ՄԱԹԻԿ ԷՊԼԻՂԱԹԵԱՆ
Հալէպահայ ցիրուցան բեկորներէն պէյրութաբնակներ եւ ընտանեկան պարագաներ այսօր հողին կը յանձնեն սուրիահայ գաղութի վերջին վաթսունամեակի նուիրեալ դէմքերէն Վահէ Թիւթիւնճեանը:
Տեղական ընկալեալ սովորութեան համաձայն, «Ապու Նուպար» կը կոչէինք զինք, կրկնակի երջանկութիւն պատճառելով իրեն` հօրը եւ որդւոյն անունը կապելով իր անձին:
Մանուկ հասակէն ՀՄԸՄ-ի շարքերուն մէջ կերտուած էր իր ազնիւ եւ շրջահայեաց նկարագիրը, ու հասած գայլիկապետի աքելլայի պաշտօնին` մաս կազմելով նաեւ տեղական վարչութեան:
Որպէս այնթապցի ընտանիքի զաւակ` ազգային կեանքին մէջ մուտք գործած էր, այդ օրերուն տակաւին հայրենակցական գոյնը պահած Հալէպի մէջ դաշնակցական այնթապցիներու հիմնած` «Զաւարեան» նախակրթարանի որպէս հոգաբարձու:
Վահէ Թիւթիւնճեան Բերիոյ Թեմի վերջին երեսնամեակի ազգային կեանքին մէջ մնայուն ներկայութիւն էր` Ս. Աստուածածին եկեղեցւոյ Թաղական խորհուրդի անդամ, Ազգային Գաւառական ժողովի երեսփոխան, Ազգային վարչութեան Քաղաքական ժողովի անդամ: Երկու շրջան բախտը ունեցայ վերջինին մէջ ժողովական ըլլալու: Հոն աւելի մօտէն ճանչցած եմ Վահէն իր զուարթախօս եւ հանդարտաբարոյ ներկայութեամբ ու անշահախնդիր կեցուածքներով, ան ապրած էր գաղութի տաք ու պաղ օրերը, երկար տարիներու իր ծառայութեան եւ սուր յիշողութեան շնորհիւ ճանչցած էր ազգային եւ միութենական կեանքի բոլոր դերակատարները` տեսակ մը բաց արխիւ հանդիսանալով ժողովականներուն: Ականջիս մէջ սա պահուն կը հնչէ իր յաճախ կրկնած նախադասութիւնը. «Շատ բան գիտնալը լաւ բան չէ»:
Որպէս առեւտրական, ապա որպէս գործարանատէր փայլուն դիրքի հասնելով եւ շնորհիւ իր առատաձեռն եւ հիւրընկալ նկարագիրին, մօտ էր պետական աւագանիին, ու իր բարեկամութիւնները ի սպաս կը դնէր ազգային կեանքի կարիքներուն: Իր բարերարութիւններն ալ չէր սահմանափակեր իր ծառայած շրջանակին` հասնելով սուրիահայ գաղութի այլազան գունաւորումներուն անխտիր:
Վահէ Թիւթիւնճեան արժանացած էր «Կիլիկեան ասպետ» շքանշանին` ձեռամբ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա. կաթողիկոսին:
Սիրելի՛ Վահէ, Սուրիոյ տագնապի աղէտահար եւ պանդուխտի ճակատագիրը զրկեց զիս եւ շատ մը ուրիշներ թարմ հողակոյտիդ վրայ, ափ մը հող նետելու «հաճոյք»-էն: Հեռու մեր պաշտելի ու անկրկնելի Հալէպէն, այս հակիրճ եւ համառօտ մահախօսականը ընդունէ որպէս ափ մը հող` նետուած Լիմանի ափերէն դէպի Միջերկրականի ափերը:
