ՀՅԴ ԼԵՄ-ի «Րաֆֆի» մասնաճիւղին կազմակերպութեամբ, երէկ` երկուշաբթի, 13 ապրիլ 2015-ին, երեկոյեան ժամը 8:00-ին, տեղի ունեցաւ Հայոց ցեղասպանութեան ոգեկոչման նուիրուած ձեռնարկը, Ամանոսի «Թեհլիրեան» ակումբին մօտ:
ՀՄԸՄ-ի շեփորախումբը Լիբանանի եւ Հայաստանի զոյգ քայլերգներով բացումը կատարեց ոգեկոչման երեկոյին:
ՀՅԴ ԼԵՄ-ի «Րաֆֆի» մասնաճիւղին անունով բացման խօսքը հայերէն լեզուով արտասանեց Պետիկ Իզմիրեան: Ան ակնարկեց պատմական իրողութիւններուն` լուսարձակի տակ առնելով հայու դիմադրողական ոգին եւ անոր հաւաքական ուժը, որ եղած է հայու նկարագիրին ամէնէն ուժեղ սիւնը: Իզմիրեան նաեւ փոխանցեց Լիզպոնի տղոցմէ Վաչէ Տաղլեանին պատգամը` զայն կապելով ԼԵՄ-ական երիտասարդի առօրեային: «Մենք` իբրեւ դաշնակցական երիտասարդներ, կը պահանջենք ցեղասպանութեան ճանաչում եւ արդար դատի հատուցում», շեշտեց ան: Իզմիրեան փակեց խօսքը երդուելով, որ դաշնակցական երիտասարդը պիտի շարունակէ իր երթը, մինչեւ որ իրականացնէ իր երազը` ազատ, անկախ ու միացեալ Հայաստանի կերտումը:
Սիպէլ Աւետիսեան ՀՅԴ ԼԵՄ-ի «Րաֆֆի» մասնաճիւղին անունով արաբերէնով փոխանցեց բացման խօսքը: Ան նախ եւ առաջ շեշտեց, որ թուրքերը Օսմանեան կայսրութեան ժառանգորդներն են, որոնք մինչեւ օրս կը շարունակեն իրենց ոճրագործութիւնը` նշելով, որ Լիբանանն ալ իր բաժինը ունէր օսմանեան ոճրագործութենէն: «Հայոց ցեղասպանութիւնը գոյապաշտպանութեան դատ չէ միայն, այլ նաեւ մարդկային դատ է», ըսաւ Աւետիսեան:
Յաջորդաբար տեղի ունեցաւ ժապաւէնի ցուցադրութիւն, որ պատրաստուած էր ՀՅԴ ԼԵՄ-ի «Րաֆֆի» մասնաճիւղին երիտասարդներուն կողմէ: Ժապաւէնին ընդմէջէն ցուցադրուեցաւ հայ ժողովուրդին վճռական ապրելու ոգիին պատմութիւնն ու լիբանանահայերուն վկայութիւնները:
Սինթիա Աննայեան ֆրանսերէնով ասմունքեց Շարլ Ազնաւուրի «Իլ սոն թոմպէ» երգին բառերը, իսկ Սեւակ Արոյեան իւրայատուկ ոճով Գէորգ Էմինէն ասմունքեց «Մենք» կտորը:
Օրուան բանախօս Համբիկ Պիլալեան փոխանցեց օրուան պատգամը: Ան հաստատեց, որ հայ ժողովուրդի կեանքին մէջ 2015 թուականը տարբեր հնչեղութիւն ունի, ա՛յլ իմաստ կը փոխանցէ, որովհետեւ սովորական տարեթիւ մը չէ անիկա, ոչ ալ օրացուցային առօրեայ ժամանակ ցոյց տուող սոսկական թիւ, այլ` դարաւոր ազգի մը` այս պարագային` Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակն է:
Պիլալեան երախտագիտութիւն յայտնեց արաբ թէ այլ բարեհոգի ժողովուրդներու, որոնք Հայոց ցեղասպանութեան օրերուն օգնեցին եւ թիկունք կանգնեցան թուրքի եաթաղանէն ճողոպրած մեր մեծ հայրերուն եւ մայրերուն: «Սիրելինե՛ր, մարդկային միտքն ու խիղճը մինչեւ օրս տակաւին չեն կրցած հասկնալ եւ ընդունիլ թուրք մարդասպաններու եւ քիւրտ աւազակներու կողմէ կատարուած սպանդներուն ահաւորութիւնը: Մինչեւ հիմա քաղաքակիրթ մարդկութիւնը կը փորձէ նուազագոյն չափով ըմբռնել 1915-ի Հայոց ցեղասպանութիւնը, որովհետեւ թուրքին գործադրած մարդասպանութիւնը ազգի մը հանդէպ, բանական մարդու երեւակայութենէն վեր է ու անըմբռնելի», շեշտեց ան:
Ան փակեց իր պատգամը յատուկ կոչ ուղղելով հայ երիտասարդութեան, որ պարտք նկատէ պայքարելու բոլոր ճակատներուն վրայ` թուրքին էութիւնը բացայայտելու եւ հայոց իրաւունքներու հատուցման ժամանակը մօտեցնելու, ինչ որ կ՛իրականանայ միայն պայքարի ու հաւատքի ոգիով, նահատակներու կտակին տէր կանգնելով:
Ապա բեմ հրաւիրուեցաւ Ղասսան Ռահպանին փոխանցելու համար իր սրտին խօսքը: Ան նախ եւ առաջ շնորհաւորեց եւ գնահատեց Հայոց ցեղասպանութեան գծով Վատիկանի մէջ Ֆրանչիսկոս քահանայապետի յայտարարութիւնը: Ան հայութեան գոյութիւնը Լիբանանի մէջ կարեւոր նկատելէ ետք, երգեց հայութեան նուիրած իր երգը:
Ոգեկոչման երեկոն փակուեցաւ «Յառա՛ջ, նահատակ» երգով եւ մոմավառութեամբ, երբ 900-էն 1000 ներկաներ, ՀՄԸՄ-ի Ժտէյտէյի սկաուտներուն, ՀՄԸՄ-ի շեփորախումբին եւ ՀՅԴ «Նաւասարդեան» պատանեկան միութեան մասնաճիւղին ընկերակցութեամբ ուղղուեցան դէպի Ամանոսի «Լիբանանի անկախութեան» հրապարակ եւ մոմեր զետեղեցին յուշարձանին առջեւ:
