Համազգայինի «Լիւսի Թիւթիւնճեան» ցուցասրահը 12 մարտ 2015-ին, երեկոյեան ժամը 6:30-ին, հովանաւորութեամբ Հայաստանի Հանրապետութեան սփիւռքի նախարար տիկին Հրանուշ Յակոբեանի, պիտի հիւրընկալէ հայրենի ժողովրդական նկարիչ Անատոլի Գրիգորեանը:
Գրիգորեան ծնած է 1941-ին, Լենինական: 1977-87 վարած է Հայաստանի նկարիչներու միութեան վարչութեան քարտուղարի պաշտօնը: 1982-ին ստացած է Հայաստանի վաստակաւոր նկարիչի տիտղոսը: Մինչեւ այսօր կը պաշտօնավարէ Երեւանի գեղարուեստի պետական ակադեմիայի մէջ: 2004-ին ստացած է փրոֆեսէօրի գիտական կոչում:
Ունեցած է անհատական բազմաթիւ ցուցահանդէսներ` Հայաստանի, Մոսկուայի, Փարիզի, Միացեալ Նահանգներու եւ այլ երկիրներու մէջ: Մասնակցած է նաեւ միջազգային բազմաթիւ ցուցահանդէսներու:
Անոր գեղանկարչութիւնը մեզ կը տանի այնպիսի աշխարհ մը, ուր ամէն ինչ կը գործէ Անատոլիի օրէնքներով, ուր ձգողականութեան գաղտնիք թաքնուած է իր գեղանկարչութեան իւրայատկութեան, արժանահաւատութեան ու ինքնատպութեան մէջ: Այդ արժանահաւատութիւնը կեանքի կը կոչէ ե՛ւ գեղանկարչութեան ներդաշնակութիւն, ե՛ւ անվրէպ ճաշակ, ե՛ւ ոգեշնչման մթնոլորտ, ե՛ւ ոգեղինութիւն, որոնք բնորոշ են անոր կտաւներուն:
Գրիգորեանի բեղուն ստեղծագործական կեանքը սկիզբ առեր է 1960-ական թուականներու կէսերուն, երբ հայ գեղանկարչութիւնը իսկական վերածնունդ կ՛ապրէր: Նկարիչի ստեղծագործական անհատականութիւնը ի յայտ եկած է արդէն իսկ իր ստեղծագործական սկիզբի շրջանէն` դրսեւորելով թեմայի համարձակ ու ազատ մեկնաբանութիւն եւ յօրինուածքի ինքնատիպ կառուցում, որոնք նկարներուն ներքին շարժում կը հաղորդեն: Անոր գործերուն մէջ ակնյայտ են հեղինակին արտասովոր հրայրքը` խառնուած անոր բուռն ու տաք զգացումներուն: Իր հին եւ նոր ստեղծագործութիւններուն մէջ կան այժմէականութեան զգացողութիւն, արեւի ու լոյսի զգացողութիւն, կեանքի գեղեցկութեամբ հիանալու եւ այդ զգացումները ուրոյն գեղարուեստական պատկերներու մէջ մարմնաւորելու շնորհ:
Գոյներու թանձրութեամբ, երանգի ծանօթ բանաստեղծականութեամբ` նկարիչը պահեր է իր մէջ մանկութեան գեղեցկութիւնը, մաքրեր` այն կեղծ մանրամասնութիւններէն, ընդդիմացեր` նոր տպաւորութիւններուն եւ, այդպիսով, սպառեր է իր ամբողջ հոգին, երեւակայութեան ուժն ու նրբանկատութիւնը` ծառայելով իր իտէալին եւ չտարուելով ուրիշ հաւատքով ու հրապուրանքներով:
Դիտարկելով բացայայտելու եւ բացայայտելով կեանքի նրբին բանաստեղծականութիւնը նկատելու բացառիկ ձիրքի մասին կը խօսին նաեւ Անատոլիի բնանկարները: Նման բացայայտման առանցքէն երեւան կու գան նկարիչին ինքնատպութիւնն ու եզակիութիւնը: Կերպաւորման վարպետութեան ուժով ու հմայքով զօրացած ու ամփոփուած են անոր արուեստի բովանդակութիւնը, արժէքը, իմաստն ու ազդեցութիւնը, եւ անոնց մէջ ան կը ներկայանայ որպէս ճշմարիտ հասուն արուեստագէտ, ուր հարուստ բովանդակութեան ու կրքոտ խառնուածքին կը գումարուին զգացողութեան խորութիւնն ու գոյներու հազուագիւտ եւ հրաշալի համադրութիւնները:
Բազմաթիւ զուգահեռներ կ՛արթնցնեն նկարիչի գարնանային գեղանկարները. ան եթերային թեթեւութեամբ կը հաղորդէ գարնան պայծառ լուսաւորութիւնը: Նուազ տպաւորիչ չեն աշնանային բնանկարները, որոնք կը բոցավառուին աշնանային բոսորի առաջին կրակէն: Անշուշտ, ան բնութեան ընդմէջէն կը պատկերացնէ նաեւ մարդը, բայց ան չէ գլխաւորը, թէպէտ մարդը այն յաւերժական գործողութեան մասնակիցն է, որուն մէջ բնականօրէն մէկ ամբողջութիւն կը դառնան ե՛ւ մարդը, ե՛ւ անասունը, ե՛ւ ինքը` մայր բնութիւնը:
Գոյներու գործածութեան մէջ նկարիչը մօտ է հին աշխարհի այն վարպետներուն, որոնք գիտէին գունային հակադրութիւններու եւ ներդաշնակութեան գաղտնիքները: Առաջին հպանցիկ հայեացքով կը թուի, թէ անոր կտաւները չափազանց վառվռուն են, արեւով ողողուած, բայց գոյնը ծնող իր զգացմունքները հեռու են չափազանցութենէ, նոյնիսկ սաստիկ տապը անոր կտաւներուն մէջ մեղմութիւն, չափաւորութիւն ձեռք կը բերէ:
Առհասարակ, Գրիգորեանի արուեստի առանձնայատկութիւնը պայմանաւորուած է ոչ թէ անոր կերպարներու արտասովորութեամբ, այլ` արտասովոր կապերով ու շղթաներով: Ան այնքան թարմ, անկանխատեսելի ու անակնկալ է իր այլաբանական շրջադարձներով, որքան աւանդական եւ նոյնիսկ պահպանողական է նիւթի ընտրութեան հարցով: Գեղանկարիչը ստեղծեր է իր ուրոյն ոճը` բազմաթիւ արտայայտչական լուծումներով: Անոր նկարները ճանաչելի են, որովհետեւ ինքնատիպ են, բացառիկ` իրենց արտայայտչականութեամբ ու վարպետութեամբ:
Անոր գործերը զարմանք եւ ուրախութիւն կը պարգեւեն: Ան կը մարմնաւորէ մտածող ու հմուտ նկարիչի գեղագիտական ու փիլիսոփայական սկզբունքները: Այսօր անոր ստեղծագործութիւնը ժամանակակից արուեստի կարեւոր ու անհրաժեշտ օղակներէն մէկն է. ան բարձր արժանիքներու տէր է եւ մեր կեանքի բազմաթիւ իրողութիւններ խորապէս զգալու եւ մարմնաւորելու կարողականութեամբ օժտուած է:
Կը հաւատանք, որ այս արուեստագէտին ներկայութիւնը եւ իր գործերէն յորդող լոյսն ու պատգամները, անպայման պիտի հարստացնեն մեր մշակութային մթնոլորտը եւ բոլորիս պարգեւեն արուեստի հետաքրքրական եւ եզակի պահ մը:
Վստահ ենք, որ Անատոլիի գործերը պիտի արժանանան բոլորին գնահատանքին:
