ՍԻՄՈՆ ԿՈՍՏԱՆԴԻՆԵԱՆ
Սարգիսը մեր շատ կը սիրէ
Գիւղի տունը, պարտէզը շէն,
Ան հպարտ է իր վարդերով`
Բոսոր, դեղին, վառ գոյներով.
Այդ օր ուրախ սովորական
Կ՛իջնէ պարտէզ անզուգական
Հոգ տանելու իր վարդերուն,
Հողին խնամք շնորհելու:
Ուրախ էին այդ օր վարդեր,
Բուրմունքներով յոյժ գինովցեր,
Կը շոյէին մեր Սարգիսին,
Անոր վրայ կը հակէին:
Յանկարծ Սարգիս պոռչտուքներով
Կը խանգարէ վլվլուկով
Անդաստանը չնաշխարհիկ,
Թունաւորուած կ՛իյնայ գետին:
Զգուշացէք սիրելիներ,
Յոյժ թունաւոր չար օձերէն:
Անոնք առիթ յար կը փնտռեն
Ձեզ խայթելու անգութօրէն,
Ինչպէս ոմանք երբ ուրախ էք,
Ձեր սերմանած պարտէզին մէջ,
Գաղտ կը սպասեն վարձատրելու
Խայթոցով մը ձեզ թունաւոր:
Լիբանան
