ՍԻՄՈՆ ԿՈՍՏԱՆԴԻՆԵԱՆ
Կը պատահիմ մեր Սարգիսին`
Փողոցին մէջ, վրան մայթին:
Ուշադրութիւնս կը գրաւեն
Կօշիկները զուտ կաշիէ
Զոր Սարգիսը կարծես ոտքէն
Մի քանի չափ մեծ կը գնէր:
Կօշիկները կը պահանջեն
Հզօր ջանքեր խեղճ Սարգիսէն`
Յար մնալու քայլափոխին
Ոտքերուն հետ գէթ միասին:
Օր մը ճամբան որոշեցի
Հարցում ուղղել մեր Սարգիսին,
Բացատրութիւն առնել ճշգրիտ,
Հարցումներուս հետաքրքիր,
Որոնք կ՛ուղղեմ յանդգնութեամբ,
Քիչ մըն ալ կարծես անկրթութեամբ:
Մեծ խնդուքով դիմաւորեց
Հարցումներս իմ աներես,
Գլուխը շարժեց Սարգիս աջ, ձախ
Ու խոստացաւ օր մը վստահ
Կօշիկները գնել ոտքերուն
Ճշգրիտ չափին ու ամէնուն
Ցոյց տալ ճամբան, թէ ինք ինչպէս
Հանգիստ, դիւրին ալ կը քալէ
Կեանքին ճամբան, տանը, գործին,
Բայց աւաղ որ այդ օրը դեռ
Հեռու էր շատ ու անտարբեր
Իր քայլերուն, անձին հանդէպ,
Ու ինք մինչ այդ ստիպուած էր
Կօշիկները, զորս ուրիշներ
Կը նուիրեն զուտ կաշիէ,
Երբեմն ալ շատ նորոյթէն,
Մի քանի չափ մեծ ոտքերէն
Ընդունելու համեստօրէն:
