Այսուհետեւ «Լիբանանեան մամուլէն քաղուածքներ» բաժինով պարբերաբար կ՛անդրադառնանք լիբանանեան մամուլով հրատարակուող այն յօդուածներուն, որոնք կ՛ակնարկեն կամ կ՛անդրադառնան Հայոց ցեղասպանութեան:
Լիբանանցի յօդուածագիր Տաւիտ Իսա իր մէկ յօդուածին մէջ կը հաստատէ իր կտրական մերժումը Լիբանանի նախագահական ընտրութեան ամբողջ պատասխանատուութիւնը Պքերքէի վերագրելու քայլին եւ կը հաստատէ, որ լիբանանցի քրիստոնեաները պէտք է միասնական կեցուածք որդեգրեն եւ համախոհութիւն գոյացնեն` նկատի ունենալով շրջանը եւ շրջանին սպառնացող վտանգները, ինչպէս նաեւ մարտահրաւէրները:
«Անոնք պէտք է դասեր քաղեն պատմութեան ընթացքին քրիստոնեաներուն փորձառութիւններէն: Այն քրիստոնեաներէն, որոնք տառապեցան, հալածուեցան, սովի, բռնագաղթի ու ցեղասպանութեան ենթարկուեցան: Այս չեղա՞ւ ճակատագիրը հայութեան, որ հարիւր տարի առաջ ենթարկուեցաւ նոյն արհաւիրքներուն, որոնց հիմա կ՛ենթարկուին Արեւելքի քրիստոնեաները, յատկապէս Սուրիոյ եւ Իրաքի մէջ:
«Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակին առիթով մենք կը խոնարհինք հայութեան մէկուկէս միլիոն նահատակներուն յիշատակին առջեւ եւ մեր յարգանքը կը յայտնենք այս ժողովուրդին, որ զինք թիրախ դարձուցած աղէտէն աւելի հզօր դուրս եկաւ` փաստելով իր հաւատքին զօրութիւնը, կեցուածքներէն ու սկզբունքներէն անշեղ մնալու իր կամքը, ինչպէս նաեւ իր միասնականութիւնը` ազգին սպառնացող հիմնախնդիրներուն դիմաց:
«Հետեւաբար էականը կը մնայ այն հարցումը, թէ ինչո՞ւ Լիբանանի քրիստոնեաները դասեր չեն քաղեր հայոց պատմութենէն ու հայութեան փորձառութիւններէն եւ միասնականութեան ու համախոհութեան չեն դիմեր, կամ արդեօք անոնք պիտի սպասեն, որ հայութեան ճակատագիրի՞ն ենթարկուին եւ այդ դառն իրավիճակէն ետք իրենց շարքերն ու ներո՞ւժը միախառնեն», հարց տուաւ հեղինակը:
