Հեղինէ ծնած է Երեւան, 1892-ին: Հասակ նետած է
ազգային հայրենասիրական մթնոլորտով ընտանիքի մը յարկին տակ, որ ծանօթ եղած է իբրեւ Դաշնակցութեան տունը, ուր ապաստան կը գտնէին դաշնակցական գործիչներ:
1905-1906-ին Հեղուշ կ՛անդամակցի Հայ յեղափոխական դաշնակցութեան Աշակերտական միութեան, Կարմիր խաչ գաղտնի կազմակերպութեան, եւ երկսեռ երիտասարդութեան կազմակերպութեան:
Հեղուշ բժշկութիւն կ՛ուսանի Մոսկուայի համալսարանին մէջ:
1916-ին Թիֆլիսի մէջ կ’ամուսնանայ Կոմսի` Վահան Փափազեանի հետ:
Կամաւորական շարժման ընթացքին Հեղուշ իր մասնակցութիւնը կը բերէ կամաւորներուն կարիքները հոգալով եւ մղիչ ոգին կը հանդիսանայ կիներու ու օրիորդներու յանձնախումբերուն:
1918-ին թրքական զօրքին Սարիղամիշ մօտենալուն պատճառով հայերը կը սկսին նահանջել դէպի հիւսիսային Կովկաս: Հեղուշ կը հետեւի գաղթականներուն` բժշկական օգնութիւն հասցնելով: 1919-ի ամառը կը վերադառնայ Հայաստան:
Հայաստանի խորհրդայնացման օրերուն Կոմս իբրեւ պատուիրակ կ՛երթայ Փարիզ, իսկ Հեղուշ կը մնայ Երեւան: 1922-ին Փափազեանները կը հաստատուին Փարիզ:
Փարիզի մէջ Հեղուշ Փափազեան կը մասնակցի Կապոյտ խաչի կազմակերպական աշխատանքներուն: Իսկ 1930-ին Կոմսի նախաձեռնութեամբ հիմը կը դրուի Հայ օգնութեան խաչի Պէյրութի մասնաճիւղին: Աւելի ուշ հիմը կը դրուի ԼՕԽ-ի Քարանթինայի դարմանատան:
Կեանքի վերջին շրջանը կ՛անցընէ Պէյրութ եւ կը նախաձեռնէ գաւառական տարազներու նկարագրական աշխատանքին: Կը մահանայ 1983 ապրիլին:
