ՄԱԿ-ի ընդհանուր քարտուղարին յայտարարութիւնը, ըստ որուն Լիբանանի նկատմամբ լաւատես է, սակայն զինադադարի շարունակման համար երաշխիքներ չկան, կ՛առաջնորդէ որոշ մտածումներու:
ՄԱԿ-ի ընդհանուր քարտուղարը այս ձեւով կասկածի տակ կ՛առնէ հրադադարի համաձայնութեան կէտերուն յարգումը: Այս կէտերէն հիմա ամէնէն այժմէականը 60-օրեայ ժամկէտն է իսրայէլեան ուժերու լիբանանեան տարածքներէ հեռացման:
Այս պահը կը զուգադիպի Լիբանանի կառավարութեան կազմութեան: Լիբանանի նոր կազմուելիք կառավարութիւնը իր լիազօրութիւնները պիտի տարածէ լիբանանեան բոլոր տարածքներուն վրայ, ինչպէս բանակը, որուն տեղակայումն ու նոր գործառոյթները ճշդուած են 1701 բանաձեւով եւ վերընդգծուած հրադադարի համաձայնութեամբ:
Հարաւի մէջ արձանագրուած պայթումներ, անօդաչու սարքերու շրջագայումներ եւ հետեւող յայտարարութիւններ մտածել կու տան հրադադարի դիւրաբեկման մասին: Վճռական յայտարարութիւններ չեն հնչեր կամ այդ ուղղութեամբ քայլեր չեն առնուիր: Եւ ահա այստեղ է ՄԱԿ-ի գլխաւոր պաշտօնատարին թերահաւատութիւնը:
Իսրայէլեան ուժերու հեռացման յետաձգումը կրնայ խնդրոյ առարկայ դարձնել ամբողջ հրադադարի համաձայնութիւնը: Այս չի նշանակեր անշուշտ պատերազմի վերսկսում, սակայն կրնայ ենթադրել տալ Լիբանանի մէջ ձեւաւորուող քաղաքական դաշտի խաղաթուղթերու խառնում:
Իսկ նման վերադիրքաւորումներ իրենց ազդեցութիւնը կ՛ունենան կառավարութեան կազմութեան գործընթացին վրայ: Հանգոյցը, որ շիի համայնքի քաղաքական կողմին մօտ է, կրնայ թնճուկուիլ, որովհետեւ այդ կողմը կրնայ նոր երաշխիքներ պահանջել` առարկելով, որ կայացած համաձայնութիւնները խախտած են:
Նոր երաշխիքներու պահանջը նոր բանակցութիւններ կ՛ենթադրէ. իսկ նոր բանակցութիւնները` յաւելեալ ժամանակ:
Հանրապետութեան նախագահի ընտրութեան թէ վարչապետի նշանակման գործընթացներուն զգալի էր արտաքին ուղիղ միջամտութիւնը: Հիմա այդ ոճը չ՛երեւիր կառավարութեան նշանակման պարագային: Բանակցողը վարչապետն է, հեռուէն հսկողը` նախագահը: Յուշումներ կը կատարուին, որ ըստ էութեան երկու ղեկավարներու համատեղ համաձայնութեամբ է միայն, որ պիտի կազմուի կառավարութիւնը:
Քաղաքական տրամաբանութիւնը եւ նախընթաց հանգուցալուծումները կը յուշեն, որ երբ պահը հասնի, այդ միջամտութիւնները կ՛արագանան, կը դառնան ուղղակի եւ կը ձեւաւորուի այն, ինչ որ առաջադրուած է կամ միջազգային մակարդակներու վրայ համաձայնեցուած:
Այդ պահու ուշացումը եթէ մէկ կողմէ կը բացատրուի օրէնսդիր-գործադիր հաստատութիւններու միջեւ համահնչեղութեան որոշ գիծեր պահպանելով, միւս կողմէ յայտնաբար կը կապուի վերը նշուած հանգամանքներուն: Հրադադարին, անոր կէտերու յարգումին եւ յատկապէս 60 օրուան ժամկէտի սպառումով իսրայէլեան ուժերու հեռացման:
Չբացառենք 60 օրուան ժամկէտի յարգումը: Այդ պարագային, ներքաղաքական հանգուցալուծումներուն վրայ ենթադրաբար կը գրանցուին դրական ազդեցութիւններ, եւ կառավարութեան կազմութեան հանգոյցը կը քակուի:
Ի վերջոյ խնդիրները միայն կառավարութեան կազմի թիւին, նախարարներու կերպարներուն եւ ստանձնելիք նախարարութիւններուն չի վերաբերիր: Կան կառավարութեան յայտարարութեան բովանդակութեան հետ կապուած զգայուն կէտեր` երկրին մէջ զէնքի պետական մենաշնորհին, հարաւային Լիբանանի կարգավիճակին եւ անշուշտ իսրայէլեան ուժերու հեռացման վերաբերող:
Արծարծուող տարակարծութիւնները ուրեմն, միայն կառավարութեան կազմին չեն վերաբերիր: Իսկ այդ տարակարծութիւններու հարթեցման ճամբան կը սկսի 60-օրեայ պայմանաժամի յարգումի մեկնակէտէն. այլ խօսքով` իսրայէլեան ուժերու հեռացումէն:
«Ա.»
