Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Վերջին շաբաթներուն Հայաստանի մէջ տեղի ունեցող իրադարձութիւնները ապացոյց մըն են իշխանութեան որդեգրած քաղաքականութեան:
Ընդդիմութիւնը տարանջատելու եւ կամաց-կամաց անգլուխ ընդդիմութիւն մը ունենալու ճիգը յաջողեցաւ բոլոր մակարդակներու վրայ: ՀԱԿ-ը, Ժառանգութիւն եւ Բարգաւաճ Հայաստան կուսակցութիւնները փաստօրէն ղեկավարի, ռազմավարութեան եւ կարգախօսի հարց ունին: Հայաստանի ժողովուրդը զգալով եւ գիտակցելով հարցին էութեան` այլընտրանքի շփոթ վիճակին բնականաբար անորոշ վիճակի մատնուած է, ասիկա ազդած է անոր թափին եւ երազի իրականացման վրայ:
Մարտ 5-ի ԲՀԿ-ի ժողովը եկաւ ամբողջովին նոր իրավիճակ մը ստեղծելու: Պիտի մնան փոքր-փոքր ընդդիմադիրներ, որոնք այսօրուան իշխանութեան կարելիութիւններուն եւ լծակներուն մէջ անզօր են:
Ժողովրդային շարժումներն ալ իրենց պտուղը չեն տար այլեւս, որովհետեւ բազմիցս հաւաքուած, սակայն յստակ նպատակի մը չհասնող այդ հաւաքները յուսահատութեան եւ հիասթափութեան մթնոլորտ մը ստեղծած են բոլոր մակարդակներու վրայ:
Ուքրանիոյ դէպքերը, Ռուսիոյ մէջ տեղի ունեցած քաղաքական ահաբեկչական մթնոլորտը, մասնաւորապէս շրջանային հարցերը փաստօրէն թոյլ չեն տար այսօր Հայաստանի մէջ քաղաքական իշխանութեան փոփոխութեան կամ բարելաւումի գործընթացի մը սկսման:
Ամէն բան եղածին պէս ձգելու լուռ յորդոր մը կայ: Անշուշտ այդ մէկը կամաց-կամաց կը բացայայտուի ընդդիմութեան ղեկավարներու անզօր եւ շփոթ վիճակէն: Պահանջուածը նոյն վարչակարգի թեթեւ փոփոխութիւններով շարունակութիւնն է: Տարբեր ձեւերու դիմողները սկիզբէն դատապարտուած են ձախողութեան:
Ուրեմն չինական առածին հետեւելով, պէտք է սպասենք, որ հարցը ինքնիրեն հասուննայ: Տարբեր ձեւերը արդիւնք չեն տար, որովհետեւ որոշուած է, որ չտան:
Ժողովուրդը եւս յոգնած է. եւ փաստօրէն տարուէ տարի հաւաքական յուսահատութիւններ կ՛ապրի եւ իր մորթին վրայ ո՛չ բարեփոխութիւն կը զգայ, ո՛չ ալ` վարդայեղեղ արշալոյս:
Այսօրուան պայմաններու մէջ առայժմ ամէն բան սառեցնելու եւ Եղեռնի 100-ամեակը ոգեկոչելու ընթացք մը պիտի տիրէ: Մայիսին կը շարունակուի քաղաքական գործընթացը: Վստահ եմ, որ մինչ այդ Ուքրանիոյ, Ռուսիոյ ընդդիմութեան, շրջանային եւ Միջին Արեւելքի քաղաքական ռազմական եւ տնտեսական հարցերը նոր ոլորտի մը մէջ կը մտնեն:
Վերջապէս այս բոլոր իրադարձութիւններուն զուգահեռ մենք այսօր Արցախի մէջ փաստօրէն կ՛ապրինք պատերազմական ճգնաժամ, եւ մեր բանակը ամէն օր կը դիմադրէ թշնամիին:
Նախորդ տարուան օգոստոսէն սկսեալ մինչեւ այս տարուան յունուարը նոր թափ առած չյայտարարուած պատերազմի մը դէմ յանդիման կը գտնուինք: Երկար եւ մաշեցնող այս ճանապարհը օրէ օր աւելի դժուար կը թուի բոլորիս: Այս իմաստով պէտք է զգօն ըլլանք արտաքին ճակատի վրայ: