Կազմակերպութեամբ Լիբանանի Ազգային առաջնորդարանի տեղեկատուական բաժանմունքին եւ գործակցութեամբ Ազգային առաջնորդարանի Կրօնական ժողովին, շաբաթ, 7 մարտ 2015-ին, Ճիւնիի Ս. Յարութիւն եկեղեցւոյ սրահին մէջ տեղի ունեցաւ ազգային վարժարաններու միջնակարգ դասարաններու աշակերտներու միօրեայ սեմինար մը, որուն նիւթն էր «Աշակերտ-եկեղեցի կապը. կարեւորութիւն, հարցեր եւ ծրագիրներ»:
Սեմինարին մասնակցող վարժարաններն էին` Ազգ. Լ. եւ Ս. Յակոբեան քոլեճը, Ազգ. Եղիշէ Մանուկեան քոլեճը եւ Ազգ. Ս. Խանամիրեան քոլեճը:
Ժամերգութիւն-աղօթքէն ետք միօրեայ սեմինարին բացումը կատարեց Տեղեկատուական բաժանմունքի պատասխանատու Րաֆֆի Տեմիրճեան, որ նշեց, թէ հայ եկեղեցին պատանիներով եւ երիտասարդներով շունչ կը ստանայ, կ’ապրի: Ան յայտնեց, որ այսօր հայ աշակերտը հեռու է մեր կառոյցներէն եւ ի մասնաւորի մեր եկեղեցիներէն, ինչ որ մտահոգիչ է, եւ hարցին լուծումը կը կարօտի ծրագրուած եւ կազմակերպուած աշխատանքի:
Օրուան դասախօսն էր Կիլիկիոյ կաթողիկոսութեան միաբան Պարոյր աբղ. Շերնեզեան, որ խօսեցաւ եկեղեցւոյ մէջ աշակերտութեան դերին մասին: Հայր Շերնեզեան շեշտեց, որ ոեւէ մէկը, որ եկեղեցի կու գայ, պէտք է ըսելիք եւ ընելիք ունենայ, որովհետեւ Աստուծոյ տունն է, մեր տունն է, եւ եթէ մեր տունն է, ապա պէտք է լաւապէս ճանչնանք ու հոգեկան հանգստութիւն ունենանք: Ան աւելցուց, որ ճանաչողութեան աշխատանքը, որ աշակերտ- եկեղեցի յարաբերութիւններու սկիզբն է, կը սկսի եկեղեցւոյ մէջ ներկայութիւն ըլլալով եւ համապատասխան հետաքրքրութիւն եւ կապուածութիւն ցուցաբերելով:
Ապա Սարգիս քհնյ. Սարգիսեան անդրադարձաւ եկեղեցւոյ կեանքին մէջ հայ աշակերտին աշխատանքներուն եւ պարտաւորութիւններուն եւ ներկայացուց խմբային աշխատանքներու չորս նիւթերը` «Ինչո՞ւ հայ աշակերտը ընդհանրապէս եկեղեցւոյ մէջ ներկայութիւն չէ», «Դպրոցներու մէջ ի՞նչ միջոցներով կարելի է աշակերտ-եկեղեցի կապերը ամրապնդել», «Ընկերային ցանցերը ինչպէ՞ս կարելի է օգտագործել հաւաքելու աշակերտութիւնը հոգեւոր նիւթերու եւ եկեղեցւոյ շուրջ» եւ «Բջիջային ծրագիրներուն մէջ հոգեւոր ծրագիր մը ունենալը կարեւո՞ր է եւ ի՞նչ տեսակի բովանդակութիւն պէտք է ունենայ»:
Ճաշի դադարէն ետք խումբերը կատարեցին իրենց ներկայացումները, եւ աշակերտները նիւթերուն շուրջ յայտնեցին իրենց տեսակէտներն ու կեցուածքները: Աշակերտները առաջարկեցին ունենալ Սուրբ Գիրքի ընթերցման պահ, հոգեւորականներու հետ հերթական հանդիպումներու առիթներ, շաբաթական դրութեամբ Ս. պատարագի մասնակցութիւն, հերթաբար աշակերտները ծառայեն եկեղեցւոյ, կազմակերպուին հոգեւոր կեդրոններու այցելութիւններ, ծնողները կատարեն իրենց վստահուած պարտականութիւնը, տրամադրուին գրաբարի ուսուցման պահեր, օգտագործուին ընկերային ցանցերը ծրագրուած եւ նպատակայարմար միջոցներու գործածութեամբ եւ ստեղծուի աշակերտներուն յատուկ հոգեւոր նիւթեր արծարծող ու եկեղեցւոյ գործունէութիւնը ներկայացնող հեռաձայնային ծրագիր մը:
Սեմինարի աւարտին խօսք առաւ Րաֆֆի Տեմիրճեան, որ նշեց, թէ այս հաւաքը պէտք է սկիզբ հանդիսանայ աշակերտ-եկեղեցի կապերու ամրապնդման ու ծրագրուած-կազմակերպուած աշխատանքներու իրականացման, որոնց մէջ մեծագոյն դերակատարութիւնը պէտք է յանձնուի հայ աշակերտին, որ գիտակցաբար կրնայ կատարել իրեն վստահուելիք պարտականութիւնը:
Իր կարգին, Սարգիս քհնյ. Սարգիսեան մաղթեց, որ աշակերտը յառաջիկային կը մօտենայ եկեղեցւոյ եւ գոյութիւն ունեցող «պատ»-ը կը քանդուի ու յարաբերութիւնները կը հիմնուին սիրոյ եւ հաւատքի վրայ: Տէր հայրը մեծապէս գնահատեց սեմինարին մասնակից աշակերտներուն լրջութիւնը, բծախնդրութիւնն ու ցուցաբերած հետաքրքրութիւնը, եւ յայտնեց, թէ աշակետներուն օգտաշատ մասնակցութիւնն ու գործնական առաջարկները կու գան հաստատելու, որ պատանիներուն եւ երիտասարդութիւններուն մօտ տակաւին հաւատքի լոյսը չէ մարած: