ԼԵՆԱ ՊՕՂՈՍԵԱՆ
Դարձեալ գարուն է: Գարնան առաջին զեփիւռին հետ քաղաքի բնակիչները լայն կը բանան իրենց տան պատուհաններն ու պատշգամներուն դռները եւ խորունկ օ՜ֆ մը քաշելով` կ՛ըսեն. «Վերջապէս գարունը հասաւ, Աստուծոյ լոյսը մտաւ մեր տունը ու ջերմացուց մեր տան պատերը»: Անոնք պտոյտներ կազմակերպելով` կ՛ուղղուին քաղաքին ամենամօտ բացատները, ինչպէս բանտարկեալ մը կը վազէ դէպի ազատութիւն: Անոնցմէ շատեր իրենց երեխաներուն ընկերակցութեամբ կ՛ուղղուին դէպի ծաղկած մարգագետինները` ծաղիկներ քաղելու կամ ըմբոշխնելու ճապուկ պարը խայտաբղէտ թիթեռնիկներու:
Իսկ գիւղացիները կը շտապեն իրենց պարտէզները, ուր անոնց բարի գալուստ կ՛աւետեն նշենիի նորաբաց ծաղիկները: Հոն անոնք մեծ ցնծութեամբ կը պատրաստուին համրելու բնութեան ու հողին բերած նուէրները, ապա կ՛աղաղակեն. «Գարո՛ւն հրաշալի, բերքերդ բարի»` աւելցնելով. «Սթափէ քունէդ ձմեռնային եւ թող ըլլայ գալուստդ բարի»: Կեանքով լեցուն բնութիւնը կ՛երգէ գարունը ու իր կանաչ տերեւները լայն բացած` կը դիմաւորէ տուն վերադարձող առաջին թռչունները, որոնք կը շտապեն հիւսելու իրենց տաքուկ բոյները:
Բայց տարբեր է դպրեվանքի գարունը:
Ինչպէս Աստուծոյ աչքին շատ մօտ, այնպէս ալ բնութեան սիրտը գրաւած դպրեվանքը ի՛նքն է, որ կ՛աւետէ գարնան ժամանումը: Գարնան առաջին ճառագայթները մտերմօրէն կը հանգչին դպրեվանեցիներուն ուսումնատենչ աչքերուն վրայ: Հոն, երբ ամբողջ աշխարհը կը քնանայ, անոնք իրենց մանր ու անմեղ ոտքերով կը շտապեն դէպի Ս. Աստուածամօր մատուռը` ժամագիրքը բռնած ամուր եւ Շնորհալիի բառերով փառք ու շնորհակալութիւն կը յայտնեն ի բարձրեալն Աստուծոյ. «Յարեւելից մինչ ի մուտս հիւսիսոյ եւ ի հարաւոյ. ամենայն ազգ եւ ազինք, յօրհնութիւն նոր օրհնեցէք զարարիչն արարածոց, որ ծագեայ զլոյս արեգակնն այսօր յաշխարհս». «Արեւելքէն մինչեւ արեւմուտք, հիւսիսէն հարաւ, դուք` բոլոր ազգեր ու ժողովուրդներ, նոր օրհներգութեամբ օրհնաբանեցէ՛ք արարածներու Արարիչը, որ արեւուն լոյսը ծագեցուց այսօր աշխարհի վրայ»:
Դպրեվանեցին, երբ իր լուսամուտէն դուրսը դիտէ, նոր կեանքի սկիզբը կը տեսնէ բոլորտիքը. վերածնունդի առաջին սերմերը պատած են շուրջը: Այսպէս ան կը վերյիշէ, որ ամէն իրիկուն ինչպէս ինք կը վստահի Աստուծոյ` հանդիպելու յաջորդ օրուան արեգակին, այնպէս ալ բնութիւնը ամէն ձմրան յաջորդող գարնան հետ կու գայ իր հոգիին մէջ ամրապնդելու Աստուծոյ խոստումը: Ինչպէս Քրիստոսի յարութիւնը կ՛ամրապնդէ ու կ՛առինքնէ մեր հաւատքը, նոյնպէս ալ դպրեվանքի գարունը յարութիւն կը պարգեւէ քնացող բնութեան` կրկին կեանքի բերելով յոյսը վաղուան, յոյսը ապրելու եւ գոյատեւելու որպէս հայ քրիստոնեաներ:
Այսպէս, օրուան ընթացքին ժամերգութիւններու շարքը կը շարունակուի, ինչպէս` ճաշու, երեկոյեան, խաղաղական ու հանգստեան: Խաղաղական ժամերգութեան ընթացքին դպրեվանեցին կ՛երգէ ու կ՛աղօթէ բոլորիս համար. «Շնորհէ՛ մեզի, Տէ՜ր, այս գիշեր` զերկնային խաղաղութիւն քո՜. եւ պահեա՜ զմեզ ի պատրանց թշնամւոյն` ամենայաղթ զօրութեամբ սուրբ խաչի քո՜ (խաղաղութիւն երկնային, եւ սուրբ խաչիդ ամենայաղթ զօրութեամբ` մեզ հեռու պահէ թշնամիին պատրանքներէն: Ո՜վ Տէր, զիս փրկող Աստուածը, օր ու գիշեր քեզի կ՛աղաղակեմ: Ընդունէ՛ իմ աղօթքս, Տէ՜ր, ականջ տուր հեծեծանքիս: Պահապան մը ղրկէ մեզի, Տէ՜ր, որ պահպանէ մեզ ամէն ժամ):
Այս շրջանին դպրեվանեցիներուն սրտի ցնծութիւնը կը բազմապատկուի, որովհետեւ գարնան աւետումը կը զուգադիպի Մեծ պահքի շրջանին, որ աւելիով կը մղէ բոլոր դպրեվանեցիները` ամենափոքրէն ամենամեծը, աղօթքով ու ծոմապահութեամբ ամփոփուելու ու խոկալու, մինչ անոնք կը պատրաստուին Քրիստոսի հրաշափառ յարութեան` առաջին լոյսը աւետելու մեր հաւատացեալ ժողովուրդին: Անոնք խունկի բոյրը խառնելով գեղեցիկ ծաղիկներու բուրմունքին, իրենց աղօթքներն ու մաղթանքները գրկած, ինչպէս նաեւ` ժամագիրքը ձեռքերնին, Մեծ պահքի շրջանին կը միանան մեր ժողովուրդին: Ամէն ուրբաթ մեր թեմի եկեղեցիները այցելելով` այս աւետումը կը փոխանցեն իւրաքանչիւր հաւատացեալ քրիստոնեայի, որ անոնց կ՛ընկերանայ հսկումի արարողութիւններուն:
Դպրեվանքին սիրտը կը բաբախէ ոչ միայն դպրեվանեցիներով, այլ` բոլոր անոնցմով, որոնք կը հաւատան Քրիստոսի յարութեան, ինչպէս կը հաւատան բնութեան վերածնունդին, վերածնունդ Քրիստոսի սէրով լեցուն` ծառայելու եկեղեցիին ու ազգին:
Բարի՛ գարուն դպրեվանքէն:
