Երկուշաբթի, 22 յունիս 2015-ի երեկոյեան ժամը 8:00-ին, Պիքֆայայի Ս. Աստուածածին վանքի շրջափակին մէջ տեղի ունեցաւ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ կաթողիկոսութեան դպրեվանքի 85-րդ ուսումնական-կրթական տարեշրջանի ամավերջի հանդէսը` նախագահութեամբ Արամ Ա. վեհափառ հայրապետին:
Բացման խօսքը կատարեց դպրեվանքի հսկիչ Շնորհք աբղյ. Աշըգեան, որ բարի գալուստ մաղթեց վերանորոգուած ու վերանորոգող Ս. Աստուածածին վանքի վեհավայրին մէջ: Ապա, բեմ հրաւիրեց հայ դասական ու հոգեւոր երգերու մեկնաբան եւ դպրեվանքի շրջանաւարտ թենոր Գէորգ Հաճեանը, որ փակման հանդիսութեան ընթացքին ելոյթ ունեցաւ կրօնական, դասական ու ազգայնաշունչ երգերով, ընկերակցութեամբ` դաշնակահար Յասմիկ Գասպարեանին: Շրջանաւարտ սաներուն անունով ուղերձ կարդաց Յովակիմ աբղյ. Բանճարճեան:
Դպրեվանքի տեսուչ Թորգոմ վրդ. Տօնոյեան ներկայացուց տեսչական տարեկան տեղեկագիրը, որուն ընթացքին անդրադարձաւ դպրեվանքի միամեայ գործունէութեան եւ 85-ամեայ առաքելութեան. «85 տարիներ անընդմիջաբար, դպրեվանքը եղաւ ցորենի այն բերրի արտը, ուր ծլարձակեցան Աստուծոյ Սուրբ խորանին ատոք հասկերը, եւ տէրունական այն այգին, ուր դաստիարակուեցան հոգեւոր մատռուակներ` ոգեղէն երջանկութիւն մատակարարելու համար մեր ժողովուրդին: 85 տարիներ անձանձիր, ուսման ծարաւ աշակերտներու համար դպրեվանքը եղաւ իմացական եւ հոգեւոր զարգացումի այն ուսումնարանը, որուն բեղմնաւորող արգանդէն լոյս աշխարհ եկան մտաւորական եւ գրասէր բազում սերունդներ»:
Ապա բեմ հրաւիրուեցաւ վեհափառ հայրապետը, որ կատարեց շրջանաւարտ դասարանի աշակերտներուն վկայականներու բաշխումը: Արամ Ա. կաթողիկոս անդրադարձաւ նախկին հայրապետներուն` յատկապէս Սահակ Բ. Խապայեան կաթողիկոսի ապագայատեսիլ երազին ու վճռականութեան, որուն առաջին գործը եղաւ Անթիլիասի մէջ հիմնել դպրեվանքը, որ մեր տարագիր ու ցեղասպանեալ ժողովուրդին համար հանդիսացաւ հաւատքի առաքելութեան ու ազգային ծառայութեան փարոս:
Արամ Ա. կաթողիկոսը ըսաւ. «Նախ եւ առաջ դպրեվանքը դարձաւ աստուածահիմն հաւատքի տաճար, ուր մենք բացուեցանք Աստուծոյ: Եկեղեցւոյ կողքին եկեղեցի դարձաւ դպրեվանքը, ուր մենք հաղորդուեցանք Աստուածաշունչին եւ Աստուածաշունչը իրենց կեանքին մէջ ապրած մեր սուրբերուն եւ հայրապետներուն հոգեւոր արժէքներուն հետ: Դպրեվանքին մէջ լեցուեցանք աստուածային շնորհներով. հաւատքը դպրեվանքի կեանքին սիւնը հանդիսացաւ:
«Երկրորդ, դպրեվանքը եղաւ ու մնաց հոգեիմացական կազմաւորման վառարան: Դպրեվանքին մէջ սովորական ուսում չստացանք` դաս ու դասագիրք, գրասեղան ու դասարան չեղաւ դպրեվանքը, այս բոլորէն վեր` ոգի եւ հաւատք դարձաւ: Մեր կազմաւորման մէջ դպրեվանքը իր դրոշմը ձգեց այնպիսի կազմաւորում տալով մեզի, որուն նպատակը մէկ բան էր` ծառայել Աստուծոյ, մեր եկեղեցւոյ ու մեր ժողովուրդին անսակարկ կերպով եւ ամբողջական նուիրումով:
«Վերջապէս, դպրեվանքը դարձաւ ու մի՛շտ մնաց մեր ժողովուրդին ձգտումներուն ու երազներուն հնոցը»: Իր խօսքի աւարտին, ան գնահատեց դպրեվանքի տեսչութեան եւ ուսուցչական կազմին բծախնդիր աշխատանքը, ինչպէս նաեւ բարերարներու գիտակից յանձնառութիւնը:
Հանդիսութեան աւարտին երգուեցան «Կիլիկիա»-ն ու Հայրապետական մաղթերգը, ապա վեհափառ հայրապետը պահպանիչ աղօթքով օրհնեց ներկաները:
