Սեւրի դաշնագիրը Հայաստանի Ա. Հանրապետութեան պատմութեան ամէնէն նշանակալից իրագործումներէն էր:
Հայաստանի Հանրապետութիւնը` «անձեւ քաոս»-էն ծնունդ առնելով եւ սկզբնական բոլոր դժուարութիւնները յաղթահարելով, սկսած էր ընդարձակուիլ եւ իր գերիշխանութիւնը ամրապնդել հայկական տարածքներուն վրայ: Թրքաբնակ ըմբոստ շրջանները` Զանգիբասար եւ Վեդի Բասար, հնազանդեցուած էին, եւ հայկական բանակը մտած էր Շարուր-Նախիջեւան:
Միացեալ, ազատ ու անկախ Հայաստանի ճակատագրի լուծումը կը թուէր մօտալուտ: Խաղաղութեան վեհաժողովի աշխատանքները իրենց աւարտին մօտեցած էին եւ մեծ պետութիւնները արդէն ուրուագծած էին ապագայ միացեալ Հայաստանի սահմանները:
Սեւրի դաշնագիրը ստորագրուեցաւ 10 օգոստոս 1920-ին, Փարիզի Սեւր արուարձանին մէջ, Թուրքիոյ սուլթանական կառավարութեան եւ Համաշխարհային Ա. պատերազմին յաղթած պետութիւններուն միջեւ: Հայաստանի Հանրապետութեան անունով դաշնագիրը ստորագրեց Աւետիս Ահարոնեան:
Սեւրի դաշնագիրը բաղկացած էր 578 յօդուածներէ, որոնցմէ Հայաստանի վերաբերող բաժինները կ՛ընդգրկէին 88-էն 93-րդ յօդուածները:
Դաշնագիրը կը վերաբերէր միացեալ Հայաստանի: Թուրքիա կը ճանչնար Հայաստանը իբրեւ ազատ ու անկախ պետութիւն: Հայաստանի կը միացուէին Էրզրումի, Տրապիզոնի, Վանի եւ Պիթլիսի վիլայէթները, որոնց վերջնական սահմանները պիտի գծէր Միացեալ Նահանգներու նախագահ Վուտրօ Ուիլսըն: Սահմանագծումէն ետք Թուրքիա կը հրաժարէր Հայաստանի անցած տարածքներու նկատմամբ իր բոլոր իրաւունքներէն:
Ազրպէյճանի եւ Վրաստանի հետ Հայաստանի սահմանները պիտի որոշուէին այդ պետութիւններուն հետ ուղղակի բանակցութիւններու միջոցով:
Սեւրի դաշնագիրի համապատասխան յօդուածները կը թոյլատրէին բնակչութեան կամաւոր տեղաշարժեր: Անօրինական կը յայտարարուէր լքեալ գոյքի մասին օսմանեան կառավարութեան 1915-ի օրէնքը: Օսմանեան կառավարութիւնը կը պարտաւորուէր նպաստել, որ իրենց օճախները վերադառնան օսմանցի այն քաղաքացիները, որոնք գաղթած էին վախի պատճառով կամ արտաքսուած էին բռնադատման որեւէ եղանակով:
Սեւրի դաշնագիրի ստորագրութեան լուրը Հայաստան հասաւ քանի մը օր ետք: Երեւանի մէջ օգոստոս 19-ին մեծ շուքով նշուեցաւ Սեւրի դաշնագիրին ստորագրութիւնը: Ամբողջ քաղաքը Եռագոյն դրօշակներով զարդարուած էր: Տեղի ունեցաւ զինուորական շքերթ: Վարչապետ Համօ Օհանջանեան յայտարարեց, որ շատ շուտով հայկական երազանքը վերջնականապէս իրականութիւն կը դառնայ:
Սեւրի դաշնագիրին հիմամբ Հայաստան կ՛ունենար 160 հազար քառակուսի քիլոմեթր տարածութիւն: Հայկական կողմը այսպիսով կը ստանար աւելի քիչ տարածք, քան կ՛ակնկալէր:
Սեւրի դաշնագիրը կրնար նպաստել Հայկական հարցի լուծման, սակայն մնաց թուղթի վրայ: Քեմալական Թուրքիա եւ բոլշեւիկեան Ռուսիա համաձայնելով` Հայաստանի Հանրապետութիւնը բաժնեցին իրենց միջեւ եւ հասան Սեւրի դաշնագիրի վերանայման եւ վերացման: 1923-ի Լոզանի դաշնագիրով դաշնակիցները ճանչցան Թուրքիոյ իրաւունքները բոլոր այն տարածքներուն նկատմամբ, որոնք Սեւրի դաշնագիրով անցած էին Հայաստանի:
Հայաստանի մէկ փոքրիկ մասը շարունակեց գոյութիւն ունենալ իբրեւ Խորհրդային Հայաստան:
Սեւրի դաշնագիրը կը մնայ յուշարար` պատմական մեր սեփականութիւնը, մեր բնօրրանը եղող հողերու վերատիրացման, Հայկական հարցի արդարացի լուծման հասնելու հայ ժողովուրդի իրաւունքի մասին:



