ՇԱՀԱՆԴՈՒԽՏ
Տարիներէ ի վեր փայփայուած երազ մը իրականութիւն դարձած է: Պուրճ Համուտի մէջ կառուցուած է արեւաշող տարածքի մը վրայ, Ազգային Միացեալ վարժարանը: Եթէ Լիբանանի ռազմական վերիվայրումները արգելք չըլլային, այս վարժարանը գոյութիւն պիտի ունենար տարիներ առաջ: Յանդգնութիւնը բաւարար չէր, կարիքը կար ոտքերը ամուր դնելու հողին` չսայթաքելու համար: Պայմանները թոյլատու չէին եղած, բայց կար կամքի եւ հաւատքի ներգործութիւնը: «Կ՛ըլլայ-չ՛ըլլար»-ը կասկածի եւ հաւատքի բախումներ ստեղծած էին, բայց վերջապէս յաղթեց կամքին զօրութիւնը:
Շնորհիւ Ազգային առաջնորդարանի, Ուսումնական խորհուրդի եւ ազգային այլ մարմիններու շարունակական ժողովներուն, հանդիպումներուն` կեանքի կոչուեցաւ շքեղ կառոյցը: Արդիական գիտական եւ մանկավարժական պայմանները լրացնող գեղակերտ եւ պատուաբեր այս կառոյցը նոր խրախոյս մըն է Լիբանանի հայութեան կեանքին մէջ: Այսուհետեւ մեր ազգային վարժարանները չեն արհամարհուիր կրթական պէտք եղած շքեղութիւնը պարզած չըլլալուն համար:
Լիբանանահայ գաղութը իր կրթական հիմնարկներով 90 տարիներ շարունակեց եւ պահպանեց իր գոյութիւնը: Առաջնակարգ պարտաւորութիւն էր պահպանել հայոց լեզուն, գիրն ու գրականութիւնը, հայոց պատմութիւնը, հայկական բարքերը: «Մեր տեղերը նեղ էին, բայց սիրտերը` լայն»: Անցեալի նեղլիկ դասարաններու, խարխլած նստարաններու վրայ եւ գրասեղաններու դիմաց, սերունդներ շնչաւորուեցան հայ բազմադարեան մշակոյթով, հայեցի դաստիարակութեամբ: Անձնուէր ուսուցիչներ համեստ նիւթական պայմաններով, համբերութեամբ եւ հաւատքով կերտեցին ազգային հպարտութիւն շնչող սերունդներ: Անոնց զաւակները այսօր ոտքի ելած են լաւագոյն պայմաններով եւ դարու գիտական նորութիւններով սերունդներ դաստիարակելու համար:
Յոյսն ու հաւատքը միացեալ ներշնչումով մղում տուին իրագործումի մը, որ հոյակերտ դպրոցի մը լաւագոյն դրուածքով կենսաւորումն էր: Անոնք հաւատացին բանաստեղծին ներշնչումին, թէ` «Կեանքը երազ է եւ երազը կեանք»: Այսօր խօսքը վերածուած է կենդանի գործի: Հերթը մի պահ մեր ծնողներունն է` արժեւորելու եւ հարստացնելու այս կառոյցը նորածիլ զաւակներով, զանոնք առաջնորդելով դէպի «Աղբիւրը լոյսի»-ն…
Տա՛ր Աստուած, որ մեր սիրելի Լիբանանը վերագտնէր իր հանդարտ կայունութիւնը, որպէսզի կարելի ըլլար առանց երկմտութեան շարունակելու նորաստեղծ այս գործը:
Այս ուրախ եւ հաճելի առիթով խօսքը կ՛ուղղենք մեր բարերարներուն, նիւթապէս եւ բարոյակապէս ներդրում յատկացուցած հայորդիներուն, առանց անոնց հաւատքին եւ յանդգնութեաան կարելի պիտի չըլլար իրագործել նման պատասխանատու աշխատանքը:
Սիրելի՛ ծնողք, լարէ՛ կամքդ, առաքինութեանդ ապացոյցը ներկայացո՛ւր վասն զարգացման եւ հայադրոշմ դաստիարակութիւնը զաւակներուդ: Թող յորդի նորակառոյց Ազգային Միացեալ վարժարանը թարմատի «բողբոջ»-ներով, «ծաղիկներ»-ով, Ս. Մեսրոպ Մաշտոցի փառքը փառաբանող աշակերտութեամբ, նախակրթարանէն մինչեւ երկրորդականի սերունդը:
«Սկսուած գործ մը յաջողութեամբ կը պսակուի», ըսած է իմաստունը: Ցեղասպանութեան 100-ամեակը ոգեկոչող իրագործումն է սա, նուէր` լիբանանահայ գաղութին:
Ազգովին տիրութիւն ընենք մեր ինքնութիւնը զօրացնող այս հոյակերտ կառոյցին, որպէսզի գալիք սերունդներ օրհնեն մեր նուիրեալ, հաւատացեալ եւ ազգասէր բարերարները եւ հայ ժողովուրդին հերոսատիպ զաւակները:
Կեցցէ՛ Ազգային Միացեալ վարժարանը:
