Կազմակերպութեամբ Հայց. առաքելական եկեղեցասիրաց եղբայրակցութեան, հինգշաբթի, 12 փետրուար 2015-ի երեկոյեան ժամը 6:00-ին, հանդիսաւորապէս նշուեցաւ Սրբոց Վարդանանց տօնը, եղբայրակցութեան աղօթարանին մէջ:
«Հայր Մեր»-էն ետք հանդիսութեան բացումը կատարեց Աւօ Թորոսեան, որ ըսաւ. «Այսօր ալ Վարդանանց հերոսամարտը նոյնքան այժմէական է, կարեւոր է նոր սերունդին փոխանցել դարերէ ի վեր մեզի հասած աւանդը»: Ան աւելցուց, որ` «Աւարայրի հերոսամարտը մեր հաւատքի պատերազմն է, որուն մէջ Յիսուս Քրիստոս կը գրաւէ առաջին տեղը»:
Հանդիսութեան գեղարուեստական բաժինով հանդէս եկաւ Լիբանանի Հայոց թեմի «Աւետաբեր» երգչախումբը, խմբավարութեամբ` Երուանդ Քէշիշեանի, երգեհոնի ընկերակցութեամբ` Մարիա Յովսէփեան-Քէշիշեանի: Երգչախումբը փունջ մը վարդանաշունչ խմբերգներով ու մեներգներով, ինչպէս նաեւ ասմունքներով յաւելեալ փայլք տուաւ ձեռնարկին:
Օրուան պատգամը փոխանցեց Սարգիս քհնյ. Սարգիսեան: Ան Աւարայրի դէպքերու նշումով վերլուծական մը կատարեց հայութեան ժամանակակից պատմութեան անկիւնադարձային թուականներուն: Տէր հայրը աւելցուց, որ 451 թուականն ու 1915-ի Հայոց ցեղասպանութիւնը իրարմէ անբաժանելի օղակներ են: Ան վեր առաւ Վարդանանցի ու Ցեղասպանութեան նահատակներու զոհաբերութեան ու հաւատքի մէջ հաստատ մնալու հանգամանքը: Քահանայ հայրը յիշեցուց Ղուկաս Աւետարանի համարը, որ կ՛ըսէ. «Մի՛ վախնաք անոնցմէ, որ մարմինը կը սպաննեն, բայց հոգին չեն կրնար ջնջել»:
Տէր հայրը աւելցուց, որ այս տօնը Աստուծոյ հետ մեր ուխտը նորոգելու օր է, որովհետեւ եթէ Վարդաններն ու Ղեւոնդ Երէցները չըլլային, մենք շատ դիւրաւ ձուլուած պիտի ըլլայինք: Տէր հայրը եզրափակելով իր խօսքը` շնորհակալութիւն յայտնեց գեղարուեստական բաժնի մասնակիցներուն, կոչ ուղղեց երիտասարդութեան եւ յորդորեց, որ անոնք տէր կանգնին մեր դարաւոր ժառանգութեան ու հաստատ մնան իրենց հաւատքին մէջ:
Հանդիսութիւնը աւարտեցաւ «Պահպանիչ»-ով:
