Իւրայատուկ Խրախճանք

ԹԱՄԱՐ Ս.

Նոր Տարուան սեմին ընտանեկան, միութենական, բարեկամական, գործընկերներով խրախճանքներ հաճելի եւ ուրախ տօնական մթնոլորտ մը կը ստեղծեն բոլորիս մօտ, կ՛ամրապնդեն իրարմով ըլլալու, իրարու հետ նոյն ուրախութիւնը կիսելու, ինչո՞ւ չէ, նաեւ մեզմէ առյաւէտ բաժնուածները յիշելու:

Այս տարի բոլորովին անսպասելի կերպով ներկայ եղայ Ազունիէի Հայ Ազգային բուժարանի ամանորեայ խրախճանքին` կազմակերպութեամբ Տիկնանց օժանդակ մարմինին (ԱՏՕՄ):

Խոստովանիմ, թէ երկար տարիներէ ի վեր չէի այցելած բուժարան, որ վերջերս բարեզարդուած եւ խնամուած ըլլալուն` իր ուսերէն ընդմիշտ թօթափած է երբեմնի իր անմխիթար եւ լքեալ վայրի մը տխուր պատկերացումը:

Ազունիէ գիւղը կը գտնուի Լիբանանի Շուֆի շրջանին մէջ` զուլալ օդով եւ գեղատեսիլ ծառաստաններով:

Երկուշաբթի, 23 դեկտեմբերին առաւօտ կանուխ ժամերուն մեր հանրաշարժը ուղղուեցաւ դէպի Ազունիէ. այնտեղ մեզ դիմաւորեցին կեդրոնի տնօրէնն ու անձնակազմէն քանի մը հոգի: Համով սուրճի դադարէ մը ետք բարձրացանք սրահ, ուր երկար նստարաններու վրայ տեղաւորուած` մեզի կը սպասէին մամիկներն ու պապիկները: Շատերը անուաւոր աթոռներու վրայ էին, ուրիշներ` յատուկ հիւանդապահներու ուղեկցութեամբ: Անմիջապէս ըսենք, թէ բոլորը չեն, որ յատուկ խնամքի կարօտ են կամ հիւանդ: Այնտեղ ինքնակամ ապրողներ ալ կան: Բոլորը չեն, որ անպայմանօրէն լքուած են իրենց հարազատներէն, ինչպէս մարդիկ կը կարծեն: Տաքուկ, ընտանեկան բոյն մը վերագտած ըլլալու ուրախութիւնն ունին շատեր, որոնց զաւակները կամ հարազատները տարբեր (եւ յարգելի) պատճառներով վստահութեամբ յանձնած են իրենց սիրելիները այնտեղ: Բոլորին անխտիր կը մատուցուի մաքուր սնունդ, խնամք եւ ի հարկին` հոգեբանական-հոգեբուժական աջակցութիւն:

Տիկնանց օժանդակ մարմինը համով կարկանդակներով ու կաղանդչէքներով եւ սիրուն նուէրներով հիւրասիրեց պատսպարեալները, որոնք մասնակից եղան երգելով ու պարելով: Գեղարուեստական յայտագիրը իրենց մասնակցութեամբ ճոխացուցին պատանի եւ երիտասարդ աշակերտներ, որոնք իրենց դերը լաւագոյնս կատարեցին եւ վստահաբար գոհունակ զգացումներով վերադարձան տուն:

Ապա Կաղանդ պապան Դանիէլ Վարուժանի «Անդաստան» բանաստեղծութիւնը կարդաց` բացատրելով բանաստեղծին մտքերը: Ան թելադրեց ըլլալ միշտ ժպտուն եւ յիշել կեանքի բարի յիշատակները: Վերջաւորութեան խնդրեց հաւաքաբար երգել «Կիլիկիա» մաղթերգը եւ «Հայր մեր» աղօթքով եզրափակեց խրախճանքը:

Յիշատակութեան եւ յարգանքի արժանի են բոլորը` տնօրէն, խնամակալութիւն, անձնակազմ, բժիշկներ, բուժքոյրեր, Տիկնանց օժանդակ մարմին եւ, անշուշտ, նուիրատուները, որոնք շատ անգամ չեն ուզեր յայտարարել իրենց անունները: Վարձքը կատար բոլորին:

Յիշենք մեր մամիկներն ու պապիկները, որոնք օր մը եղած են մեր դաստիարակները, ուսուցիչները, հայրերն ու մայրերը, եւ հաւաքական ճիգով բարելաւենք իրենց ներկայ կեանքը եւ բուժարանը դարձնենք աւելի ծաղկուն: Կը հաւատամ, որ բոլորս ալ կրնանք մեր ներդրումը ունենալ, հոգ չէ թէ` փոքր լումաներով: Փափաքս է, որ յաջորդ այցելութեանս (եւ վստահաբար ուշ չէ) ա՛լ աւելի դրական լիցքերով վերադառնամ տուն: Շնորհակալ եմ ԱՏՕՄ-ին, որ այս առիթը ընծայեց ինծի: