ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Լիբանանահայութիւնը միշտ ալ անցուցած է ծանր օրեր: Կան պահեր, երբ բոլորս ալ կը յուսահատինք: Համբերութիւն, յոյս, հորիզոն, ապագայ եւ շատ մը ծրագիրներ անիմաստ եւ ապարդիւն կը տեսնենք:
Այսօր ալ` բոլոր ժամանակներու պէս, բաւական ծանր ու անորոշ վիճակի մէջ կը գտնուինք: Պատերազմը եւ անորոշութիւնը իշխող եւ ճնշող դեր կը խաղան ժողովուրդի հոգեվիճակին մէջ:
Սակայն կայ հիմնական սկզբունք մը: Կայ հիմնական համոզում, որ մեզի համար Լիբանանը կարեւոր, չըսելու համար` կարեւորագոյն օճախն է սփիւռքահայութեան: Ասկէ մեկնած է, որ պէտք է կառչած մնանք ապրելու եւ վերապրելու մեր կամքին ու զօրացնենք զայն` հակառակ ժխտական բոլոր պայմաններուն:
Միջկուսակցական, միջբարեսիրական, քաղաքական եւ յարանուանական հանդիպումներն ու ծրագրաւորումները փաստօրէն զօրաշարժի երեւոյթներ են: Մենք գիտենք, որ այսօր պէտք է մեր ժողովուրդին կրթական, կրօնական, կենցաղային, առողջապահական, ապահովական եւ առօրեայ այլ հոգերը բաժնեկցինք եւ ամէն գնով սփիւռքահայ գաղութներու նեցուկով շարունակենք ոտքի մնալ:
Լիբանանահայութիւնը միշտ ալ յաղթահարած է դժուարութիւնները, կրցած է թիավարել բոլոր ալիքներուն դիմաց: Այս անգամ ալ դժուար, մտահոգիչ եւ անյստակ հորիզոնի դիմաց կը գտնուինք, սակայն վստահ ենք, որ դարձեալ պիտի գտնենք ձեւը` ոտքի մնալու, տոկալու եւ յաղթահարելու:
Կարեւոր է սփիւռքահայութեան նեցուկը, ինչպէս նաեւ Հայաստանի պետութեան` ի հարկին: Վերջապէս, այս գաղութը ինքնիրեն ապրող գաղութ չէ եղած եւ չի կրնար ըլլալ, հայրենիքին, Արցախին եւ սփիւռքի բոլոր գաղութներուն հասած է միշտ եւ կը հասնի նոյնիսկ այս պայմաններուն մէջ, եթէ կարիքը զգայ:
Լիբանանահայութիւնը, մեր էութեան եւ մեր գոյութեան հարցէն աւելի, սփիւռքին մարդուժ պատրաստող պարարտ հող եղած է եւ է՛ տակաւին: Այս իմաստով պէտք է հոգ տանիլ, ուշադրութիւն դարձնել եւ ոտքի պահել այս առանցքային գաղութը:
Կը հաւատամ, որ այս ամպերն ալ պիտի անցնին, եւ մեր ժողովուրդին զաւակները` շնորհիւ մեր շուրջ գտնուող կազմակերպութիւններուն եւ միութիւններուն, իրենց ճակատը բարձր պիտի պահեն եւ մեր լիբանանեան փայլուն ու պայծառ օրերը վայելեն:
