ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Անհասկնալի եւ ընդվզեցուցիչ երեւոյթի մը դէմ յանդիման կը գտնուինք: Ամբողջ Միացեալ ազգերու կազմակերպութեան հեղինակութիւնը խնդրոյ առարկայ է: Երեւակայեցէք, որ աշխարհի վրայ գտնուող երկրի մը բարձրագոյն պատասխանատու մը` նախագահ, վարչապետ, զինուորական, համարձակի ՄԱԿ-ի Ընդհանուր քարտուղարին հրաժարականը պահանջել կամ զայն անբաղձալի անձ նկատէ, ՄԱԿ-ի ապահովութեան եւ խաղաղապահ ուժերը թիրախ դարձնէ: Ապահովական խորհուրդը արտակարգ նիստ կը գումարէ, պատժամիջոցներ կ՛որդեգրէ, աջ ու ձախ զինուորական սպառնալիքներ կը տրուին, նոյնիսկ գահընկէց կ՛ըլլայ տուեալ երկրի ղեկավարը:
Սակայն այդ մէկը կ՛ըլլայ, եթէ Իսրայէլի պետութիւնը չ՛ըլլար: Իսրայէլի պետութեան արտօնուած է ամէն բան: Ուզածը կ՛ընէ, կը յայտարարէ, կը սպառնայ եւ կը գործադրէ, անձեռնմխելի է:
Գիտէ՛, որ ՄԱԿ-ը անզօր է:
Գիտէ՛, որ Միացեալ Նահանգները իր հովանաւորն են:
Գիտէ՛, որ արաբական աշխարհը պատանդ է Արեւմուտքի ճնշումներուն:
Գիտէ՛, որ անպատիժ պիտի մնայ:
Միացեալ ազգերու կազմակերպութիւնը այս ձեւով անմակարդակ, արժեզրկուած, անկարող եւ տարբեր միակողմանի նպաստներու համար ստեղծուած կառոյցի մը վերածուած է եւ այդպէս ալ պիտի շարունակէ, եթէ Իսրայէլի պետութեան յայտարարութիւնները, աշխատելաոճը եւ ընթացքը չկարենայ կասեցնել:
Իմաստ չունի շարունակելը, նպատակ ալ չկայ շարունակելու մէջ:
Անարդար, միակողմանի եւ ժողովուրդներու իրաւունքները պաշտպանելու անկարող կառոյցի մը վերածուած է:
Մեծ ամօթ մըն է, որ Իսրայէլի պետութեան կողմէ ՄԱԿ-ի Ընդհանուր քարտուղարին հասցէին արտասանուած խօսքերը մնացին անարձագանգ նոյնինքն կազմակերպութեան անդամ երկիրներուն կողմէ:
Դատապարտելու, ներողութիւն պահանջելու, կազմակերպութեան վարկը բարձր պահելու մտահոգութիւնը փաստօրէն ոչ ոքի հոգն է: Իւրաքանչիւրը իր հաշիւներով եւ թափանցումներով ձեւով մը հաշուետու եղած է Իսրայէլի պետութեան` զայն գոհ պահելով իր լռութեամբ, ուրիշ մը` օժանդակութեամբ, ուրիշ մը` զօրակցութեամբ:
Դժբախտաբար ա՛յս է իրական պատկերը: ՄԱԿ-ը դարձած է անմակարդակ, եւ այս կացութեան պատասխանատուներն ու անկէ տուժողները ապագային պիտի ըլլան նոյնինքն այն պետութիւնները, որոնք մեղսակից են Իսրայէլի պետութեան զօրավիգ կանգնելու մնայուն ու յարատեւ քաղաքականութեան:
