ԶԱՐԵՀ ԽՐԱԽՈՒՆԻ
Մայրիկիս յիշատակին
Ես կ՛ուզէի
Ինն հատ մոմ
ամէն մէկը տասնամեակի փոխարէն
իւրաքանչիւրն համազօր
ամբողջ կեանքի մ՛ապրուած –
Ինն հատ մոմ – որոնցմէ
մէկը ըլլար բարիքներուն համար բոլոր
զորս ան ձեզի արքայաբար շռայլեց
միւսն` այն ամէն պարզ ու քաղցր բաներուն
զորս չկրցանք, չխորհեցանք տալ անոր
մէկն` այն բոլոր դառն ու դիպուկ խօսքերուն
զորս ան թէպէտ պարտաւոր էր մեզի ըսել – բայց չըսաւ
միւսն` այն ամէն խոր ու վճիտ բառերուն
զորս կ՛ուզէինք ըսել իրեն – գուցէ առիթ չգտանք…
մէկը բոլոր ըրածներուն կամ կամովին չըրածներուն համար ըլլար
մեր առօրեայ եւ ապագայ երջանկութեան ու հանգիստին
ի խնդիր
Միւսն ըլլար այն ամէնուն տեղ` զորս մենք թէեւ փափաքեցանք,
մտածեցինք, ծրագրեցինք իր մասին
բայց անկարող եղանք ընել – թերեւս ատեն չունեցանք…
մէկը ըլլար զիջողութեան զոհողութեան
եւ տեւական ու անտրտունջ համակերպման համար լոկ
միւսը միայն զրկանքներուն համար ըլլար – փոքր, աննշան, աննշմար
զորս տարիներ մենք շարունակ պարտադրեցինք ակամայ
եւ վերջինը` այդ բոլորին – այս ամէնուն – դիմաց բնաւ
չափսոսալուն համար ըլլար – միշտ անտրտում ժպտերես
ընդունելուն ճակատաբաց ամէն ինչ
ու ներելուն` կեանքին, մարդոց առածներուն տարածներուն
եւ սիրելուն կեանքն ու մարդիկն առանց երբեք
սպասելու փոխարէնն…
Ինն հատ մոմ
ամէն մէկը տասնամեակ
եւ կամ կեանք մը բովանդակ
Ես կ՛ուզէի տարեդարձի կարկանդակին վրայ շարել
Վառել մէկ մէկ, յետոյ իրեն մատուցանել
որ մէկ շունչով զանոնք մարէ –
Սակայն հիւր մը – հրաւիրեալ մշտակայ
սրաթռիչ թեւաւոր –
որ ժամանակ ժամադրութիւն ինչ է ինչ չէ – չի գիտեր
Առաջ անցաւ ու փոխանակ մոմերուն
ամպափետուր թեւին ծայրով
Շունչը մարեց ու գնաց…:
8.8.1993