեան մնայուն կերպով հետաքրքրուեցաւ Մ. եւ Հ. Արսլանեան Ճեմարանի առօրեայով: Այդ հետաքրքրութիւնը միայն նիւթական բնոյթ չունէր: Ճեմարանի հետ սերտ կապը իր սնունդը կը ստանար Արմէն Արսլանեանի հայ լեզուին, գրականութեան, հայ մշակոյթին ու Հայ դատին նկատմամբ իր յանձնառու հետաքրքրութենէն: Մասնաւորաբար, Արմէն Արսլանեան սիրահար էր հայ լեզուին.արեւմտահայերէնի անաղարտ պահպանման նկատմամբ ան կը ցուցաբերէր մաքրակրօնութեան հասնող նախանձախնդրութիւն մը:
Համազգայինի Մ. եւ Հ. Արսլանեան Ճեմարանը կորսնցուց անկեղծ ու հաւատաւոր բարեկամ մը: Կ՛ափսոսանք Ճեմարանի առաքելութեան հաւատացող ու անոր իրականացման համար ջանք չխնայող Արմէն Արսլանեանի կորուստը: Կորուստը յանձնառու հայու կերպարի մը, որուն այնքան պէտք ունինք մեր հասարական կեանքին մէջ: